Vivaldiregering is ‘misschienverhaal’ van holle beloften met uitstelgedrag
Jean-Marie Dedecker bij de regeerverklaring 2 oktober 2020
foto © Belga
De eerste vorm van respect in een democratie is het respect voor de kiezer. Gans het regeerakkoord is een ‘misschienverhaal’ met veel uitstelgedrag.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementJean-Marie Dedecker mocht als laatste spreken bij de regeerverklaring van de regering-De Croo. Dat heeft als voordeel dat hij naar iedereen kon luisteren, maar ook het nadeel dat alles al gezegd is. Een reden te meer om scherp tot de essentie te komen. ‘Deze regering is het tegenovergestelde van wat de kiezer besliste’.
Afstraffing van de kiezer
Meneer de premier, twee zaken vielen mij op in uw speech van gisteren. Dat was uw vraag voor respect en uw opmerking dat democratische rechten nooit definitief verworden zijn. De eerste vorm van respect in een democratie is het respect voor de kiezer. Deze regering zou in feite de afspiegeling moeten zijn van wat de kiezer besliste op 26 mei 2019. Ze is er niet alleen geen afspiegeling van, maar ze is zelfs het tegenovergestelde van wat de kiezer toen besliste. Van de zeven partijen die deze nieuwe bestuursploeg vormen werden er vijf afgestraft bij deze stembusgang. Twee ervan de sp.a en de CD&V beleefden zelfs het slechtste resultaat uit hun geschiedenis. In totaal verloren uw partij en uw coalitiepartners 21 zetels in het parlement evenals de steun van 654.000 kiezers.
Die afstraffing was zo vernederend dat je toen zelf zei dat je het ondemocratisch zou vinden, dat je partij nog zou regeren. Ik citeer uit uw interview van 31 augustus 2019: ‘Zonder PS en N-VA krijg je nooit een stabiele regering. Een paars-groene zie ik niet zitten. Zelfs niet mocht ik het premierschap op een schoteltje aangeboden krijgen. Open Vld heeft het niet goed gedaan bij de verkiezingen. We zijn de zevende partij in het parlement. Je moet de democratie respecteren. Als eerste minister zonder slagkracht ben je de dweil van de regering.’ En zie, de Waalse haan had nog geen drie keer gekraaid of de Vlaamse liberale leeuw ging al plat als een dweil liggen.
Spuwen op Vlaamse kiezer
Sedert uw verklaring meneer de premier werd er niets anders gedaan dan rondjes gedraaid om aan de macht te blijven en de wil van de kiezer te negeren. Er werden gedurende 494 dagen allerhande machinaties opgezet om de twee grootste partijen van dit land uit te sluiten van regeringsdeelname. Dit is spuwen in het gezicht van de Vlaamse kiezer. De Vlamingen zorgen voor 70% van de belastinginkomsten in dit land en 82% van de export. Maar ze vormen een minderheid in deze regering. Een regering van zeven partijen en vier ideologieën. Zelfs als zeven dwergen op elkaars schouders gaan staan, worden ze nog altijd geen reus. De enige lijm tussen de paars-groene coalitiepartners van Vivaldi is de angst voor nieuwe verkiezingen.
En nog over respect gesproken meneer de premier. Ik heb van een partijvoorzitter een respectvolle boutade op sloefkes gehoord: ‘he’s back bitches’. Dat slaat op de terugkeer van Frank Vandenbroucke. Ik kreeg onmiddellijk een flashback naar de eerste paarsgroene regering. Minister Vandenbroucke is een oude rot in het vak. Hij was van 1999 tot 2004 al eens minister van Sociale zaken en Pensioenen in de paars-groene regering Verhofstadt-Onkelinx. Vermits het koninginnenstuk van uw regeerverklaring de belofte is om alle minimumpensioenen op te trekken naar netto 1500 euro, is professor Vandenbroucke de ideale man om in de heruitgave van paars-groen mede aan het roer te staan.
