De Rode Duivels zijn door de Italianen uit het EK-tornooi geknikkerd en genieten nu van een wel verdiende vakantie. Alleszins niet zonder zakgeld: elke Duivel krijgt van de Bond een goeie 200.000 euro voor bewezen diensten. Een mooie geste van onze mannen, want voor zo’n aalmoes komen ze normaal de kleedkamers niet uit: Kevin De Bruyne tekende zopas een nieuw contract bij Manchester City à 500.000 euro per week.

Uiteraard veel gegniffel bij Vlaams-nationalisten omwille van de Belgische afgang, en de nieuwe vaststelling dat er op het veld wel elf voetbalmiljonairs rond liepen, maar geen ploeg die echt aan mekaar hangt, en waar supporters zich aan kunnen opwarmen, los van het brallerige ‘tous ensemble’. Wat houdt de Rode Duivels bij elkaar, behalve de inkomsten uit reclame die naar Luxemburgse vennootschappen worden gedraineerd?

Niemand minder dan onze spits Romelu Lulaku gaf daarop in 2018 al een antwoord, naar aanleiding van een interview in de Engelse krant Dailymail, door HLN aangehaald: ‘Ik spreek Lingala in mijn huis, luister naar Congolese muziek en eet Congolees voedsel – zeker als mijn moeder er is. Op mijn paspoort staat dat ik Belg ben, maar eigenlijk ben ik eerder Congolees.’

De vrucht van diplomatie

Ik heb nog nooit Congolees gegeten, misschien is het wel best lekker. Maar dat de spits van de nationale Belgische voetbalploeg in de pers rondbazuint dat hij zich geen Belg voelt, dat zet een en ander in het perspectief. Bestaat er wel een Belgische nationale ploeg? Of de meer existentiële vraag: bestaan er wel Belgen?

De fameuze quote van Jules Destrée ‘Sire, il n’y a pas de Belges’, uit een open brief gericht aan koning Albert I in 1912, geeft het antwoord: nope. Het minder geciteerde vervolg is nog duidelijker, ik vertaal in het Nederlands: ‘Er zijn geen Belgen, Sire. België is een politieke staat, vrucht van de diplomatie. Het werd kunstmatig samengesteld, het heeft géén nationaliteit.’

Dat is wat Karel De Gucht op een van zijn lucide momenten ook zei: België is een permanente diplomatieke conferentie. Het is deze diplomatie die al honderd jaar de Belgische politiek domineert: het verhaal van delicate evenwichten, compromissen en de bijbehorende peptalk. Dat is, toeval of niet, ook exact waar trainer Roberto Martinez in uitblinkt. Of moet ik zeggen uitblonk, want brave pocojournalisten als Filip Joos, die als ‘analist’ in alle mogelijke voetbalpraatprogramma’s op eieren liep, eisen nu zijn vel. Hij is niet de enige. Sportjournalisten zijn gieren bij uitstek die quasi-kadavers op uren afstand ruiken.

Belcanto

Filip Joos was/is ook de grootste fan van het fameuze knietje, het BLM-gebaar aan de aftrap. Wat ons naadloos weer bij Jules Destrée brengt. De Belgische multiculturele natie, door een actieve migratiepolitiek herbevolkt, beoogt het construeren van een nep-identiteit waar ook die regenboogvlag een rol in speelt: we zijn allemaal Belgen, omdat we allemaal zo heerlijk divers zijn. Helaas knutsel je daarmee geen winnend team in mekaar. Er ontbreekt iets. Wat? Juist.

Vilein twitterde Filip Dewinter na de afgang in München dat België maar één keer een EK-finale heeft gehaald, en dat was in 1980 met keeper Jean-Marie Pfaff en nog tien echte ‘witte’ Belgen, voor het overgrote deel zelfs Vlamingen. Die opmerking geldt ook voor het winnende Italiaanse team: die speelden 100% vloeiend en sprankelend Italiaans voetbal zoals ze opera zingen. Belcanto met enige commedia dell’arte. En jawel, zeer autochtoon met namen die allemaal eindigen op -i en -a.

Conclusie, quod erat demonstrandum: Romelu Lukaku is een Congolees met een Belgisch paspoort en het Rode Duivels-team is vooral ‘een vrucht van diplomatie’, om Destrée te parafraseren.

Klinkt dat nu racistisch? Ik permitteer me van de BLM-groet veel racistischer te vinden. Als je een landentornooi speelt, dan moet een ploeg ook de geest van dat land uitademen. Maar helaas: il n’y a pas de Belges, en U hebt er vast ook op gelet dat haast niemand van de Duivels de Brabançonne kan meezingen.

Geen journalist zal deze analyse wel durven maken, maar daarvoor is er gelukkig uw geliefde sportverslaggever.