Wout van Aert: ‘Ik moet just niks’

‘Ik moet just niks!’ schreeuwde Wout van Aert tegen de camera enkele tellen nadat hij als winnaar van de E3 Saxo Classic over de meet reed.

Een referentie naar het gegeven dat allerlei kenners van de wielersport de afgelopen tijd stipuleerden dat het voor Van Aert dringend tijd was om te oogsten. Dat zijn palmares dringend uitbreiding nodig heeft. Iedereen is het erover eens dat hij een geweldige coureur is en dat hij scherp staat. Hij heeft ook al een indrukwekkend aantal ereplaatsen. Maar daarmee ben je nog geen kampioen en al zeker niet de grootste. Dat ben je pas als veelwinnaar, toch?

Winnen volgens verwachting

Met het winnen van de E3 in Harelbeke deed Van Aert wat verwacht werd: hij toonde zijn uitstekende vorm en versloeg die twee andere tenoren, Pogacar en Van der Poel. Zijn palmares is weer wat aangedikt. De commentatoren knikken tevreden en voeren aan dat dit de ideale voorbereiding en springplank is om naar de échte belangrijke winst van de Ronde van Vlaanderen of Parijs-Roubaix toe te groeien. ‘Hij moet dit winnen’, schrijven ze. Van Aert roept hen via de camera tot de orde: ‘Ik moet just niks’.

Zondag was er Gent-Wevelgem. Aangezien iedereen heeft gemerkt dat Van Aert in goeden doen is en aangezien Pogacar noch Van der Poel daar aan de start verschenen, verwachtte zowel de Vlaamse wielerliefhebber als de commentator dat Van Aert zou winnen. Toen hij op de Kemmelberg demonstreerde de beste te zijn en samen met zijn ploegmaat Laporte wegreed, leken de zaken beklonken. Dat was echter buiten Van Aert gerekend. Hij leek het nog te menen ook dat hij just niks moet en verzaakte expres aan winst. Zijn waslijst aan ereplaatsen wordt nog een regeltje langer: tweede in Gent-Wevelgem. Winnaar: Christophe Laporte.

Samen winnen

Op de bus van Jumbo-Visma staat ‘samen winnen’. Het lukt de ploeg wonderwel om dat geregeld mooi in beeld te krijgen. Bijna exact een jaar geleden reed het duo Laporte-Van Aert gezamenlijk, toen met Van Aert iets voorop, over de finish van de E3. Luttele weken eerder reden dat duo en hun bekende teamgenoot, Primoz Roglic, samen over de streep in een etappe van Parijs-Nice. Net zoals nu, kreeg Laporte toen de zege toegeschoven. Van Aert is dus niet aan zijn proefstuk toe.

‘Hij had geschiedenis kunnen schrijven’, dixit Eddy Merckx. Om die reden zou laatstgenoemde het zelf niet gedaan hebben. Een kampioen wil toch alles winnen? De grootste zijn? ‘Hij gaat er spijt van krijgen’, aldus Tom Boonen. Een rit in Parijs-Nice, tot daaraan toe. Maar een grote koers als Gent-Wevelgem? De edelmoedigheid en dat hij had kunnen winnen, zullen mensen vergeten, voorspellen de twee kampioenen op rust. Wout Van Aert dreigt dus minder groots herinnerd te worden vanwege zijn generositeit.

Wat maakt iemand de grootste? Gaat dat om de lengte van de winstlijst? Dan moét je inderdaad zoveel mogelijk winnen. Of gaat het erom een schoon mens en sportman te zijn, iemand die gelukkig wordt van samen te strijden en de ander ook glorie kan gunnen? Zo iemand hoeft niet altijd te winnen. Zo iemand moet just niks.