Tot daar het ‘eurorealisme’ van de N-VA

In het artikel ‘Het eurorealisme van de N-VA’ beweert Harry De Paepe dat de N-VA ‘altijd even eurokritisch is geweest’. Zijn conclusie: ‘De grote lijnen van het Europees denken van de N-VA zijn behouden gebleven. Het is dan ook fout om te stellen dat de N-VA kritischer is voor de EU dan tevoren.’

Consistent?

Dat de N-VA sinds zijn bestaan een redelijk consistente lijn bewandelt wat de EU betreft kan men, mits men niet al te kritisch is, wel stellen afgaande op partijprogramma’s en congresteksten, maar is niet vol te houden wanneer men EU-uitspraken van N-VA-politici en stemgedrag van de N-VA inzake EU-verdragen in acht neemt. Zo heeft partijvoorzitter Bart De Wever slechts enkele jaren nog geleden gepleit voor een sociale zekerheid op EU-niveau. N-VA-Europarlementslid Mark Demesmaeker verklaarde dan weer: ‘Europa (de EU – SvR) is België, maar groter. Het kan werken.’ Om nog te zwijgen van de eurofiele Frieda Brepoels (voormalig N-VA-Europarlementslid).

‘Eurokritisch’

Zeker in dit eurofiele land ligt de lat nogal laag om als ‘eurokritisch’ te worden bestempeld. Het ‘méér EU- en eurodogma’ is sinds decennia via het onderwijs, de mainstream media en het politieke establishment dermate door de strotten geramd, dat elke kritiek, hoe oppervlakkig ook, als ‘eurokritisch’ wordt beschouwd. In die context zijn zelfs de eurofiele liberalen, de socialisten, de groenen en de christendemocraten soms eurokritisch te noemen, wanneer ze een beslissing van de Europese Commissie bekritiseren in plaats van het bestaan van die bende ongekozen eurocraten in vraag te stellen. Men zou echter slechts de volgende vraag moeten stellen: leidt het beleid of stemgedrag van partij X tot méér EU en méér euro, of minder? Leidt het beleid of stemgedrag van partij X met andere woorden tot meer beslissingsmacht, meer democratie voor de Europeaan – in casu de Belg of veel liever: de Vlaming – of minder?

Braafjes de EU volgen

‘Eurorealistisch’ is een kwalificatie die leger is dan de Belgische schatkist. Gegoochel met termen als ‘eurokritisch’ en ‘eurorealistisch’ moet verdoezelen dat élke partij, ook de N-VA maar uitgezonderd het Vlaams Belang, de laatste 15 jaar EU-verdragen heeft goedgekeurd die de peperdure crisismunt die ‘euro’ heet in de (gebakken) lucht houden, en die de EU steeds meer macht geven om haar eurocratisch-centralistisch-antidemocratisch beleid door de strot van de Europeanen te rammen. Zeker sinds de N-VA als grootste partij van Vlaanderen deel uitmaakt van de federale regering, mag het duidelijk zijn dat ze braafjes binnen het nauwe kader van de EU en de euro blijft. Op heel wat belangrijke beleidsdomeinen is de regering geheel of gedeeltelijk haar beslissingsmacht kwijt, en daar verandert de N-VA niets aan.

Asielcrisis: spreidingsdictaten

Het recentste en misschien wel schrijnendste voorbeeld is natuurlijk de asielcrisis, waarbij de Belgische regering, met N-VA’er Theo Francken als staatssecretaris voor asiel en migratie, niet meer doet dan slaafs de spreidingsdictaten van de EU uitvoeren. Als gevolg daarvan vaardigt de Belgische regering nu zélf een spreidingsdictaat uit waarbij elke gemeente verplicht wordt een bepaalde hoeveelheid asieleisers op te vangen. Via de euro evolueerde de EU eerst naar een soort België in het groot, een transferunie met miljarden euro’s die met name van Noord naar Zuid vloeien; de asielcrisis maakt nu van België een EU in het klein: spreidingsplannen ter verplichte opname van steeds meer asieleisers.

Conciërge van ‘Permanent Hotel België’

Wij kunnen de Belgische regering, met Theo Francken op kop, niet anders dan bestempelen als conciërge van ‘Permanent Hotel België’, dat deel uitmaakt van de ‘Permanente Hotelketen Europese Unie’. Francken is niet meer dan een soort ambtenaar die geen beleid maakt, maar simpelweg uitvoert wat de EU oplegt en dus ingaat op de vraag van zowat elke asieleiser die dit land – wegens geen grenzen – zomaar komt binnengewandeld, en dat zijn in overgrote meerderheid jonge islamitische mannen waar niemand op zit te wachten. Dat laatste vindt ook Etienne Vermeersch, maar alleen wanneer iemand als hij dat zegt is dat geen ranzig racisme.

Theo mag nog van geluk spreken

Overigens gebruik ik de term asieleisers omdat ze niet alleen in groten getale afkomstig zijn uit veilige regio’s of landen, maar ook meerdere veilige gebieden of landen doorreizen om tot in een van de West- of Noord-Europese landen van melk en honing te geraken, daarbij niet zelden vrouw en kind achterlatend. De meest misbruikte term van het afgelopen jaar is dan ook ‘vluchteling’. Theo mag nog van geluk spreken dat een oikofoob land als Zweden nòg guller is voor asieleisers, of de influx in dit land was nog vele malen hoger. Desalniettemin importeert de regering waar de N-VA deel van uitmaakt vele tienduizenden en op termijn via de volgmigratie vele honderdduizenden economische gelukszoekers die geen verrijking maar een sociaaleconomische verarming van onze samenleving betekenen.

