Ook de voorbije week werden veel vragen gesteld - en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals: Hoeveel sneren moest Vlaams Belang al slikken? (Aan de redacties die helemaal gek werden omdat parlementsvoorzitter Liesbeth Homans (N-VA) sneerde richting een parlementslid van PVDA: opiniestuk na opiniestuk of zelfs een editoriaal. Ontroerend. Je zou denken dat het de eerste keer is dat een oppositiepartij eens onheus…
Niet ingelogd - Plus artikel - log in of neem een gratis maandabonnement
Uw Abonnement is (bijna) verlopen (of uw browser moet bijgewerkt worden)
Uw (proef)abonnement is verlopen (of uw browser weet nog niet van de vernieuwing)
Ook de voorbije week werden veel vragen gesteld – en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:
Hoeveel sneren moest Vlaams Belang al slikken?
(Aan de redacties die helemaal gek werden omdat parlementsvoorzitter Liesbeth Homans (N-VA) sneerde richting een parlementslid van PVDA: opiniestuk na opiniestuk of zelfs een editoriaal. Ontroerend. Je zou denken dat het de eerste keer is dat een oppositiepartij eens onheus behandeld wordt in het parlement.)
Wie maakt u wat wijs?
(Aan Kamerlid Kristof Calvo (Groen), die zichzelf in Humo omschrijft als ‘een dik boek met een dun vel’: ‘Ik moet met één medewerker opboksen tegen kabinetten, administraties en juridische consultants’. Pro memorie: Calvo stut braafjes Vivaldi. En denkt dat hij zichzelf heeft heruitgevonden als rebels-maar-nederig parlementslid. Wat voor journalist geeft hem zo’n open doekje?)
Is dit een voorproefje van het klimaatbeleid van morgen?
(Aan de bewoners van de Boomlaarstraat in Lier, die hun voortuintje verplicht moesten ‘ontharden’ en nu nog steeds gekoeioneerd worden met aanmaningen en boetes. Controleurs gaan na of er niet ‘onterecht opgehoogd’ werd, en of er wel afdoende vergroend is. Hoeveel ambtenaren hebben hier al hoeveel werkuren in gestoken? En gaan deze pesterijen de planeet redden?)
Waar staat het juiste antwoord?
(Aan De Standaard, die een ‘woketest’ lanceert. Zo moet je het ‘meest inclusieve’ woord vinden voor mensen die gevonden worden in een vrachtwagen in Calais: ‘vreemdelingen’, ‘vluchtelingen’ of ‘kleurlingen’. Een echt juist antwoord (zoals ‘migranten’) staat er niet tussen: je móet mensen die in Noord-Frankrijk (!) illegaal een grens oversteken blijkbaar ‘vluchtelingen’ noemen. De test maakt ook een probleem van onder meer ‘autistisch’, ‘armen’, ‘homofielen’ en ‘ontwikkelingslanden’. We staan voor een recessie, maar bij De Standaard zijn ze hier mee bezig.)
Wie is de politieke smaakpolitie in Vlaanderen?
(Aan journalist Karsten Lemmens, die zich druk maakt over de ‘smaakpolitie’: ‘Het baadt in een licht neerbuigend sfeertje. Het is de eigen smaak bejubelen door te spuwen op die van anderen’. Lemmens heeft het over snobisme in de muziekscene, maar het blijft ironisch dat dit stuk verscheen in De Standaard – de krant die zichzelf een morele zedenbrigade waant.)
Waar blijven de concrete voorbeelden?
(Aan Knack, waar ze doen alsof allochtone studenten uit de lerarenopleidingen gejaagd worden. Het artikel spreekt over ‘de meest racistische, vrouwonvriendelijke en islamofobe opmerkingen’, een lesprogramma dat ‘nauwelijks gedekoloniseerd’ zou zijn, ‘stereotypen en vooroordelen’ en ‘veel microagressie’ – maar geen van al deze zaken wordt geïllustreerd met een concreet voorbeeld. Hoe kan je als lezer dan oordelen?)
Welke politieke stempel heeft deze mevrouw?
(Aan de royaltywatchers, die ons informeren over de nieuwe secretaris-generaal op het koninklijk paleis. We vernemen dat het (‘voor het eerst’) een vrouw is, en dat ze uit de diplomatie komt. Diplomaten hebben doorgaans een of andere stempel – en da’s misschien toch relevant voor iemand die het staatshoofd gaat adviseren. Hoe denken de figuren rond de koning?)
In welke eeuw leven deze mensen mentaal?
(Aan de verantwoordelijke van een Overkop-huis in Brussel, die het niet overal even makkelijk heeft: ‘Zo geldt bijvoorbeeld in de Sub-Saharaanse culturen dat over jezelf spreken niet hoort. Wie een psycholoog bezoekt, is ofwel gek ofwel bezeten’. Wat zegt dit over de andere denkbeelden van de mensen die zo massaal naar hier zijn gehaald – en nog worden gehaald?)
Wat als een rechts iemand zoiets doms zou zeggen?
(Aan culturo Paul Dujardin, die zich in opdracht van de federale overheid over het Jubelpark buigt – en aan het Horta-Lambeauxpaviljoen het tentje van een dakloze aantrof: ‘Ik zei: dat is fantastisch, dat dit paviljoen bescherming kan bieden!’. Zweverige lulkoek is vast en zeker een vereiste voor dit soort baantjes?)
Welke naam staat nog boven elke verdenking?
(Aan de brave mensen van busbedrijf De Zigeuner, die hun naam misschien gaan veranderen naar ‘Z-Coach’: ‘Ook daar hebben we al heel wat reacties op gekregen. Blijkbaar wordt onze ‘Z’ vergeleken met de ‘Z’ op de Russische voertuigen in Oekraïne’. Er zijn gewoon groepen in onze samenleving die verslaafd zijn geraakt aan verontwaardiging en ingebeelde beledigingen.)
Wat dachten jullie van 28 december?
(Aan de jongeren die minister Benjamin Dalle (CD&V) vragen om een ‘Jongerendag’ te organiseren. Beetje gênant als de jeunesse dorée zelf vraagt om gefêteerd te worden. En zijn er niet al veel jongerendagen? Van de Sint (6 december) over Buitenspeeldag (woensdag na de Paasvakantie) en Student Kick-offs in allerlei steden tot – misschien hier het meest gepast – het Feest van de Onnozele Kinderen (28 december)).
Hebt u ooit theater in België gezien?
(Aan theatermaker Martha Balthazar, die een hilarisch zinnetje liet optekenen: ‘In het theater in België zijn we allergisch voor belerende vingertjes’. Zegt dus Martha Balthazar, die in haar Knack-column en elk ander podium dat ze krijgt met allerlei vingertjes zwaait. Wie koopt een spiegel voor Martha?)
Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.