Subjectieve vrijheid is gevaarlijk

Mijn gevaccineerde en niet-gevaccineerde lezers leg ik graag het verschil uit tussen hun vrijheid en de vaccinaties. Dit verschil valt samen met het verschil tussen objectieve en subjectieve vrijheid. En het begint met de vraag: Verschaft vaccinatie substantiële vrijheid? Het antwoord is: neen.

Geen rechten maar privileges

Zich laten vaccineren verschaft privileges, oftewel een coronapas. Dit is iets héél anders dan vrijheid. Vrijheid is namelijk de mogelijkheid om naar eigen wil te handelen. In maatschappelijke zin behelst vrijheid de mogelijkheden van groepen en individuen om deel te nemen aan maatschappelijk, economisch en politiek verkeer. Tekenend is het voorbeeld van Letland, dat ongevaccineerde parlementsleden hun stemrecht ontneemt.

Privileges zijn speciale rechten die aan mensen worden toegekend als beloning omdat zij gevaccineerd werden, een QR-code tonen of een PCR-test hebben ondergaan. Het is belangrijk het verschil tussen objectieve en subjectieve vrijheid duidelijk te maken. De maatschappelijke tweedeling die nu gaande is, gaat immers al lang niet meer over de vraag of mensen zich wel of niet laten vaccineren. De tweedeling gaat hoofdzakelijk over mensen die niet willen meedoen aan een maatschappij waarin je voortdurend je QR-code toont.

Subjectieve vrijheid

In plaats van individuele verantwoordelijkheid en excellentie te cultiveren, speelt de staat in op de gemakzucht en het conformisme van de massa. Het doel is mass surveillance en het beheersbaar houden van de burgerij. En dat gaat het makkelijkst via het inspelen op vluchtige behoeftes die gemakkelijk bevredigbaar zijn. Dit noemt men subjectieve vrijheid. Dat wil zeggen dat een persoon wiens ambities niet verder reiken dan het consumentenbestaan, voor zijn of haar gevoel volledig vrij kan zijn. Subjectieve vrijheid is de mate van vrijheid die een individu ervaart indien de eigen wensen in vervulling gaan. Dit is dus waarom mensen menen dat ze vrij zijn wanneer de autoriteiten hun tijdelijk enige privileges toestaan.

Objectieve vrijheid behelst daarentegen de mate aan mogelijkheden die de omstandigheden bieden. Indien de mogelijkheden worden uitgebreid en belemmeringen verminderd, neemt de vrijheid toe in objectieve zin. Hieruit volgt dat je mensen kunt opsluiten door ze hun vrijheid te laten gelijkstellen aan bevredigbare behoeften. Wie de reikwijdte van de behoeften bepaalt, bepaalt vervolgens de omspanne van de vrijheid.

Een ‘gevoel’ van vrijheid

Iemand kan zeggen: ‘Ondanks alle coronamaatregelen voel ik me niet onvrij!’ Sommigen voelen zich misschien vrijer dan ooit, omdat ze bijvoorbeeld niet naar kantoor hoeven. Maar wie vrijheid vertaalt als ‘zich vrij voelen’, kiest partij voor subjectieve vrijheid. Subjectieve vrijheid verwijst naar de mate waarin er in iemands leven gebeurt wat diegene wenst. Wie een beperkt verlanglijstje voor zijn leven hanteert, zal in een subjectieve zin vrijer zijn dan iemand die veel van het leven verlangt.

Het begrip objectieve vrijheid verwijst naar de omstandigheden en de mogelijkheden die zij bieden voor het vervullen van de wensen. In objectieve zin is men vrijer in een land waar minder verboden en belemmeringen zijn, en waar de bewegingsvrijheid groter is. Standaarden voor vrijheid herleiden tot ‘standaarden waarbij je je vrij voelt’, is gevaarlijk. Zo wordt immers alle vrijheid geherdefinieerd als subjectieve vrijheid.

Van een hoge naar een lage vertrouwensgraad

In een high trust-samenleving met consciëntieuze burgers, veel vrijwilligerswerk en een breed gedragen ijver voor de publieke zaak, ga je normaal uit van constructief vertrouwen in de medemens. Dit wordt met het voortdurende QR-codes scannen vervangen door wantrouwen en controle. De geschiedenis van de mensheid wijst uit dat onderdrukking en totalitarisme dan altijd volgen.

