Blijven Turken dan altijd Turken?

Kandidaten voor de gemeenteraadsverkiezingen spreken hun kiezers aan op hun etnische afkomst. Kiezers worden aangesproken op hun Turks zijn, niet op hun Gents of Brussels zijn.

Eind augustus en de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen komt op gang. Hier en daar duiken de eerste verkiezingsaffiches op. Op de sociale netwerken passen kandidaten hun profielfoto aan of maken een fanpagina. Maar er zijn kandidaten die al zwaar gewerkt hebben. En daarvoor zelfs verre verplaatsingen (moeten) maken.

Emirdag

Vele Gentse Turken komen uit de regio rond de Turkse stad Emirdag. De fractieleider van de CD&V in de Gentse gemeenteraad, Veli Yüksel, was net daar op vakantie deze zomer. Hij bezocht er dorpen in de regio (uit cultuurhistorische interesse ongetwijfeld) en ontmoette er, waarschijnlijk eerder toevallig, Gentse Turken die er de zomervakantie doorbrachten. Hij had er zelfs tijd voor wat dienstbetoon met vragen over de visumplicht. We zijn benieuwd of de kosten verbonden aan deze verkiezingscampagne ook in zijn officiële overzicht van kosten voor de verkiezingen zullen voorkomen.

Veli Yüksel was niet de enige die in Turkije zijn kiezers ging zoeken om ze te overtuigen. De Burgemeester van de Brusselse deelgemeente Sint-Joost, Emir Kir (PS), was er ook. Hij liet zich officieel ontvangen, ook al in Emirdag en in Eskisehir. In die laatste stad kopen — volgens Wikipedia — veel migranten (vooral uit Emirdag) uit Europa huizen.

Emir Kir bezocht in de Turkse stad de Kamer van Koophandel om te zien wat er kan gedaan worden om de ‘bilaterale handel te verbeteren’. Hij bezocht er ook de plaatselijke voetbalclub en nam er ook… de tijd om te spreken met Belgische Turken die er op vakantie waren.

Dat alles wordt mooi gedocumenteerd in de gespecialiseerde Belgisch-Turkse pers zoals in de links bij dit artikel… Die volgen ook de mindere goden die kandidaat zijn, van verschillenden lijsten. Voorwaarde is wel dat ze Turk zijn. (U moet maar eens snuisteren op die sites. Heel leerrijk) Zo ontmoeten we ook de Turkse kandidaat Abdil Kara.

Naar Turkije gaan om daar je kiezers te overtuigen is niet genoeg. De kiezers overtuigen dat je er bent geweest en tonen hoe Turks je nog bent, dat doe je met een filmpje op je Facebook.

https://www.facebook.com/abdil.kara.73/videos/10211572964229150/

Abdil Kara doet zo een ‘Oproep in het Turks’ voor zijn kandidatuur voor de komende lokale verkiezingen. In het begeleidend tekstje in het Nederlands schrijft hij ‘İk wil absoluut zonder onderscheid alle Gentenaars vertegenwoordigen vanaf plaats 18 op de lijst van de CD&V! […] 1 zaak staat vast we gaan resoluut voor de weg vooruit waarbij we elkaar respecteren en ons houden aan de fantastische waarden en normen van ons Vlaanderen!’ Of hij dat ook zegt in het Turks konden we niet verifiëren. Al noemt hij zich in het filmpje ‘kind van deze Turkse gronden’.

Commentaar

Je kan dus campagne voeren, zonder controle, in het buitenland. Wat vertellen kandidaten daar? Zonder Vlaamse of Belgische of regionale pers in de buurt, zal het prettig spreken zijn. Gelukkig is er de Turks/Belgische pers. Betaalt iedereen tijdens die campagnebezoekjes zijn eigen Turkse thee? Zijn dat privéreizen waar tijd gemaakt wordt voor campagne of campagnereizen waar ook wat vakantie bij komt?

In ieder geval versterkt deze manier van campagne de segregatie in onze samenleving. Mensen worden aangesproken op hun afkomst. Kiezers worden vastgepind op hun afkomst, op het verschil. Iets wat, tot in den treure herhaald, de Vlamingen ten kwade wordt geduid: we pinnen mensen vast op hun afkomst. Het zijn geen Turken, het zijn Nieuwe Vlamingen. Zo bezie ik ze, maar blijkbaar zijn er die hen wel mogen aanspreken op hun etnische afkomst. Eigenaardig toch.

Het beste bewijs is als kandidaat op de 18^de plaats bij CD&V Gent in het Nederlands zegt dat je kandidaat bent voor alle Gentenaars, maar je als ‘zoon van deze Turkse gronden’ in het Turks tot je kiezers richten. Is dat de toekomstgerichte houding van een jongere?

Het worden boeiende verkiezingen.