‘Val onze vrouwen niet lastig’

Dat de burgemeester van Arendonk in een e-mail aan asielzoekers vraagt om ‘onze vrouwen niet lastig te vallen’, mag symbool staan voor de toestand waarin de grootste partij van Vlaanderen onze samenleving heeft gebracht. Naast kansarme migranten importeert de N-VA-regering ook de socioculturele facetten die het Midden-Oosten typeren: islamitische achterlijkheid en barbarij met vrouwen, kinderen, niet-hetero’s en niet-moslims als slachtoffers. Heel wat asielzoekerscentra in Europa zijn verworden tot een soort mini-Midden-Oosten met verkrachtingen, gedwongen prostitutie, kindermisbruik, clangevechten, sharia en intimidatie van niet-moslims.

Europees Stabiliteitsmechanisme

Dat weten natuurlijk ook Bart De Wever en Theo Francken. De crux is echter dat veel van de stoere woorden die De Wever op regelmatige basis de wereld in stuurt – in een poging om tijdelijk de overgelopen en teleurgestelde VB-kiezers te sussen – niet in beleidsdaden kunnen worden omgezet onder meer omdat zijn partij samen met de traditionele partijen de EU veel te machtig heeft gemaakt en België (en Vlaanderen) heeft gedegradeerd tot EU-provincie. Net zoals België houdt de N-VA ook de supranationale EU, met de euro als monetair machtsvehikel, voortdurend in stand. Een van dé voorbeelden daarvan is het ESM-verdrag, waartegen de N-VA zich tijdens de zomer van 2012 niet heeft verzet. Het ESM (Europees Stabiliteitsmechanisme) is een permanent Europees noodfonds dat van Europa een Noord-Zuid-transferunie maakt naar Belgisch model. Men hoeft geen geschoolde te zijn om te begrijpen wat dat betekent: de Vlaming betaalt en Vlaanderen verarmt. Het Vlaams Belang verzette zich dan ook met hand en tand.

Johan Van Overtveldt

Naast EU-marionet staatssecretaris Theo Francken heeft de N-VA ook euroslaaf minister van Financiën Johan Van Overtveldt in haar rangen. Hij stelde tijdens zijn vorig leven als econoom en journalist steeds opnieuw vast hoe slecht één munt werkt voor zo veel danig verschillende economieën, maar wil er nu als minister alles aan doen om de peperdure en voor Vlaanderen welvaartsvernietigende munt kunstmatig in leven te houden. Daartoe stelde Van Overtveldt:

‘(…) er moet een bevoegdheidsoverdracht komen naar het Europese niveau. De Verenigde Staten bieden daarvoor een goed voorbeeld. Vergelijk Californië eens met Griekenland: die staat was ook failliet. In de VS komen er dan automatisch transfers op gang. De federale overheid zorgt daarvoor, maar die dwingt ook hervormingen af. Sterker nog: zij komen dat zelf doen. Californië kwam de facto onder curatele te staan.‘ (Apache.be, 22 november 2013)

Dit is geen Vlaams-nationalisme, maar EU-nationalisme. Van Overtveldts citaat kon er evengoed een zijn van euromaniak Guy Verhofstadt, die met zijn nieuwe boek De ziekte van Europa een autobiografie lijkt te hebben geschreven.

Griekenland, Turkije en Afrika

Waartoe de pro-EU- en pro-eurohouding van de N-VA en haar federale en Vlaamse regering leidt, kunnen we vandaag met afschuw vaststellen:

De bodemloze europut Griekenland krijgt van de EU een zoveelste miljardenpakket ‘noodhulp’. EU-lieveling Turkije krijgt van de EU ‘in eerste instantie’ 3 miljard euro, om zogenaamd ‘gezamenlijk de migratiecrisis aan te pakken’. Alsof sultan Erdogan, paleizenbouwer, oorlogshitser en jihadi-ondersteuner, te betrouwen is. Ook besliste de EU dat miljoenen Turken in 2016 visumvrij zullen kunnen reizen binnen Europa. Bovendien zullen er voor de zoveelste keer opnieuw gesprekken worden gevoerd over de toetreding van het islamitische, neo-Ottomaanse Turkije tot de EU. Op de EU-Afrikaanse top over immigratie in Malta werd beslist dat in de strijd tegen illegale immigratie, legale immigratie actief moet worden aangemoedigd. De EU stopte 1,8 miljard euro in het zogenaamde ‘Trust Fund voor Afrika’ en België stortte in de bodemloze put van de corrupte leiders in Afrika nog eens 10 miljoen euro.

Dit alles heeft de EU recent, met goedkeuring van de Belgische regering, in uw plaats beslist. Waarom gebruikt men al dat belastinggeld waar wij hard voor werken niet voor, ik noem er maar twee, het verhogen van de pensioenen en kleinere klassen in het onderwijs? Omdat er een eigen volk laatst-beleid wordt gevoerd waardoor armoede, werkloosheid en culturele achterlijkheid (islamisering) alleen maar toenemen. Tot daar het zogenaamde ‘eurorealisme’ van de N-VA.

De auteur is publicist en medewerker van het Vlaams Belang.

Foto: pamflet van de EU-parlementsfractie van de N-VA.