Wielerseizoen begint steeds vroeger, maar openingsweekend op Vlaamse wegen blijft magisch
foto © Unsplash
Het wielerseizoen begint steeds vroeger, maar het openingsweekend op Vlaamse wegen blijft iets magisch.
‘Het seizoen begint steeds vroeger. Dat is ergens wel leuk: je voelt ondanks de winter, al de tintelingen van de lente.’ ‘Dat komt door de opwarming van de aarde’, zegt mijn buurman snuffend. Hij heeft last van het verlengde pollenseizoen. Ik denk aan een sportiever gegeven dan een loopneus: het wielerseizoen.
Dat begon vroeger eind februari. Samen met de sneeuwklokjes en de krokussen, kondigden de Omloop, Het Volk, Nieuwsblad, en Kuurne-Brussel-Kuurne het voorjaar en zijn klassiekers aan. In Vlaanderen is dat nog steeds zo, maar het wielerseizoen is elders, in warmere streken, al helemaal opengebloeid. Dat is ergens wel leuk: kijken naar renners die puffen onder een Zuid-Amerikaanse of Arabische zon. Zo konden we afgelopen weekend Remco Evenepoel zijn eerste rittenwedstrijd van 2023 op zijn naam zien schrijven. De wereldkampioen bevestigt. Wij knikken tevreden, en de buurman snuit zijn neus.
Magie van het openingsweekend
Hoewel ik het prima vind, zo’n seizoen dat elders vroeger begint, hou ik nog steeds van de magie van het openingsweekend. Van de wielertoeristen die daags voordien en masse hun kuiten invetten en zich met veel bombarie de Vlaamse wegen en jaagpaden toe-eigenen. Van de kou en de wind die elke wielertoerist of prof én elke toeschouwer moet trotseren om de koers mee te maken. Van de belofte op nog veel meer koers op eigen bodem de komende weken.
Het openingsweekend werd gedomineerd door twee ploegen, die de term ‘openingsweekend’ net als ik serieus nemen. Bij de vrouwen ging het om SD Worx. Lotte Kopecky reed twee weken geleden nog op de piste, een totaal andere discipline. Ze ruilde de piste- voor de wegfiets. En met een klinkende overwinning bedankte ze Flanders Classics, de organisator van het gros van de Vlaamse voorjaarskoersen, omdat die vanaf dit jaar het prijzengeld voor mannen en vrouwen gelijktrekt. Haar ploeggenote Lorena Wiebes maakte het feestje compleet en finishte als tweede.
Bij de mannen domineerde Jumbo-Visma. Anders dan de meeste profrenners, gingen de coureurs van Jumbo-Visma geen competitiekilometers halen in het zonnige elders. Ze streken neer op een berg en trainden. Die aanpak kwam tot bloei. Op zaterdag won Dylan Van Baarle, net als Kopecky, na een lange solo.
SD Worx en Jumbo-Visma op zondag
Een weekend telt twee dagen en zondag was er dus een herkansing voor de andere ploegen. Zeker voor Arnaud De Lie, de jonge Belg, die in de Omloop imponeerde, maar geremd werd door een val. Het waren echter opnieuw SD Worx en Jumbo-Visma die domineerden. Lorena Wiebes schreef de Omloop van het Hageland op haar naam.
Tiesj Benoot trok in Kuurne aan het langste eind na een lange ontsnapping met een groepje van vijf. En ook hier finishte een ploeggenoot als tweede. Nadat Benoot in de laatste rechte lijn slim kon wegrijden uit de kopgroep, won Nathan Van Hooydonck de sprint van de andere drie. Zaterdag is er de eerstvolgende grote afspraak: de Strade Bianche op de Italiaanse, witte grindwegen, jammer genoeg zonder Jumbo-kopman Wout Van Aert. Mijn buurman en ik zijn het erover eens: het seizoen was al begonnen, maar nu tintelt het pas echt.
Categorieën |
---|
Tags |
---|
Maarten Hertoghs (1979) werkte jarenlang als godsdienstleerkracht en coördinator. Hij haalde een MA in Gender en Diversiteit aan de UGent en schrijft graag over politiek, filosofie, religie en samenleven.
De reis van een moderne Don Quichote die de windmolens van haar tijd bevecht: de reuzen van de gedicteerde keuze.
‘Afgrond’ verhaalt de waargebeurde verhouding tussen Venetia Stanley en de veel oudere Britse premier Henry Asquith, die leidde tot een kabinetscrisis.