The Knife Went In

U kent Peter Caestecker waarschijnlijk niet. Nochtans voert deze man al een tijdlang strijd voor de waarheid achter het covid safe ticket (CST) voor minderjarigen. Zo dwong Caestecker minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke tot de bekentenis dat het CST voor minderjarigen er kwam om politieke redenen. Geen wetenschappelijke. Ondanks meerdere adviezen van de Hoge Gezondheidsraad om vooral politieke redenen niet te laten meespelen.

Caestecker wil dat de Vlaamse overheid erkent dat de invoering van het CST voor minderjarigen een foute, discriminerende beslissing was. Daartoe diende hij een verzoekschrift in. Dat verzoekschrift werd afgelopen week in de commissie welzijn van het Vlaams parlement besproken.

En dat was een triest schouwspel. Dat het CST een platte discriminatoire maatregel was – voor minderjarigen, maar eigenlijk ook voor iedereen – willen niet alleen de Vlaamse meerderheidspartijen niet gezegd hebben. Ook de oppositie geeft geen kik. Op Vlaams Belang na.

Nee, men valt over het woord ‘discriminatie’, omdat ‘je ook de kans had om je te laten testen’ (tegen betaling), en omdat je ‘ook een herstelcertificaat kon krijgen’ (dus je moest eerst ziek worden tijdens de ontzettend gevaarlijke pandemie).

Boerenverstand

Al blijft de boerenverstandsvraag van VB’er Stefaan Sintobin pal overeind: ‘Als het CST geen discriminatie was, wat was het dan wel?’

Wat trouwens met mensen die zich niet wilden laten vaccineren, zich niet wilden laten testen én niet ziek werden?

Waar komt in godsnaam het idee vandaan dat gezondheidscriteria nodig waren om nog deel te nemen aan het maatschappelijke leven. Geen discriminatie? Werkelijk?

De commissie in het Vlaams parlement was nog om andere redenen beschamend. Men zegt een evaluatie te willen, en men lijkt een beetje te willen zeggen dat het CST een vreselijk idee is. Maar men zegt niet: we gaan dat nooit meer doen, want ondertussen weten we beter. Men wil eigenlijk geen evaluatie. Misschien volgende legislatuur. Maar niet nu.

Dat valt op als de meerderheidspartijen N-VA, Open Vld en CD&V op hun houding worden aangesproken: eigenlijk vinden ze dat het ‘achteraf makkelijk praten is’. Terwijl er ook tijdens de covidcrisis zelf gesproken werd over de gevaren van het CST.

Stout

De andere verdedigingslinie van de meerderheidspartijen én het gros van de Vlaamse oppositie: het debat moet sereen verlopen. Sereen. Discriminatie is een stout woord. En wij reageren niet op stoute woorden. Want mensen die stoute woorden gebruiken willen niet debatteren. Nananana.

Neen, beste Vlaamse regering: mensen die het d-woord gebruiken, willen simpelweg genoegdoening. Excuses. Omdat ze van in het begin het CST accuraat beschreven hebben als een discriminatoir onding. Als nutteloos. En daar verdorie nog argumenten voor aandroegen ook.

Pas als die erkenning er komt, samen met een grondige evaluatie van de fouten én de sterktes van het covidbeleid, kan de bevolking opnieuw de overheid een beetje meer gaan vertrouwen. Want nu zegt die overheid: we zijn er eigenlijk niet zo zeker van dat we het CST niet ooit opnieuw kunnen gebruiken. Het is immers niet ten gronde negatief geëvalueerd. En het is geen discriminatie. Dus wat is het probleem?

Dalrymple

De Britse psychiater Theodore Dalrymple voerde tijdens zijn leven onderzoek naar de geestestoestand van moordenaars. Daar schreef hij het boek The Knife Went In over, hier in het Engels samengevat.

Met die titel doelde Dalrymple op de logica die verschillende onder hen gebruiken om hun daden te omschrijven. Eén zei: ‘The knife went in’. Het mes ging in het lichaam van mijn slachtoffer. Zomaar, als bij wonder.

Niet: ik stak hem neer. Neen. The knife went in. Volgens Dalrymple versterkt de moderne cultuur nog de overtuiging van moordenaars dat zij helemaal geen actor zijn. The knife went in is zo een parabel voor een levenshouding.

Voor wie nu denkt dat we zeggen: politici zijn criminelen. Neen, dat zeggen we niet. Maar met Dalrymple zeggen we: ook binnen de elite willen of kunnen velen blijkbaar geen bewust handelende wezens meer zijn.

De Vlaamse elite zegt: het CST overkwam ons, we hebben er niet voor gekozen. Maar het was er wel. En het mag er eigenlijk nog altijd zijn.