Moord en doodslag in Friesland

 De auteur Anita Terpstra werd in 1974 in het Friese Hallum geboren, en is bedrijvig als journaliste. In 2009 debuteerde ze als misdaadauteur met Nachtvlucht. Voor haar thriller Samen werd ze in 2017 genomineerd voor de Gouden Strop. Daarnaast schreef ze ook enkele non-fictieboeken. 

Altaar

In haar nieuwste thriller Het huis van berouw lezen we in de proloog hoe Rens, een jonge zelfstandige vrouw, haar verloofde Herre laat staan bij het voorlezen van de huwelijksgeloften voor het altaar van het kleine Friese kerkje van Hogebeintum. Hij is immers enkele dagen voor het huwelijk vreemdgegaan. Hierna verdwijnt Herre van het toneel. Een jaar later wordt zijn lijk gevonden tijdens werkzaamheden bij een vervallen landhuis. Uitgerekend Rens had deze oude stade gekocht om te renoveren. Dat Herres lichaam juist daar wordt gevonden, roept allerlei vragen op.

Het politieonderzoek wordt opgestart en er volgen nog meer vreemde gebeurtenissen en ook doden. Dorpsbewoners hadden Rens op voorhand gewaarschuwd dat er rond de oude stade vreemde dingen gebeurden, en dat het er spookte. Zij laat zich echter niet afschrikken en gaat zelf op onderzoek uit. Wie zit er achter al die voorvallen? Probeert iemand haar bang te maken? Of zijn er andere krachten die spelen?

Het huis van Berouw

Nadat Rens haar verloofde voor het altaar laat staan, kabbelt het boek op een rustige wijze door totdat het lichaam van Herre gevonden wordt. Dan gaat de spanning plots een versnelling hoger en neemt systematisch toe naarmate er meer gebeurt en er meer doden worden gevonden. Rens ontwikkelt zich tot een sterke vrouw, die weet wat ze wil en niet bang is. De auteur zet je regelmatig op het verkeerde been.

Het boek leest aangenaam en vlot. Vooral de gebeurtenissen rond de stade worden sfeerrijk omschreven. Het oude Friese volksgeloof komt hierbij wel eens om de hoek kijken. Gebeurtenissen uit het verleden worden verweven met hedendaagse gebeurtenissen.

Te veel

Er gebeurt heel wat in deze thriller maar samenvattend is het een beetje te veel: te veel personages, te veel gebeurtenissen, te veel wendingen en te veel verhaallijnen. Dat ‘te’ breekt her en der de spanning. Voor de geoefende thrillerlezer brengt het einde weliswaar een kering maar is het ietwat voorspelbaar. Hopelijk zal Anita Terpstra in haar volgende boek wat minder verhaallijnen inlassen. Talent heeft deze Friese schrijfster in ieder geval.