Priscilla: ex van Elvis Presley doet stout boekje open

In het wat aan de oppervlakte dobberende vrouwenportret Priscilla schetst Sofia Coppola de tumultueuze liefdesrelatie van Priscilla Beaulieu en Elvis Presley die twaalf jaar zou duren.

In 1985 verscheen Elvis and Me, Priscilla’s memoires waarin zij een vrij stout boekje open doet over haar moeilijke — zeg maar onmogelijke of nog beter onwezenlijke — relatie van twaalf jaar met zanger en wereldster Elvis Presley, the King of rock ‘n’ roll.

Sofia Coppola baseerde haar Priscilla op deze memoires. Eerst kreeg ze van Priscilla carte blanche voor haar film en later het label ‘door haar goedgekeurd’. Trouwens, Priscilla vergezelde Sofia Coppola in Venetië op het Filmfestival waar de film in wereldpremière ging. Cailee Spaeny, de jonge actrice die met verve Priscilla speelde werd er gelauwerd met de prijs van beste actrice. Terwijl haar tegenspeler, de boomlange Jacob Elordi, als Elvis veeleer een miscast bleek.

Meisjesportret

De biopic die dus amper twaalf jaar omvat — in 1972 zal Priscilla de echtscheiding aanvragen — past perfect in het rijtje van Coppola’s rake meisjesportretten. Jonge vrouwen die in zichzelf opgesloten geraken en daar maar moeizaam uit weg kunnen. Op het eerste gezicht had de ondertitel van Priscilla kunnen zijn Van schuchter tienermeisje tot een zichzelf wegcijferende echtgenote, al moet die visie in de loop van de film over die twaalf jaar duchtig worden bijgesteld.

In 1967 trouwen ze. In Graceland, Memphis leeft Priscilla in de schaduw van Elvis een leeg luxeleventje met alle uitwassen van dien. Elvis brengt drugs mee naar huis, koopt wapens en begeeft zich op het spirituele pad. Priscilla gaat daar niet in mee. Uiteindelijk zal ze zich daar net op tijd uit weten los te maken. Elvis (en zijn entourage) is dan al zwaar verslaafd aan pillen, drugs, gokken, enzovoort.

Duitsland

1959. Elvis, die op dat ogenblik de dood van zijn moeder nog niet heeft verwerkt, loopt op een feestje Priscilla tegen het lijf in Duitsland, waar de zanger zijn militaire dienstplicht vervult. Het meisje is amper veertien jaar. Elvis is tien jaar ouder en een van de beroemdste mensen ter wereld, maar niet de slimste. Zo zag hij in zichzelf een groot acteur van het kaliber James Dean of Marlon Brando terwijl hij alleen maar voor derderangsfilmmusicals werd gevraagd, een cadeau van Colonel Parker.

Elvis’ naam wordt in de boekjes herhaaldelijk gekoppeld aan zijn flamboyante tegenspeelsters: Ann Margret, Nancy Sinatra, enzovoort. Wanneer hij dan een zeldzame keer terug thuis is, ontkent hij een scheve schaats in alle toonaarden.

Vastberaden

Hoewel ze maar veertien jaar was toen ze Elvis ontmoette, valt dan al Priscilla’s vastberadenheid op. Haar ouders zijn tegen een liefdesrelatie met Elvis en achter haar rug wordt druk geroddeld, op school, op straat en in de pers. Toch moet en zal ze Elvis krijgen. Aldus geschiedt.

Elvis’ belofte ‘Blijf jezelf!’ klinkt bij zijn afscheid van Duitsland nog enigszins oprecht maar blijkt nadien een dronkemanseed wanneer Priscilla van hem haar haar moet zwart verven, meer make-up moet gebruiken en niet één maar enkele revolvers van hem krijgt. Gaandeweg zal Priscilla, gedwongen door de omstandigheden waarin ze moet leven en door de figuur van Elvis die alsmaar verder van het paadje afdwaalt, tot een karaktersterke vrouw uitgroeien. Uit haar isolement walmt een knagend, niet te harden permanent gevoel van eenzaamheid op. Het is haar aangeboren vastberadenheid die Priscilla ten slotte zal doen besluiten om bij Elvis weg te gaan en voortaan een eigen weg uit te stippelen.