‘Vlaamse onderstroom is niet rechts en egoïstisch’

Doorbraak: Waar staat SD&P voor?

Dylan Casaer: wij staan voor Vlaams maar toch sociaal, een politiek met respect voor elkaar en voor iedereen in de samenleving. Wij hebben aan den lijve ondervonden wat ondemocratische politiek is, dus wij staan voor transparantie, maar ook voor verantwoordelijkheid.

Hoe links of hoe progressief is de SD&P?

Het merendeel van ons is ooit aan politiek begonnen vanuit een verontwaardiging over hoe de samenleving functioneert en een droom van een eerlijke, warme samenleving, is dat links of rechts? Ik weet het niet.

Hoe positioneert u zich ten opzichten van de andere progressieve partijen?

Zij dragen oogkleppen en wij niet, wij hebben een bredere blik. Ik merk bij sp.a en Groen vaak een verenging in hun denken. Er zijn van die fenomenen die ze te vaak onder de mat vegen, de uitdaging van de diversiteit bijvoorbeeld. Ons campagnelokaal ligt in een zeer diverse wijk in Aalst. Een wijk die bij de lokale verkiezingen in 2010 door de N-VA het ‘Matongé van Aalst’ werd genoemd. Wij gaan de uitdaging aan om in deze wijk aanwezig te zijn. De uitdagingen mogen niet ontkend worden, maar ook niet overdreven of uitvergroot. Het merendeel van de mensen hier willen het beste voor henzelf en hun kinderen. En hun verlangens zijn de onze: op een vredevolle manier samenleven. Er zijn in elke bevolkingsgroep excessen, die mogen we niet maximaliseren, maar ook niet ontkennen. Links heeft de fout begaan, een aantal problemen te ontkennen. Volgens ons heeft een samenleving het recht om grenzen te stellen die voor iedereen gelden. Wie of wat je bent is gelijk wij, stellen een aantal normen en waarden en vragen dat iedereen die respecteert.

Dat rechten en plichtendiscours vind je toch eerder langs rechts in onze politiek?

Ja, maar dat is een verkeerd uitgangspunt. Kijk naar wat Frank Vandenbroucke, Patrick Janssens, Bea Cantillon, en Monica De Coninck hebben gezegd, gedaan en geschreven, dan zie je dat daar, een breder draagvlak voor is. Nu wordt dat opnieuw in dat links-recht interpretatiekader gezet vanuit de sp.a die schrik heeft van Groen en van de PVDA+. Daarom durft sp.a zich niet meer positioneren op dergelijke thema’s en durft ze geen rechtvaardigheidsdiscours meer te voeren.

Zijn sp.a en Groen te veel systeempartijen geworden? Te weinig links?

Ik zie dat beiden zeer erg hun best doen om te stellen dat zij zeer goede beheerders zouden zijn als de kiezer hen de kans geeft. Ik vind dat je eerst moet gaan voor je sterktes, voor je overtuiging, en blijkt na de verkiezing dat je daarvoor steun hebt gevonden bij de kiezer en dat je er politieke partners voor vindt, dan kan je eraan beginnen. Nu zie je, meer dan twee weken voor de verkiezingen, dat Groen onderwijs claimt, ah en CD&V en N-VA ook… Kijk als je aan politiek doet en je bekleedt een mandaat dan ga je deel uitmaken van het systeem, maar dat mag u niet beletten  om out of the box te denken en uzelf in vraag te stellen. En dat gebeurt vandaag te weinig.

Hoe Vlaams is de SD&P?

België Barst is niet punt een van onze intentieverklaring. Maar we zien een evolutie die niet te ontkennen valt en waar links ook blind voor blijft. Er is een onderstroom in Vlaanderen die meer gewicht wil voor het Vlaams beleidsniveau. Er is ook een realiteit. Mijn generatie en die van mijn ouders keken nog vaak naar de RTBf, omdat er vaak niets anders was, maar vandaag? Die werelden drijven uiteen, Brussel zit daar wat tussen. Daarbij hebben de opeenvolgende staatshervormingen hebben heel wat beleid naar het Vlaamse niveau gehaald. Ik denk dat het de ambitie van een linkse beweging moet zijn om ook op dat beleidsniveau te wegen. Links is daar nu wat bang van, ze voelen zich zwakker omdat ze de steun niet hebben van de PS of de CDh. Dat is echt een stuitend gebrek aan ambitie, in plaats van te proberen Vlaanderen te overtuigen van jouw eigen beleidsopties en keuzes.

