Vlaamse onafhankelijkheid blijft het doel

Zo’n vijfduizend mensen verzamelden op zondag 4 maart in de Antwerpse Lotto Arena voor het 81e Vlaams Nationaal Zangfeest. Een zangfeest zonder ‘motto’ op de affiche, waar de Vlaamse liedcultuur centraal staat. Maar ook waar een toespraak wordt gehouden. Een toespraak waarnaar wordt uitgekeken omdat ze de enige is voor de brede Vlaamse Beweging.

Muzikaal erfgoed

Erik Stoffelen, voorzitter van het organiserende Algemeen Nederlands Zangverbond (ANZ), begon zijn toespraak met het bedanken van de vele vrijwilligers die het Zangfeest mogelijk maken. Een van die vrijwilligers werd met naam genoemd, Fons De Meulder. Die werd in de bloemetjes gezet voor zijn werk bij de digitalisering van de het Vlaamse muzikale erfgoed.

Vele Vlaamse liederen waren uitgegeven door kleine muziekuitgeverijen, de partituren waren daardoor nog amper verkrijgbaar. Het ANZ begon al in 2005 met het digitaliseren van die liederen, inclusief een partituur voor de begeleiding. Een karwei dat ze al jaren hebben volgehouden met de steun van gulle sponsors en giften van het publiek, maar waar ze nu ook — eindelijk — kunnen rekenen op de hulp van de Vlaamse overheid. Dankzij die overheidssteun zijn die oude Vlaamse liederen binnenkort vrij toegankelijk.

Daarbovenop is er een samenwerking tussen het ANZ, het Studiecentrum Vlaamse Muziek en het Archief en Documentatiecentrum van het Vlaams-Nationalisme (ADVN). Deze organisaties werken aan een ‘muzikale databank’ waarin liedjes bijvoorbeeld gekoppeld worden aan info over de componist.

Taal

De ANZ-voorzitter verwelkomde ook deelnemers aan het Zangfeest die van ver gekomen waren, zoals de zangeres Corlea Botha. Die bracht op het Zangfeest enkel liederen uit het repertoire in het Afrikaans. Wat door het publiek zeer werd gesmaakt. Het was een gelegenheid om stil te staan bij de problematische situatie waarin de Afrikaanse taal in Zuid-Afrika terecht is gekomen. Ook  als onderwijstaal komt het Afrikaans meer en meer in de verdrukking.

Dat was een mooi bruggetje om het ook over de situatie van het Nederlands als onderwijstaal te hebben. Vooral in Nederland is hoger onderwijs in het Nederlands meer en meer een zeldzaamheid aan het worden. Stoffelen: ‘Ik durf luidop hopen dat we hier niet dezelfde weg opgaan. We hebben te lang gestreden voor het Nederlands als onderwijstaal om die verwezenlijkingen te grabbel te gooien. Laat dat een opdracht zijn voor al diegenen die mee zeggenschap hebben over het onderwijs. Bescherm en koester het Nederlands als onderwijstaal!’

Omhaling voor Catalonië

De laatste jaren is er tijdens het Zangfeest ook een omhaling voor een goed doel. Dit jaar was dat een Catalaans fonds dat minder gefortuneerde Catalanen bijstaat ‘die voor het gerecht gedaagd worden omdat ze het als leraar aandurfden een debat aan te gaan over het beruchte referendum van 1 oktober laatstleden. Andere Catalanen kunnen onze steun gebruiken voor de verplaatsingskosten die ze hebben als ze hun dorpjes moeten verlaten om naar Madrid te trekken voor een zoveelste verhoor over zogenaamd revolutionaire daden…’

Voorzitter Stoffelen ging verder dan een opsomming van de feiten in Catalonië: ‘Sinds 1 oktober draait het fundamenteel rond de vrijheid van denken, rond het simpel eerbiedigen van westerse waarden zoals democratie, respect voor elkaars mening en het niet inzetten van geweld als overheid tegen vreedzame onschuldige burgers.’ En hij ging verder: ‘Alsof het geweld tegen onschuldige burgers nog niet volstond, werden ook verkozen politici in de gevangenis gezet. En dat allemaal onder het toeziend en goedkeurend oog van de Europese elite, van een Europees commissaris die proportioneel geweld verantwoord vindt, van een niet verkozen staatshoofd en van een corruptie gedogende Europese Volkspartij.’

