Vlaanderen opgezadeld met België

Brussel is geslaagd, Wallonië is geslaagd, maar Vlaanderen is gebuisd met een tekort van 2,4 procentpunt. Haalt zijn eigen doelstellingen niet. In het Vlaams onderwijs is een tekort van 24 % allang geen buis meer, maar voor het klimaat buizen met 2,4 % is voor De Standaard onvergeeflijk en dus een krantenkop waard. Voor de ogen van heel Europa zadelt de deelstaat Vlaanderen de Belgische federatie op met een buis. Door Vlaanderens schuld staat België daar in Madrid nu met beschaamde kaken.

Aan hun koppen zult gij ze herkennen, de gazetten. Pas daar geven ze de diepste roerselen van hun ingewanden prijs en komen hun onderbuikse ideeën tot hun volste recht. De Standaard  ijvert gewoon voor herfederalisering  van de klimaatmateries, want het klimaat kent toch geen grenzen, nietwaar?

Laten we daarom eens kijken in welke domeinen van het Belgische huishouden een buis van 2,4 %, of 10 %, of zelfs 30-40-50% aanleiding zou kunnen geven tot een defederalisering, ook nog genoemd: een ordinaire splitsing.

La Wallonie?

Zijn er bijvoorbeeld zaken waarmee Wallonië niet alleen België, maar zeker ook Vlaanderen opzadelt?  Mmm, ja, een ding staat me wel bij: in het geval van een splitsing van de staat België zou Vlaanderen een groot deel van de Waalse schuld moeten betalen. Wat niets anders betekent dan dat het die nu jaarlijks ook al betaalt. En wat dus ook die ongeremde gretigheid van Paul Magnette verklaart om de hele Belgische staatsschuld open en vrij te laten stijgen. Het Belgische passief komt vroeg of laat toch grotendeels ten laste van Vlaanderen, om het even waar dat passief veroorzaakt is.

La Fédération?

Zijn er zaken waarmee niet alleen Wallonië, maar geheel Franstalig België (onwettelijk genoemd la Fédération Wallonie-Bruxelles), de Vlamingen opzadelt? Welja, om het nu eens niet rechtstreeks over geld te hebben: deze pretentieuze federatie-van-armoedzaaiers heeft ons opgescheept met het defaillerende Belgische systeem, of anders gezegd met de absolute onhervormbaarheid van de Belgische failed state. En ook met de Brusselse houdgreep op Vlaanderen: een Brussel, dat ons immers opzadelt  met de verbrusseling van Vlaams-Brabant. Het moet zeker mogelijk zijn om dit in procenten uit te drukken.

La Belgique?  Boze staatkunde!

En dankzij de grondwettelijke vergrendeling van Vlaanderen kunnen Brussel en Wallonië samen dus blijven bepalen waar ‘België’ op neerkomt. Wat ons tot de vraag noopt: waarmee zadelt dit francofoon gedefinieerd België ons dan weer op?

Kort en goed: met de Belgische ‘boze staatkunde’ – een uitdrukking door Hendrik Conscience gesmeed kort na de afscheuring van Nederland in 1830. Zo vroeg al? Jawel, vanaf het prille begin van deze staat.

Waaruit blijkt deze boze staatkunde dan? Wie deze vraag wil beantwoorden stoot al vlug op de fameuze ‘scheeftrekkingen’: een Belgisch fenomeen waardoor la Fédération het telkens weer klaarspeelt om ‘het goevernement op te eten’ zoals men eertijds placht te zeggen, om uit het systeem munt te slaan en zodoende Vlaanderen te benadelen op elk denkbaar niveau van het bestuur en het publieke domein.