Moet Vlaanderen nog verder uitgebouwd worden, moeten er meer bevoegdheden naar Vlaanderen?

Het probleem zal zijn dat zoiets de volgende vijf jaar moeilijk wordt. De lijst van grondwetsartikelen die voor herziening vatbaar verklaard zijn, die is nogal summier. We zitten dus toch nog vijf jaar in de beleidsstructuur zoals ze nu is. Maar er zijn nog punten waar echt verandering mogelijk en wenselijk is, kijk naar de sociale zekerheid. Wij willen zowel voor de sociale zekerheid als voor arbeidsbescherming, tegen 1 januari 2020 naar een totaal nieuw systeem. Onze partij pleit een geharmoniseerd systeem van sociale bescherming en risico’s voor arbeiders, bedienden en ambtenaren. Als je zo’n systeem opbouwt, is het ook de ideale gelegenheid om, onderbouwd en wetenschappelijk, na te gaan op welk beleidsniveau we een sociale zekerheid het best organiseren. Dus ik sluit niet uit dat nog onderdelen van de sociale zekerheid naar het Vlaamse beleidsniveau verhuizen. Maar wij pleiten ervoor om dat op een rationele basis te doen. Wetenschappelijk onderbouwd. Je hebt een sociaal risico, om dat te dekken heb je een groep nodig met mensen die een premie betalen. Welke omschrijving is daarvoor het meest geschikt? Het is eerder pragmatisch dan ideologisch dat in die materie moet gedacht worden.

We hebben er meer dat 20 jaar over gedaan om een begin te maken met de harmonisering van het statuut arbeiders en bedienden. Ik denk dat we echt niet meer zolang mogen wachten om de sociale harmonisering door te voeren. Ik ben zelf schepen van personeel in Aalst. Ik krijg het aan de mensen niet meer uitgelegd waarom de ene contractueel en de andere statutair is. Waarom de ene geniet van een quasi onaantastbare bescherming. Om dan nog te zwijgen van het oneindige verschil in pensioenrechten. En die mensen doe exact hetzelfde werk. Ze doen dezelfde examens, de lat ligt even hoog. Alleen hebben ze voor de rest van hun leven een ander gevolg. Het is totale willekeur en daar willen wij vanaf.

Hoe komt het toch dat een Vlaams discours vreemd is aan linkse partijen in Vlaanderen? Terwijl elders in Europa het nationalisme een linkse inslag heeft?

De tweede wereldoorlog zit daar voor veel tussen. Nogal wat mensen hebben uit frustratie met de naoorlogse afwikkelingen zich politiek geëngageerd en zijn terecht gekomen bij de Volksunie. We kennen die geschiedenis. Alleen, dat is ondertussen wel al even voorbij. De huidige jongeren hebben daar geen boodschap aan. Het heeft iets van ‘opa vertelt’. Dat heeft geen relevantie voor hun denken vandaag. Je mag toch ook niet vergeten dat ook de PS altijd een sterke regionalistische vleugel heeft gehad, denk maar aan Spitaels bijvoorbeeld. Ook in Vlaanderen was er zon regionalistische reflex, denk aan de Rode Leeuwen, Norbert De Batselier en zelfs Steve Stevaert die in alliantie ging met Spirit. Dat was toen voor veel mensen heiligschennis: heulen met de zwartzakken. Alsjeblief, laat ons dat achter ons laten. Laat ons beseffen dat er een Vlaamse onderstroom is, dat die niet noodzakelijk rechts en egoïstisch moet zijn. hoewel ik ervan overtuigd ben dat meer dan genoeg mensen bereid zijn om solidair te zijn, maar niet onnozel.

