Topsporters moeten hoogplateausporters zijn

Het WK turnen zit erop. België heeft, dixit menig sportverslaggever, een troostprijs in de wacht gesleept. Voor u bij troostprijs denkt aan een ‘prijs voor de sportiviteit’ of ‘het meest modieuze turnpak’… het gaat om een bronzen medaille, ofwel de op twee na beste van de wereld. Maar deze werd behaald door Nina Derwael en we zijn onderhand een gulden Nina gewend. Alles wat minder is dan winst, is op z’n best nog een troostprijs.

Blij met brons

Het steekt bij Derwael. Ze wil zelf graag blij zijn met brons. Ze bijt een beetje van zich af. ‘Wie dit brons een troostprijs noemt, kent niets van turnen’, zegt ze. Daarin heeft ze wellicht gelijk. De meerderheid van de supporters kent niet bijzonder veel af van de sport. Ze willen vooral genieten, aanmoedigen en, als het even kan, prijzen zien. De eerste keren zorgt een prijs welhaast voor een delirium. Het hoeft dan zelfs nog geen goud te zijn.

Maar alles went. Eens iemand geregeld prijzen haalt, en zeker als dat geregeld goud is, wordt niemand nog koud of warm van een toptien-plaats. Dan is winst de enige interessante uitkomst. De verwende supporter verwordt tot een verslaafde. De nieuwe shot winst is het minimum om nog goed te functioneren. Al wat minder is, levert het onthoudingsverschijnsel gemopper op.

De Red Lions en de Rode Duivels

Ook de Red Lions, regerend Olympisch kampioen in hockey, dragen de last der gewenning. Ze zijn op dit moment aan de slag in de Hockey Pro League. Ze speelden daar al tegen Duitsland en Argentinië. Die laatste is overigens de vorige Olympische kampioen, dus bepaald geen doetje. Telkens verloren de Lions met het kleinste verschil. Dat klinkt in verslaggeving dan als ‘ze slikken alweer een nederlaag’.

Met de Rode Duivels, die binnenkort naar Qatar trekken, loopt het niet anders. In mijn jeugd werd gemompeld ‘ze zullen het wel weer niet halen’ en toen doelde dat op het halen van de knockoutfase. Nu doelt diezelfde zin op de voorspelde teleurstelling bij het niet halen van de finale of de wereldbeker zelf.

Hoogplateausporters

Alles went. Topsporters moeten hoogplateausporters zijn om ons te blijven vervoeren. Gulden Nina, die zat al aan de top. Daarom behaalt zij nu ‘slechts een troostprijs’ en wordt van nieuwkomer Lisa Vaelen gezegd dat zij ‘knap zesde’ werd. Het is de contradictie in topsport, want eigenlijk is net het gevecht, de moeizame weg naar de top, al dan niet opnieuw, hetgeen sport zo mooi maakt.