In memoriam: moord en doodslag in Stockholm

Het duo Pascal Engman en Johannes Selaker bracht In Memoriam uit, een thriller over het grauwe Stockholm. Voor Engman is dat niet de eerste keer, voor journalist Selaker wel. Een succes, zo blijkt. 

In de vroege zomer van 1994 gaat Zweden gebukt onder een hittegolf. Het land lijdt collectief aan WK-voetbalgekte, en op 11 juni veroorzaakt de gewezen luitenant Mattias Flink in Falun een massale schietpartij waarbij zeven doden vallen. Maar in de stad wordt ook een dode vrouw aangetroffen die gewurgd werd en geen slachtoffer van Flink is. Algauw blijkt dat zij niet het eerste en ook niet het laatste slachtoffer is. Er loopt een seriemoordenaar rond in Stockholm en omgeving…

Tomas Wolf, rechercheur en gewezen VN-vredesofficier, wordt op de zaak gezet. Maar hij wordt in zijn taak gehinderd omdat hij nog steeds lijdt aan het PSST-syndroom en zijn gezin verwaarloost. Belangrijk om weten is ook dat Tomas ontsnapte aan zijn skinheadfamilie, en moet afrekenen met zijn twee broers die nog in het milieu vertoeven, en hun broer-politieman haten. Terwijl zijn wereld aan het instorten is, blijft Tomas naar de moordenaar zoeken. Vera Berg is een ambitieuze maar corrupte jonge verslaggeefster van een avondkrant en staat hem bij.

Drugsbendes

De hoofdverdachte is een aan alcohol verslaafde filmster en een vrouwengek, die slipjes van zijn ‘veroveringen’ verzamelt. De hoofdfiguren hebben met elkaar gemeen dat ze, doelbewust, niet sympathiek overkomen. De karakters bevatten allen de nodige diepgang.

In deze harde, kille detective wordt een beeld geschetst van de verdorvenheid van de Zweedse hoofdstad. Thans wordt Stockholm geteisterd door drugsbendes, skinheads die jacht maken op de overvloed aan migranten (vooral op moslima’s), alcoholverslaafden, kinderverwaarlozing, eenzaamheid, …

Choqueren

Engman en Selaker scheppen voldoende sfeer en weten de lezer zowel te choqueren als te boeien. Wel verloopt het verhaal nogal traag, wat typerend is voor Zweedse detectives en thrillers. Ook weiden de auteurs vol enthousiasme uit over bepaalde onderwerpen.

Let wel: deze politieroman verveelt nergens, maar hetzelfde resultaat kon wel geboekt worden met wat minder pagina’s. Beide auteurs hebben zonder twijfel genoten van hun schrijfwerk. Aangezien het boek met een open einde afsluit, mogen we beslist nog op een vervolg rekenen.