Strépy-Drieu

Het is officieel: de N-VA komt op in Wallonië. Deze week stelde partijvoorzitter Bart De Wever het campagneboegbeeld bezuiden de taalgrens voor: Drieu Godefridi. Als voormalig MR-intimus een opmerkelijke keuze. Daarover later meer. Voorlopig onthouden we dit: naast Waals-Brabant, waar Godefridi lijsttrekker is, zullen er ook in de andere Waalse provincies N-VA-lijsten worden ingediend.

De keuze van de N-VA is niet zomaar een stunt. Het past binnen de strategie van die partij om zich steeds meer te gaan moeien met wat in Wallonië gebeurt.

We kunnen zeggen dat de N-VA nu – net als de PVDA – een echte Belgische partij is. Al was dat meer dan een jaar geleden al duidelijk, toen Theo Francken tijdens een debat in Wallonië liet verstaan dat een confederaal België geen probleem is. Lees: een België waarin de sociale zekerheid overeind blijft.

Chez Nous

Bart De Wever neemt een groot risico. Een gevolg van de N-VA-campagne met Godefridi zou namelijk kunnen zijn dat er te veel Waalse stemmen bij de MR worden weggesnoept. Ten voordele van de PS, waarmee De Wever naar verluidt nog altijd liever zou onderhandelen over de toekomst van België.

Als dat de strategie is, dan is het gevolg eerder dat het voorkomen van een al te links Belgisch beleid, afgekocht zal worden met Vlaams geld. Véél Vlaams geld. Op een andere manier zien we de PS niet onderhandelen. De sociale zekerheid zal dan ook niet gesplitst zijn. En of een al te links beleid écht afgewend is, dat valt nog te bezien.

Een mogelijk voordeel van De Wevers demarche, voor de MR althans, is dat Waalse N-VA-lijsten het aantal stemmen voor Chez Nous kan beperken. Al zullen die stemmen niet afgesnoept worden in Waals-Brabant, waar Chez Nous niet sterk staat.

Conservatief-libertair, de N-VA?

Maar dat zijn externe factoren. Buitenlandse belangen, haast. Wat met de binnenlandse, Vlaamse belangen van deze strategie? Die zijn nog diffuser.

En precies daar oogt de keuze voor Godefridi echt opmerkelijk. Godefridi ligt niet wakker van klimaatopwarming, is complexloos conservatief-libertair en heeft een hartsgrondige hekel aan woke en de genderideologie. De Doorbraaklezer weet dat natuurlijk al, want Doorbraak geeft onder meer Godefridi’s boeken uit.

Ah, is de N-VA dan opnieuw sceptisch voor klimaatmaatregelen, complexloos conservatief-libertair én heeft het een hartsgrondige hekel aan woke, zo horen we u waarschijnlijk denken?

Op papier wel. In de praktijk: renovatieplicht, LEZ-zones, net-zerobeleid, stikstofdecreet, Covid Safe Ticket, subsidies voor socioculturele organisaties, subsidies voor Natuurpunt, een verdere achteruitgang van het onderwijs, regenboogzebrapaden, enzovoort, enzoverder.

Wantrouwen

Ja, we weten het: voor sommige van die zaken kan je ‘ja, maar…’ zeggen. Dat de sleutel bij België ligt, en nog meer bij ‘Europa’.

Blijft dan wel overeind dat, ondanks de context, een flink deel van de Vlamingen de N-VA niet meer vertrouwt. Niet alleen de N-VA, meteen ook het hele systeem dat al het bovengenoemde heeft geïmplementeerd in Vlaanderen.

Een onderschat thema. Zo onderschat dat het komende Doorbraak-verkiezingsmagazine precies daarover zal gaan, over het diepgaande hedendaagse wantrouwen in de politiek.

Vrachtwagen

We begrijpen het wel van De Wever: iemand als Drieu Godefridi voorstellen voor een behoorlijk vijandige (Franstalige) pers, dat geeft eenzelfde soort kick als met een vrachtwagen vol nepgeld naar een scheepslift in Strépy-Thieu rijden.

Het is de energie van het begin, wanneer een partij nog stout, ambitieus en ideologisch wil zijn. Er geen compromissen moeten worden gesloten. De macht nog niet verworven is, de ziel nog schoon.

We begrijpen het ook wel van Godefridi: hij heeft de kans om macht te verwerven. Om niet aan de zijlijn te moeten blijven staan als essayist. Om geschiedenis te schrijven, in een Wallonië dat versteend wordt door het marxisme. Met de meest machtige Vlaamse partij als rugdekking.

Maar kicks zijn één ding. Hoop, dat is iets anders. Dat Drieu Godefridi zijn vrachtwagen maar eens binnen de N-VA parkeert. Hoeft niet binnen de lijntjes.

Wie had overigens gedacht dat de redding uit Wallonië kon komen? Een argument om het land te behouden, zowaar.