REQUIEM pour L.
Dansend rond de dood
Requiem pour L
foto © Chris Van der Burght
Na Bach en Mahler is het de beurt aan Mozart in REQUIEM pour L, de nieuwe productie van Les Ballets C de la B, met regisseur Alain Platel.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementDe ene voorstelling (nicht schlafen, 2016) is nog niet uitgebold of de andere is al van start gegaan. Na Bach en Mahler is het de beurt aan Mozart om de muzikale toon aan te geven voor Requiem pour L., de nieuwe productie van Les Ballets C de la B, met als regisseur Alain Platel.
Wat vertelt ons de persboodschap?
‘Rond het Requiem van Mozart ontmoeten veertien muzikanten uit verschillende continenten elkaar. De muzikale leiding is in handen van de Brusselse componist Fabrizio Cassol, die hiermee een nieuw hoofdstuk schrijft in zijn parcours waarin hij verschillende muzikale culturen vermengt rond een thema. Samen met de Gentse regisseur Alain Platel werd gezocht naar een visuele en fysieke vertaling van de beelden die een requiem oproept: van de dodenmis tot het massagraf waarin Mozart zelf gedumpt werd.’
Het thema van de dood
De dood was altijd al zeer aanwezig in het werk van Platel, maar stond nog nooit eerder zo centraal. Het Requiem van Mozart was het uitgangspunt van een zoektocht naar de verschillende mogelijkheden om zich een andere voorstelling van de dood te maken. Kunnen we vandaag onze rituelen die doordrongen zijn van treurnis, herijken en er vreugde aan toevoegen?
Dat de partituur bij Mozarts dood onafgewerkt bleef, liet Cassol toe om muzikaal in te breken in het Requiem. Hij heeft de latere historische toevoegingen verwijderd en de gaten zijn gevuld met nieuwe muzikale materialen die hun oorsprong vinden op andere continenten.
Samenwerking Cassol-Platel
Requiem pour L. is de vierde samenwerking tussen Cassol en Platel. Beide artiesten vinden elkaar in de manier waarop via métissage een nieuw universum wordt gecreëerd. Eerder werkten ze al samen rond de Mariavespers van Monteverdi (vsprs, 2006), de Mattheuspassie van Bach (pitié!, 2008) en het westerse barokrepertoire (Coup Fatal, 2014).
Wat valt er op bij een productie van Alain Platel?
Berlijn had de eer van de Requiem-première. De Duitse persmeute was lyrisch, op het hysterische af. Ook de Vlaamse pers had niets dan lovende woorden. Hier hoeft dus geen knipwerk uit hun recensies te staan. Beter lijkt me af te dalen in de maalstroom van de man die zich nadrukkelijk manifesteert als regisseur. Wie Platel een choreograaf noemt begaat een blunder.
Een choreograaf brengt een productie mooi in beeld. Hij bespeelt de emoties en de zintuigen. Een regisseur daarentegen heeft een breder speelveld. Aan het zinnelijke en het emotionele voegt hij een derde laag toe. Hij vertaalt de boodschap op analytische wijze, maar zo dat ze niet belerend overkomt. De eigen interpretatie moet die van de toeschouwer op subtiele wijze voeden, zodat er een band ontstaat tussen speler en kijker. Want wat is geslaagde theaterproductie anders dan het creëren van een gemeenschappelijke instemming over de boodschap? Naarmate het klikt tussen de zaal en het podium en vice versa kennen we de mate van het succes.
Alain Platel is uitermate intelligent, tevens een heel gevoelig man. De mix van intelligentie en gevoeligheid, op figuratieve en non-figuratieve wijze in beeld gebracht, blijkt eenzelfde waarde te hebben dan die van de maatschappelijk betrokken en kunstzinnige burger. Eh bien, voilà, dat valt op bij de producties van regisseur Alain Platel. Hij regisseert zowel het podium als de zaal. Telkens is het weer bang afwachten of dat lukt. De spanning is zo groot bij Alain Platel dat hij het huis — theater — uit moet na de première. Dan is hij niet aanwezig op de obligate receptie, maar maakt hij een lange nachtwandeling, far from the Madding Crowd.
Blijkbaar met Requiem pour L. alweer een geslaagde missie, gezien de staande ovaties en de warme recensies.
Eerstkomende speeldata?
De Munt Brussel (9-10-11 & 13 februari), Théâtre de Namur (20-21 februari), C-Mine Genk (24 februari), CC La Louvière (1 maart), Stadsschouwburg Kortrijk (3 maart), deSingel Antwerpen (8-9-10 maart), Staatstheater Darmstadt (14 maart), Sadler’s Wells London (20-21 maart), Kampnagel Hamburg (5-6-7 april), Onassis Cultural Centre Athene (12-13-14-15 april)
REQUIEM pour L
Creatie: Fabrizio Cassol & Alain Platel
Productie: Les Ballets C de la B
Productiepartners: Festival de Marseille & Berliner Festspiele
Tags |
---|
Guido Lauwaert (1945) is organisator, regisseur, acteur, auteur, columnist, recensent voor o.a. Het Laatste Nieuws, NRC Handelsblad, Het Parool, VPRO-radio, Knack en Doorbraak. Hij richtte de Poëziewinkel op (later Poëziecentrum) en heeft een grote liefde voor Willem Elsschot en Paul van Ostaijen.
Milo Rau vertrekt bij het NT Gent. Hij zag zijn benoeming enkel zag als een tussenstap op de weg naar zonniger bestemmingen.
Evolueren we naar een politiek model zoals in een communistische eenpartijstaat? Ontdek het in ‘Ondernemen in Achterland 1.0’.