Via de verklikkingmechanismen wordt iedereen namelijk de gevangenisbewaarder van zijn naaste. Dat begint met QR-codes scannen, omdat de horecaondernemers in een rol van staatsactor worden gedwongen. Zij moeten nu hun eigen klanten, bekenden en naasten uitsluiten. Zodra deze stap is genomen, is hun integriteit moreel gecompromitteerd. Uitsluiting en onderdrukking kunnen nu gestaag worden opgeschroefd. Men zal denken: ‘Waarom zou ik nu wél in verzet komen als ik dat al in een eerder stadium niet deed?’

Privileges kunnen pardoes worden ingetrokken

De realiteit is dat de autoriteit die jou privileges geeft, die ook weer kan afnemen. Op elk willekeurig moment kan ze de regels veranderen. Je krijgt geen vrijheid, maar maakt jezelf onderhorig. Waar je een vaccinatie kunt nemen om een medische reden, kan dit over de inschikkelijkheid naar het QR-codesysteem niet worden gezegd. Dat is namelijk puur het omdraaien van de machtsverhoudingen. In plaats van dat ik me ziek voel, of bang ben ziek te worden, en daarom drukke plekken mijd, conditioneert men mij om van de staat te verwachten dat de staat mij beschermt tegen de (mogelijk) slechte gezondheid van anderen. Wie meedoet aan QR-codes, steunt een algehele verschuiving van individuele verantwoordelijkheid naar collectivisme. Je bent nu een slaaf van de willekeur van de autoriteiten die ons dwingen tot afhankelijkheid.

We weten dat het de autoriteiten te doen is om deze machtsverschuiving, en niet om de volksgezondheid. Anders had de staat al in de eerste maanden van 2020 de capaciteit van de intensive care opgeschaald en meer zorgpersoneel opgeleid. Ook zou zorgpersoneel beter worden betaald. In plaats daarvan zet de staat in op repressie, tracking-apps en het aanwerven van boa’s. Speel het spel daarom absoluut niet mee. De enige manier om substantiële vrijheid te krijgen is door dit systeem van QR-codes te saboteren. Door met alle mogelijke middelen mensen te ontmoedigen om het te handhaven. Ik adviseer u om uw vrijheid niet in te ruilen voor privileges. De maatschappelijke kosten van besmettingen zijn immers véél lager dan de maatschappelijke kosten van het vrijheidsverlies.

Géén massasterfte door verspreiding

Bij een besmetting verliezen we (een deel van) ons lichaam. Maar door op deze manier voort te gaan, verliest het ‘Vrije Westen’ de eigen ziel, het eigen karakter en de eigen identiteit. Er is geen massasterfte door virusverspreiding, maar het Westen sterft wel een geestelijke dood. Normaal gezond denken is immers: mij komt vrijheid toe, en slechts bij hoge uitzondering mag de staat vrijheid inperken. Bij hoge uitzondering betreedt dan de staat het terrein van mijn vrijheid, mijn handelings- en bewegingsruimte.

Intussen keren we dit gezonde en verstandige denken om. Als ik handel, dan begeef ik me voortdurend op het terrein van de staat. En het is de staat die bij iedere actie de reikwijdte van mijn handelen bepaalt. Steeds ben ik slechts vrij voor zover ik handel in overeenstemming met de wensen van de staat.

Dit is een nieuwe ethiek die wezensvreemd is aan de individualistische uitgangspunten van het Vrije Westen. De voorstanders van de coronamaatregelen willen de burgers aan deze ethiek laten wennen, om hen mentaal compatibel te maken met een systeem van mass surveillance en social credit zoals in China. Het doel is om burgers constant te laten denken vanuit de maatschappelijke complicaties van virusverspreiding. Zo wordt het denken in termen van natuurrechtelijke vrijheden en individuele zelfbeschikking vreemd en ontoegankelijk.

Grondrechten onder vuur

Het moment is aangebroken dat de klassieke grondrechten, die bedoeld zijn om de natuurlijke vrijheid van het individu te garanderen, nu door de pandemiepaniek (en de klimaathysterie) onder vuur liggen. Ze worden geframed als egoïstische rechten die de belangen van het collectief schaden, en waar we eigenlijk vanaf moeten. Wie tegensputtert krijgt te horen dat hij of zij ‘zelfzuchtig’ is en een ‘minderheidsstandpunt’ verkondigt. Terwijl het juist meer moed en offers vergt om in te roeien tegen de gemakzuchtige meerderheidsmening. ‘Ik doe het voor een ander’, hoort men dikwijls. Terwijl de meeste mensen zich hoofdzakelijk onderwerpen aan de QR-codes om te kunnen stappen, op reis te gaan, enzovoorts.

Meer dan ooit hangt de toekomst van onze vrijheid dus af van de moed en integriteit van onze medeburgers, om samen op te staan tegen dit indringende totalitarisme.