Trump is niet meer te stoppen

De nacht van 23 op 24 februari deed ie het weer. Donald Trump won al in New Hampshire (35,9%, voorsprong van 19,5%) en South Carolina (32,5%, voorsprong van 10,0%) en nu ook in Nevada. Met een resultaat zelfs waarbij de rest zelfs niet op de finishfoto staat; hij behaalt 45,9% terwijl zijn eerste achtervolger Rubio 23,9% haalt en Ted Cruz, de conservatieve senator uit Texas het vertrouwen krijgt van 21,5% van de kiezers.

Big/Huge/’Yuge’

Toen een goede Amerikaanse vriend van mij, Michael Bayham, in juni 2015 op bezoek kwam in Brussel en mij vertelde dat Donald Trump één van de volgende dagen zijn kandidatuur zou aankondigen en een Top Tier campagne voeren, dacht ik dat ‘The Donald’ volledig kansloos was. Ik kon er niet verder naast zijn. (Michael Bayham schrijft zelf voor een nieuwswebsite over Amerikaanse politiek.)

Wat Trump gisteren en de afgelopen weken aangetoond heeft, is dat hij onverslaanbaar is. Hij wint bij alles en iedereen: evangelische christenen, hooggeschoolden, laaggeschoolden, mannen, vrouwen, blanken, zwarten, hispanics, jonge mensen, oude mensen, militairen, veteranen … En hij wint met grote verschillen. Of in Donald Trump-taal: ‘Big’, ‘Huge’ of ‘Yuge’.

Dit zijn dus ook electoraten waar velen hem kansloos achten. Evangelische christenen -Trump is al verschillende keren getrouwd geweest en nogal grofgebekt, zaken waarmee je je bij die mensen niet populair maakt- stemmen massaal voor Trump. Bovendien woont Trump in New York, dat is zowat alles wat ‘Evangelicals’ verafschuwen. En dan te weten dat Ted Cruz zoon is van een evangelische dominee. Ook hispanics kiezen massaal voor Trump. Ook al zijn er twee andere hispanics in de race – Rubio en Cruz. En Trump heeft over bijvoorbeeld Mexicanen al niet zo’n fraaie dingen gezegd. En ook South Carolina, een staat waar veel veteranen wonen en waar neoconservatieven zoals Marco Rubio thuis zijn, ging massaal naar Trump.

Één grote show

Een speech van Donald Trump is één grote show van twee uur. Een vast stramien: eerst spreken er enkele lokale supporters – geen bekende politici, gewone mensen – dan volgt er meestal iemand van de familie, zijn dochter Ivanka, of zijn zoon Donald jr. of zoon Eric en dan is er een speech van Donald Trump zelf.
De man spreekt zonder teleprompter, heeft gewoon een blad bij waar enkele zaken opstaan en begint te spreken. De uitgelaten menigte moedigt hem aan en Trump geeft zijn publiek wat hij wil. De speech zelf is onconventioneel, het is een constante motivatiespeech. Obama verkocht op een zeer eloquente manier in 2008 een droom, Trump motiveert op een ruwe manier. Hij feliciteert zijn publiek, zegt dat ze ‘amazing’ zijn, ‘I love you’, ‘you are so smart’, ‘it’s true’. Hij begint snel over zijn vaststelling dat de Verenigde Staten niet meer winnen, maar dat het nu tijd is om te winnen en dat hij de man is die dat kan. Hij gebruikt natuurlijk zijn overtuigende verkiezingsresultaten om zijn onoverwinnelijkheid kracht bij te zetten. Hij reageert soms direct op supporters die hem iets toeroepen uit het publiek, de man hangt niet vast aan een script. Zo liet hij onlangs twee mannen naar voor komen die net een anti-Trump-protestanten (die zijn er ook altijd) hadden buitengezet, ze mochten even het publiek toespreken en zeggen hoe goed ze Trump vinden. De tweede was dan nog een Irak-veteraan. 

Trump is een zondagskind. Want ondanks het vaste stramien is niks vooraf uitgeschreven.

Daarbij krijgt iedereen ervan langs: de oneerlijke media, oneerlijke tegenkandidaten, Hillary Clinton, George W Bush, corrupte politici,…. Hij vertelt wat de mensen willen horen: We stoppen illegale immigratie door het bouwen van een muur, ‘Who will pay for the wall?’, het publiek: ‘Mexico!!’.
Hij zet zichzelf in de markt als dealmaker. Met Mexico, dat de muur zelf zal betalen (hij gaat anders gewoon ontwikkelingshulp korten). Met China, dat zijn eigen markt afschermt voor Amerikaanse producten. Met Japan, Iran … Hij is ook een voorstander van een soort Kiwi-model voor geneesmiddelen, omdat hij het kan portretteren als een deal en ondertussen ‘oneerlijke’ politici kan aanvallen die in de zakken zitten van de farmaceutische industrie. Hij is voor invoerheffingen, voor landen die invoerheffingen voor Amerikaanse producten hebben, hij noemt zichzelf een voorstander van slimme en eerlijke handel (wel niet volgens de Oxfam-definitie). Over gezondheidsbeleid blijft hij vaag, maar hij is geen conservatieve scherpslijper.

Op buitenlands vlak wil hij het leger heropbouwen en zo sterk maken dat niemand  nog met de VS zal sollen. Maar hij wil het leger niet gebruiken om andere landen aan te vallen. Hij wil wel IS vernietigen, maar dan wel samen met Poetin. Avonturen zoals Irak zijn niet aan hem besteed. Hij wil breken met het neoconservatieve buitenlandse beleid dat het establishment van de Republikeinse partij domineert.

What’s next?

Op dinsdag 1 maart – Super Tuesday – zal er worden gestemd in Alabama, Alaska, Arkansas, Colorado, Georgia, Massachusetts, Minnesota, Oklahoma, Tennessee, Texas, Vermont, Virginia, and Wyoming. Er zijn niet voor elke staat peilingen bekend, maar buiten Texas, de thuisstaat van Cruz – Trump ligt er 8% achter – lijkt het erop dat hij overal gaat winnen volgende week dinsdag. In de dagen erna gaan er nog heel wat staten naar de stembus. Maar twee weken later komen er twee belangrijke grote staten aan; Ohio (staat van de populaire gouverneur John Kasich) en Florida (staat van Marco Rubio), de gedelegeerden worden er allemaal toegekend aan de winnaar. Trump staat in beide staten aan de leiding in de peilingen, volgens een poll uit januari in Florida zelf fors.

Be real!

Afgelopen zondag riep professor Kerremans van de KU Leuven Trump in De Standaard uit tot verliezer. Op maandag prees Vincent Van Quickenborne Marco Rubio de hemel in in De Afspraak. Hij noemde Trump een gevaarlijke, knettergekke man. En ook mijn oud-professor Herman Matthijs, een man die ik bewonder voor zijn kennis en inzicht, dichtte deze week op Doorbraak Marco Rubio een grote kans toe. Vandaag durf ik zeggen: houd daar mee op.

Trump gaat de nominatie winnen en zal Hillary Clinton verslaan in november. En dit omwille van het feit dat hij mensen naar de stembus krijgt (zoals Obama in 2008) die nog nóóit zijn komen stemmen, hij kan ook de ‘Reagan Democrats’ naar de stembus krijgen om voor hem te kiezen. Maar vooral hij kan veilige Democratische staten winnen in het Noord-Oosten. En waarom zou hij het Democratische kroonjuweel niet kunnen winnen, zijn thuisstaat New York?

De auteur is bestuurder bij de klassiek-liberale denktank Libera!