Gebroken zielen: tweede thriller van Lotte Leenaerts is een schot in de roos

De uit de Kempen afkomstige bibliothecaresse Lotte Leenaerts is een geboren schrijfster. Haar eerste verhaal schreef ze al toen ze vijftien was. Tien jaar later debuteerde ze in 2022 met haar roman Trouw. Begin vorig jaar publiceerde ze met Gebroken stemmen het eerste deel van een detectivetrilogie. Nog hetzelfde jaar, in de herfst, verscheen onder de titel Gebroken zielen het tweede deel van de serie. Lotte moet een heus ‘schrijfbeest’ zijn om dat te bewerkstelligen. Maar haar bezetenheid loont. Het tweede deel is nog beter dan het eerste, en laat zich als een heuse psychologische thriller lezen. Gebroken zielen is een schot in de roos.

Na een verstikkende relatie met een seriemoordenaar krijgt Margot haar leven weer op het spoor. Als studente verpleegkunde loopt Margot stage op de spoedafdeling van het ziekenhuis van Malle. Tijdens haar nachtdienst strompelt een meisje van achttien binnen met diverse verwondingen en een blauw oog. Bij Margot, eerder zelf slachtoffer van een gewelddadige relatie, gaan onmiddellijk alle alarmbellen af. Maar er is weinig tijd om het meisje te verzorgen, want kort daarna stormt de moeder van het meisje de kamer binnen.

‘De deur vloog open en Roxannes moeder stond in de deuropening. Haar piekerige blonde haar was plat aan één kant en stak recht omhoog aan de andere. Zonder make-up waren haar ogen klein en het felle licht deed de rimpels rond haar mond dieper lijken dan anders’, schrijft Leenaerts.

Demonen

De moeder is geen onbekende. Ze is minister, wenst geen schandaal en dus neemt ze haar dochter, zonder verdere verzorging, mee naar huis. De dag nadien wordt de minister vermoord teruggevonden. Hiermee zitten we midden in het verhaal.

Het onderzoek naar de moordenaar wordt geleid door de rechercheurs Lina en David, bijgestaan door Jade, die als psychologe een daderprofiel schetst. Het zijn allen oude bekenden uit het eerste verhaal. Het duurt niet lang of Margot raakt betrokken bij het onderzoek. Ze wordt ook geconfronteerd met de demonen uit haar nog niet zo verre verleden. Toch vindt ze ook steun en geluk.

Boeiend

De auteur werkt graag met flashbacks. Dat is ook nodig. De meeste problemen bij psychisch gestoorde mensen gaan immers terug tot hun jeugdjaren. Ook hier is dat het geval. De lezer dient er wel rekening mee te houden dat Leenaerts heftige onderwerpen niet schuwt. De spanning, hoofdzakelijk psychologisch, is herhaaldelijk beangstigend. Ze bouwt de spanningsgraad van het verhaal steeds verder op. Zonder meer worden er voldoende elementen verwerkt om het boek boeiend te houden. Het gebruik van cliffhangers is haar niet onbekend.

Op perfecte wijze wordt het tempo naar het einde toe stelselmatig opgebouwd. Er zijn heel wat potentiële daders maar Lotte Leenaerts weet ons toch nog te verrassen. We kijken alvast met spanning uit naar het laatste deel van de trilogie.