Zilverfonds
Onder zijn beleid als minister van Pensioenen werd het Zilverfonds boven de doopvont gehouden, een oplichterstruc van Teletubbie Johan Vande Lanotte om het gat in zijn begroting te vullen. Het was een lege doos dat alleen maar diende om de verkoop van de sale-and-lease-backoperaties te verdoezelen. Paarsgroen roofde toen ook 5 miljard euro uit de pensioenkas van Belgacom. Paargroen plunderde ook de pensioenkassen van BIAC, van Belgocontrol, van de NMBS en van de haven van Antwerpen leeg. Voor deze gelegaliseerde diefstal van ons patrimonium met meubelen en huisgerief en van de pensioenkassen, moet de belastingbetaler nu nog jaarlijks 620 miljoen euro ophoesten. Het pensioen van paars-groen. Meneer Vandenbroucke heeft dus nog iets recht te zetten.
Vandaar meneer de premier dat ik toch enig wantrouwen koester tegenover uw belofte om iedereen netto 1500 euro minimum pensioen te schenken. Onze pensioenlast nadert nu al de 50 miljard euro per jaar, 11% van ons bbp. En volgens de Oeso zal dat tegen 2050 oplopen tot 15%. Want dan zal de levensverwachting 87 jaar zijn. Terwijl men in Nederland door het systeem van individuele pensioenvorming nagenoeg zijn wedde behoudt bij pensionering, valt de gemiddelde Belg terug op 62% van zijn laatste wedde. Dit betekent dat zijn koopkracht op slag vermindert met 38% . In Luxemburg houdt men 88% van zijn salaris over en in het noodlijdende Italië zelfs 93%. We betalen de hoogste belastingen van Europa en hebben de laagste pensioenen.
Wie zal dat betalen
Ik ben absolute voorstander van die 1500 euro, maar ik vraag mij af wie het zal betalen. Om iedereen 1500 euro te geven zal dat jaarlijks 3,2 miljard euro kosten. Als u weet dat er 1,2 miljoen van de bejaarden nu maandelijks minder dan 1500 euro in hun pensioenzakje krijgen, dan zou ik graag weten hoe je dit zal bekostigen? En nog een pikant detail, in 1950 was er 1 gepensioneerde op 10 werkenden, vandaag zijn er dat 4,6 op 10.
Sedert 1999 toen paarsgroen boven de doopvont werd gehouden is uw liberale partij al meer dan 20 jaar aan de macht. Verkiezing na verkiezing werden liberale kiezers met slogans als minder belastingen, minder regulering en structurele besparingen verleid. Maar dat was niets meer en niets minder dan boerenbedrog. Sedertdien zijn we nagenoeg wereldkampioen in het betalen van belastingen en in overheidsbeslag. Meer dan 50% van ons inkomen. De belastingdruk op het loon van een alleenstaande is bijvoorbeeld nog altijd een absoluut wereldrecord, met nagenoeg 54%.
De fiscale inkomsten van 2000 bedroegen 72,1 miljard euro in 2019 is dit 116,6 miljard euro. De staatsschuld bedroeg in 2000 251 miljard euro en op vandaag is die gestegen tot 483 miljard euro en groeit nog elke seconde met 507 euro aan. De schuldratio ten opzichte van het BBP bedroeg in 2000 108% vandaag spreekt het monitoringcomité over 122%. Het coronavirus is geen excuus om geen werk te maken van het opkuisen van onze fiscale koterijen. In Nederland, in tegenstelling tot hier, daalt ondanks de coronacrisis de staatschuld met 350 euro per seconde, hier stijgt ze met 507 euro per seconde.