Volgens het ANZ past wat in Catalonië gebeurt in een breder plaatje: ‘Europa dient bovendien dringend gehoor te geven aan de roep om meer autonomie vanuit diverse regio’s. Hier in de Lotto-Arena hangen vlaggen van onze vrienden uit onder andere Schotland, Zuid-Tirol, Corsica, Friesland en Wales. In al die regio’s leeft de uitdrukkelijke wens voor meer autonomie of onafhankelijkheid. Die roep kan niet langer genegeerd worden en verdient de uitdrukkelijke steun van ons allen.’ We schreven het al eerder, het ‘Europa der Volkeren’ is aan een comeback bezig in de Vlaamse Beweging.

Volk wordt staat

Het is altijd uitkijken naar wat de ANZ-voorzitter te zeggen heeft over de eigen Vlaamse politiek. Dat is, zeker in verkiezingstijden altijd iets wat met een vergrootglas wordt bekeken. Het is voor de ene nooit genoeg en voor de andere altijd te veel. Met ‘De Vlaamse Beweging kan, zal en moet er mee voor zorgen dat de Vlaamse trein het eindstation van Vlaamse onafhankelijkheid bereikt’ maakt Stoffelen duidelijk dat Vlaamse onafhankelijkheid het einddoel blijft voor een groot deel in de Vlaamse Beweging. Maar hij weet ook dat we dat niet ‘voor niets’ zullen krijgen.

Ondertussen zijn er nog altijd die Belgische onvolkomenheden die Vlaanderen, Vlamingen en een Vlaamse politiek hinderen. Stoffelen noemde daarbij de (nacht)vluchten vanuit Zaventem, het Eurostadion, de groene Vlaamse Rand en het ‘malgoverno’ in Brussel, inclusief de niet nageleefde taalwetten en een eengemaakte politiezone. Opmerkelijk is dat Stoffelen Brussel ‘onze hoofdstad’ noemde. Daar zal niet elke Zangfeestganger het zomaar mee eens zijn.

Transfers

De politieke slotparagraaf ging naar de transfers. ‘Vlaamse politici, wij rekenen tot slot op u allen om de jarenlange geldtransfers eindelijk een halt toe te roepen. Elk jaar vloeit er bijna geruisloos 12 miljard euro van noord naar zuid. Deze transfers leggen een enorme hypotheek op onze sociale zekerheid.’

In de toespraak klonk de onvrede, ja zelfs de frustratie dat de Vlaamse politici dat probleem maar niet kunnen, durven of willen aankaarten. ‘De mensen in de Vlaamse straten liggen er zogezegd niet wakker van, maar vragen zich natuurlijk luidop af of ze intussen een zwaar beroep uitoefenen om vroeger met pensioen te kunnen gaan, of hun geneesmiddelen aan dezelfde tarieven zullen terugbetaald worden, of finaal de sociale zekerheid nog overeind kan blijven? En intussen staan in Vlaanderen te veel mensen op wachtlijsten voor een sociale woning, kunnen te weinig gehandicapten een beroep doen op de tussenkomsten waar ze dringend recht op hebben. Er zijn met andere woorden te veel sociale noden in ons Vlaanderen om de kop in het zand te blijven steken en die miljarden te blijven overhevelen onder het mom van zogenaamde solidariteit. We verwachten van onze verkozenen dat deze wanpraktijken eindelijk gestopt worden!’