Media
Vergeten vragen van de voorbije week (196)
Schenk
Deel
De voorzitters van Groen Nadia Naji en Jeremie Vaneeckhout met achter hen hun voorganger Almaci.
foto © Belga
Niet alleen Vlaamse historici vielen vorige week door de mand: ook onze journalisten lieten weer iets te makkelijk in hun kaarten kijken.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementOok de voorbije week werden veel vragen gesteld – en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:
Wie heeft er hier taboes over asiel en migratie?
(Aan Groen-voorzitters Jeremie Vaneeckhout en Nadia Naji, die hun coalitiepartners oproepen om ‘over asieltaboes te stappen’. Terwijl er toch geen partij is die meer taboes heeft dan de groenen: pushbacks, grenscontroles, een dwingend terugkeerbeleid of zelfs maar het aanscherpen van de regels rond gezinshereniging: het is voor dat clubje allemaal onbespreekbaar.)
Waar heeft het ooit al op die manier gewerkt?
(Aan moraalfilosoof Patrick Loobuyck, die nog eens wordt opgevoerd om het gekende standpunt te brengen: ‘Een hoofddoek toelaten kan de snelste weg naar integratie zijn’. In de trant van ‘onverdoofd slachten is de snelste weg naar dierenwelzijn’ en ‘een gearrangeerd huwelijk leidt vlot tot gezinsgeluk’. Waar heeft meer ruimte voor de islam ooit geleid tot minder islam?)
Welke straffen krijgen die mensen in eigen land?
(Aan onze Justitie, nu de Belgische klimaatvandaal Wouter Mouton in Nederland gezwind een celstraf kreeg. Niet alleen de snelheid van de rechtsgang valt op: het is al verfrissend dat er überhaupt een rechtsgang ís. Voor eerdere capriolen in België werd Mouton vooral beloond met (vaak kritiekloze) mediaoptredens. Wanneer krijgen roekeloze aandachtszoekers ook in eigen land hun verdiende loon?)
Wie mag er trots zijn op zijn of haar huidskleur?
(Aan presentatrice Eva Kamanda, die het ‘structureel racisme’ noemt als vriendelijke Vlamingen zeggen dat ze haar kleur niet zien: ‘Racisme dat zo diep ingebakken zit in onze maatschappij, op zoveel niveaus, dat je er vaak niet meer bij stilstaat. Ik wíl dat men mijn kleur ziet! Ik ben daar trots op!’. Kamanda noemt zichzelf ‘woke’ en krijgt een rol in een talkshow die in januari gelanceerd wordt. Hoe zou ze reageren op blanke mannen die haar zeggen dat ze trots zijn op hun huidskleur?)
Hoe zat dat ook weer met die ‘choc des idées’?
(Aan de doctoraatsstudenten Wijsbegeerte, die vinden dat de UAntwerpen een ‘unsafe space’ wordt zodra Filip Dewinter een aula binnenwandelt: ‘In de aanloop naar de lezing brachten we enige tijd door met gordijnen gesloten, lichten uit, deur op slot. Voorzichtig observerend wat er zich afspeelde in het gebouw. Onze naamplaatjes aan de buitenzijde van de kantoordeuren haalden we voor alle zekerheid weg’. Achtervolgingswaanzin is een ernstige aandoening – maar wat is er ooit gebeurd met ‘du choc des idées jaillit la lumière’? Zijn dit echt de filosofen die morgen Vlaanderen moeten verbazen met hun grote inzichten?)
Wie gaat dat allemaal controleren?
(Aan CD&V-Kamerlid Leen Dierick, die regels wil invoeren voor ‘influencers’ die hun kinderen opvoeren op hun sociale media. Met bijvoorbeeld een maximaal aantal uren ‘influencer-werk’ per jaar. Nog los van de vraag of er geen grotere en dringendere problemen zijn: hoeveel ambtenaren heb je nodig om dat allemaal bij te houden? Wanneer komt er een stop op regeltjes die toch niet te handhaven zijn?)
Wanneer hebt u voor het laatst eens verrast?
(Aan Knack-hoofdredacteur Bert Bultinck, die het – uiteraard – opneemt voor de klimaatvandalen in musea: ‘Het zijn zeker geen misdadigers, en ze hebben het morele gelijk aan hun kant’. Bultinck was vroeger goed voor ergernis, maar genereert nu nog hooguit verveling. Je weet op voorhand welk standpunt hij gaat innemen. Hierin staat hij symbool voor veel van zijn collega’s.)