Déja-vu paarsgroen: kerncentrales
Ik krijg nog een ander déjà vu gevoel bij paarsgroen, er werd in 2002 ook al beslist om de kerncentrales te sluiten tegen 2014, behalve als de elektriciteitsbevoorrading niet in het gedrang zou worden gebracht. 20 jaar later lees ik hier hetzelfde riedeltje. Iedereen weet dat als we onze kerncentrales sluiten het licht uitgaat en dat de CO2-uitstoot van gascentrales 43 keer hoger is dan bij kernenergie. Dan praat ik nog niet over de miljarden kostprijs van de nieuwe gascentrales. Maar om deze regering te kunnen vormen moet men de groene fetisj voeden. De grootste erfenis van de vorige paarsgroene regering is dat men van onze elektriciteitsfactuur toen een belastingbrief heeft gemaakt. Een gemiddeld gezin betaalt door groene taksen nu 500 euro per jaar meer.
En waar zult u de centen halen om uw pensioenbeloftes en klimaatwaanbeelden te betalen? Want er komen zogezegd geen nieuwe belastingen voor wie werkt, spaart of onderneemt. Zult u het halen bij de verhoging van de werkzaamheidsgraad? Wel ik zeg u ‘bon chance’, er is nog veel werk aan de winkel. In Vlaanderen is de werkzaamheidsgraad hoog, 75%, toch nog 5% in te lopen. In Wallonië 64% en in Brussel 61%, en van de migranten tussen 20 en 65 jaar is er amper 53% aan het werk.
Begroting met truken van de foor
Waar is het grote project rond eerlijke fiscaliteit? Ik lees in uw regeerakkoord niets meer dan de klassieke truken van de foor zoals fraudebestrijding, statiegeld als groene pestbelastingen, het verder uitroken van rokers, het belasten van automobilisten en spookbelastingen zoals de digitaks. Beste Waalse vrienden, u kunt even ten rade gaan bij onze Franse zuiderburen waar ze deze digitaks niet durfden invoeren omwille van de tegenmaatregelen van de Verenigde Staten. Die zouden de export meer schaden dan opbrengen aan nieuwe taksen. En over digitaliseren gesproken. Al 30 jaar is men bezig om justitie te digitaliseren, maar op vandaag zijn de postduiven er nog actiever dan het e-mailverkeer.
Ik lees dat deze regering ook fake-news gaat bestrijden. Ik citeer: ‘De regering versterkt de maatregelen ter bestrijding van desinformatie en van de verspreiding van fake news, die een echte bedreiging vormen voor de democratie.’ Het ruikt naar censuur maar als jullie toch het fake news willen bestrijden stel ik voor dat jullie beginnen met dit regeerakkoord. Want het bevat weinig nieuws en vooral veel fake-beloften.
Dit paarsgroene akkoord is vooral rood met groene strepen, hier en daar een kleine vlek blauw en middenin een stipje oranje voor de vorm. Gans uw regeerakkoord is een ‘misschienverhaal’ met veel uitstelgedrag. Misschien een pensioen van 1500 euro, misschien de sluiting van de kerncentrales, misschien een staatshervorming, misschien 11 juli als feestdag, misschien geen belastingen, misschien klimaat neutraal in 2050, en misschien een werkzaamheidsgraad van 80% in 2030. Allemaal leuke ambities waar je niet kan op afgerekend worden als je maar regeert tot 2024.
Beste premier u vraagt het vertrouwen voor partijen die zelf het vertrouwen van de bevolking niet genieten.
Ik ga besluiten met een oud Vlaams gezegde dat uw paars-groene regeerverklaring perfect samenvat: ‘Veel beloven en weinig geven doet de zotten in vreugde leven’
Tags |
---|
Personen |
---|
Jean-Marie Dedecker is voorzitter van LDD en auteur van o.a. 'Vrank en vrij'.
Jongeren weten weinig over het klimaat. Niet bevooroordeelde lessen geschiedenis, aardrijkskunde en economie zouden nochtans helpen, vindt Jean-Marie Dedecker.
‘Afgrond’ verhaalt de waargebeurde verhouding tussen Venetia Stanley en de veel oudere Britse premier Henry Asquith, die leidde tot een kabinetscrisis.