Hoe moeilijk is het om met een nieuwe partij te beginnen?

Dat is heel moeilijk. Deelnemen aan verkiezingen is niet moeilijk, wij hebben vlot de 500 handtekening verzameld om in Oost-Vlaanderen op te komen. Wij hebben ook het voordeel dat we hier in Aalst een aantal mandatarissen hebben en dus een aantal medewerkers. We hebben een fundament, er was al iets, maar mediabelangstelling is minder. De media stond aan de deur om de ruzies met Bruno Tobback te coveren, maar in onze uiteindelijke boodschap zijn ze niet zo geïnteresseerd.

Wat is de ambitie van de partij?

De ambitie is wel degelijk om onze beweging ook buiten Aalst uit te bouwen. Dat is stilletjes bezig, in Gent en ook in gemeenten in de omtrek zijn er beginnende kernen. Daar moeten we verder aan bouwen.

Is het de bedoeling om een nationale partij uit te bouwen?

Ja. Ik herinner me de periode dat er in de Kamer een N-VA’er zat. Als ik de peilingen mag geloven, dan zal de helft van de Vlaamse zetels na de volgende verkiezingen door N-VA’ers worden ingenomen. Wij geloven in ons eigen kunnen.

De SD&P als een progressieve N-VA?

Een Vlaamse D66 vind ik een betere omschrijving.

Eerder een links-liberale partij dan, met soms verrassende standpunten. Zoals over zelfstandigen en ondernemers zijn volwaardige partners niet direct het discours dat je verwacht van een progressieve partij.

God mag weten waarom niet. Dat zijn mensen die risico willen nemen. hetzelfde met het discours rond de bvba en cvba, en erger nog ‘een managementsvenootschap’ al wie dat heeft is een smeerlap. Dat soort discours, ik ken zeer veel freelancers die zo’n bvba of cvba hebben. Om zich een beetje te beschermen tegen de risico’s. Dat zijn geen rechtse klootzakken, daar zijn veel progressieve mensen bij. Die worden nu weggejaagd. Wat hebben die een boodschap aan al dat gestigmatiseer? Omdat ze ambitie hebben of iemand in dienst nemen? We zouden blij moeten zijn dat er zo’n mensen zijn, een samenleving heeft nood aan zuurstof. Dat is voor ons de kern. Mensen moeten de kans krijgen om vol vertrouwen in de samenleving te staan, om vol vertrouwen naar die samenleving te kijken. Ik ga er niet van uit dat elke zelfstandige of ondernemer een fraudeur is, of een egoïst. Misschien is dat niet links. Dan is dat misschien links-liberaal. Ach ja.

Kijk evengoed zijn er mensen die iets beginnen en die falen. Evengoed mogen we die niet in de steek laten. Ook die hebben recht op onze hulp en bescherming. Ook een zelfstandige die failliet gaat, heeft recht op een tweede, derde, vierde, vijfde kans.

Zijn deze verkiezingen niet te vroeg voor de jonge SD&P?

Ze komen vroeg, we zijn pas gestart in januari. We hebben zeer snel moeten beslissen om op te komen. Dat gaat ook gepaard met groeipijnen. Ik ga me niet vastpinnen op een zetel of boven de kiesdrempel, iedere stem die we winnen is een stem gewonnen. Op de grafieken bij de verkiezingsuitslag zal altijd een + staan bij de SD&P, want vorige keer hadden we geen stemmen. Onze ambitie nu is om de regio Oost-Vlaanderen te laten weten dat we bestaan, dat we een programma hebben en dat we er willen voor gaan. Het is een moeilijke, ongelijke strijd, we zullen niet op de slotdebatten aanwezig zijn, goed dat is dan maar zo. We geloven in onze toekomst en dat we zullen groeien.

En waar staat de partij over tien jaar?

Dan denk ik dat de ambitie moet zijn om tussen de vijf en de tien procent te halen in Vlaanderen.

Foto © Doorbraak.be