Exempla

Voorbeelden worden hier lichtjes gegroepeerd en zonder percentielen of percentages. Denk aan de verschillende (laksere) verkeerscontrole in Wallonië; aan het niet te begrijpen verschil tussen het aantal boetes voor verkeersovertredingen herwaarts over en derwaarts over; aan de manier waarop Franstalige rechtbanken fiscale fraude behandelen; aan de ongelijke financiering van politiezones; aan de ongelijkheid inzake politiemanschappen; aan het ongelooflijk hoge aantal Franstalige ambtenaren; aan de verschillende controle op de werklozen; aan de geneeskundige consumptieverschillen; aan de Nederlandsonkundige ambulanciers in Vlaams-Brabant; aan de grenzeloze branie waarmee Franstalige politici weigeren de federale overeenkomst inzake artsencontingentering toe te passen; aan de functionele tweetaligheid der topambtenaren; aan het behoud van het juridische ongesplitste en dus Franstalige Brussel-Halle-Vilvoorde in Vlaanderen; en aan het van de pot gerukte  systeem van parlementaire zetelverdeling waarover zoveel uitleg is gekomen maar nog nooit enige sluitende verklaring.

Veel daarvan is in de vergeethoek verzeild, niet alleen omdat de kranten er niet meer over berichten, maar ook door de communautaire frigo waarin al die bedriegerijtjes terecht zijn gekomen. Met de N-VA in de regering had men tenminste kunnen verwachten dat aan minstens sommige ervan een mouw zou worden gepast– maar deze scheeftrekkingen behoren blijkbaar tot het compromis des Belges  waaraan onder geen beding mag getornd worden. Misschien maken ze deel uit van een soort geheim pact waardoor wij bij deze Franstaligen mogen blijven wonen?

Veel daarvan is ook te wijten aan die vermaledijde zesde staatshervorming waarvoor CD&V zo haar best heeft gedaan dat ze nu zelf niet meer weet waar haar hoofd staat. Een staatshervorming die expres bij elkaar horende bevoegdheden uit elkaar heeft gehaald opdat het eventueel later te moeilijk zou zijn om die kluwens nog te ontwarren.

Essentialia

En zo komen we bij de essentie van de opzadelarij, die we goed hebben kunnen merken bij de (in)formatieronde van Paul Magnette, die van elke partij wilde te weten komen wat haar belangrijkste verzuchting was, behalve die van de N-VA, want confederalisme zou België in de chaos storten en we willen tenslotte geen avonturen. We gaan alleen voor inhoud, behalve dan voor die inhouden die door straks meer dan de helft van de Vlaamse bevolking worden gevraagd.

Vlaanderen wordt opgezadeld met de belgicanisering van zijn middenveld. Met de meertaligheidspose van brouwer Gatz. Met de intimidatiemachine van de Noord-Belgiërij. Wij worden opgezadeld met de permanente pogingen tot Wallonisering van de Vlaamse economie. Met de introductie van het PS-model in Vlaanderen. Wij worden opgezadeld met wereldvreemde Belgische statistieken waarop anti-Vlaams beleid wordt gebaseerd. Wij worden opgezadeld met Vlaams Belgicisme, opgevat als loyauteit aan Franstalige ‘zusterpartijen’ eerder dan aan de eigen kiezers – O Gwendolyna, o bleke maangodin, o mater dolorosa…

Maar vooral worden wij straks opgezadeld met de ontmanteling van de gemeenschappen en met de installatie van Vier Gewesten met nog eens de Brussels Metropolitan Region  erbij, wat het einde van de Vlaamse territorialiteit zal betekenen.

Wij blijven opgezadeld met de etnische vergrendeling van Vlaanderen door een onherzienbare Grendelgrondwet – een ondemocratisch dwangmiddel waarvoor Hongarije (maar niet België) bekritiseerd wordt.

Wij worden opgezadeld met de minorisering van onze meerderheid.
Magnette is bereid hierin heel ver te gaan. Ofwel zonder N-VA, ofwel verkiezingen is nu zijn parool. Gewoon het bekende Belgische uitsluitingsverhaal. Hij hoopt evident op een verkiezingsoverwinning van het Vlaams Belang in het volle besef dat het cordon nog altijd springlevend is, en Vlaanderen zodoende politiek uitgeschakeld wordt. C’est ça, la Belgique.

Echt iets voor een kwaliteitskrant om een tiental journalisten gedurende twee jaar op los te laten en dan een baanbrekende, prijsgekroonde dagbladserie te laten schrijven: Vlaanderen opgezadeld met België. Nogal wat anders dan 2,4%-punt.