Hoe vaak gaat u verrassen?
(Aan politicoloog Dave Sinardet, die een column krijgt in De Morgen. Sinardet is de man die journalisten bellen als ze iemand nodig heeft om pro België te pleiten of om een politieke vergelijking te maken waar N-VA standaard slechter uit komt. Je weet altijd wat hij gaat zeggen en naar wie zijn sympathie gaat. De ideale columnist voor een Vlaamse kwaliteitskrant.)
Wie van ons is er géén ‘mens van leeftijd’?
(Aan Knack-journaliste Ann Peuteman, die 75-plussers aan het woord laat en hen omschrijft als ‘mensen van leeftijd’. Is er dan iets mis met termen zoals ‘senioren’, ‘bejaarden’, ‘ouden van dagen’? Net als ‘mensen van kleur’ is ‘mensen van leeftijd’ volstrekt betekenisloos. Alleen bedoeld om te signaleren dat de persoon die de term hanteert héél erg fijngevoelig is.)
Aan welke volkeren denkt u zo nog?
(Aan oud-kolonel Roger Housen, die vertelt hoe hij Afghaanse parlementsleden uit elkaar liet slaan: ‘Sommige volkeren kennen enkel de taal van de macht en het recht van de sterkste. En als je dan opteert om de zaak op te lossen met geweld, beschouwen ze dat als part of the game’. Benieuwd of ze Housen nog even vaak gaan vragen in de VRT-studio, nu blijkt dat hij niet zó woke is.)
Hoeveel belastinggeld kost dat hele circus?
(Aan de meer dan 125 (!) deelnemers die afzakken naar de klimaattop in Egypte. Onder hen een 50-tal (!!) cabinetards en ambtenaren en (ex-)politici zoals Philippe Close (PS) en Daniël Termont (Vooruit), nooit vies van een plezierreisje. België onderhandelt er niet eens zelf – die macht hebben we afgestaan aan de EU. Hoeveel kost deze wrange grap in totaal? En hoe ziet een gedetailleerd activiteitenverslag er uit?)
Hoe bedoelt u, ‘natuurlijk’?
(Aan computerwetenschapper Jeroen Baert, die zichzelf ook een groot filosoof vindt: ‘Het is gemakkelijk om te praten over vrije meningsuiting als een absoluut concept, maar jouw vrijheid van meningsuiting stopt waar die van anderen begint natuurlijk’. Mensen zoals deze zeer politiek correcte Baert herdefiniëren de vrijheid van meningsuiting tot die helemaal niets meer betekent.)
Wanneer stopt de criminalisering van een legitiem debat?
(Aan journalist Bruno Struys, die het migratiedebat dood wil slaan: ‘Egbert Lachaert zei: “Vol is vol”. Dat is niet meer of minder de oude Vlaams Blok-slogan. U weet wel, die veroordeelde partij’. ‘Voor je het weet ben je aan het praten over meer of minder vreemdelingen. Dat ruikt toch wel een beetje naar de uitspraak waarvoor Geert Wilders is veroordeeld’. Struys vindt dit vast heel stoer en indrukwekkend – maar leest het ook niet vrij wanhopig?)
Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie op dit stuk.
| Categorieën |
|---|
| Tags |
|---|
Dominique Laridon (1978) zat eerst gewoon op Twitter, maar 140 tekens bleken toch iets te beperkt. Je hebt dan ook wat meer woorden nodig als je kanttekeningen wil plaatsen bij het publieke debat, licht wil laten schijnen op de manoeuvres binnen de binnenlandse politiek of uitgebreid wil treuren om de ondergang van het Avondland. Dominique heeft ergens in een lade een diploma politieke wetenschappen liggen, maar dat hoeft u niet ter sprake te brengen - het ligt gevoelig.
Meer van Dominique Laridon
Voor deze rubriek weer een tijd onder water duikt: enkele vragen die zelfs in de laatste rechte lijn naar de verkiezingen hardnekkig worden ‘vergeten’.
Commentaren en reacties
Gerelateerde artikelen
Het belang van de industrie voor de tewerkstelling neemt af. Maar dat betekent niet dat er geen nood is aan een industrieel beleid.
