Vluchtelingenwerk Vlaanderen: linkse manipulatie?

Is de migratiecrisis aan de Griekse grens werkelijk een linkse manipulatie? Een pleidooi voor een humane benadering.

Vluchtelingenbelangen

Er zijn al vele stukken van mijn hand verschenen waarvoor ik geen applaus op alle banken gekregen heb, wel integendeel. Dat draagt bij aan mijn schrijfplezier: du choc des idées jaillit la lumière, is de te gewichtige omschrijving van dit gevoel. Voor dit stuk zal dat niet anders zijn, maar deze keer zal er een heel kwantificeerbare bijkomende return on investment zijn: mijn schrijfvergoeding stort ik integraal door aan Vluchtelingenwerk Vlaanderen VZW. 

Ik ben ervan overtuigd dat deze onafhankelijke, niet-gouvernementele organisatie die de belangen van de vluchteling en de asielzoeker verdedigt, het overgeschreven bedrag nuttig zal besteden. Omdat haar website zoveel rijker weergeeft waarmee deze organisatie bezig is dan de beperkte ruimte die me hier is toebedeeld, verwijs ik de onbevangen en nieuwsgierige lezers graag door naar www.vluchtelingenwerkvlaanderen.be. Wie zich de moeite getroost om zich wat in te lezen, zal zien dat deze organisatie niet pleit voor open grenzen, noch de vluchtelingen en asielzoekers op een voetstukje plaatst. Zo wordt het terugkeerbeleid niet mordicus afgebrand, maar wordt gestreefd naar een humane invulling ervan.

Storm op komst

Vluchtelingenwerk Vlaanderen zal de komende tijd mijn geld heel goed kunnen gebruiken. De crisis in Idlib, Syrië, waar bijna een miljoen vluchtelingen klem zitten aan de Turkse grens, dreigt een nieuwe perfect storm te ontketenen. In combinatie met het dreigement van Turkije om zijn grenzen naar Europa open te zetten, valt immers te vrezen dat de migratiecrisis die Europa al sinds 2015 (en eigenlijk veel vroeger) in de ban houdt, volop zal terugkomen van nooit weg geweest.

Beelden van schrijnende toestanden aan de Turks-Griekse grens zijn intussen wereldwijd de huiskamers binnengedrongen. Turkije houdt de vluchtelingen niet langer tegen aan zijn kant van de grens, waardoor deze met gevaar voor lijf en leden de grens met Griekenland land- en zeewaarts proberen over te steken. De Grieken, die al kreunen onder de impact van de vorige migratiegolven, ontvangen hen met hekkens, traangas en naar verluidt ook kogels. Daarbij zouden al dodelijke slachtoffers gevallen zijn. Het artikel in De Standaard  van dit weekend geeft een impressie van de toestand ter plaatse.

Humaanste aller continenten?

Griekenland kan zijn deuren niet wagenwijd openzetten, zeker niet in een Europese Unie waar 26 van de 27 landen verbaal de Grieken steunen, maar wat blij zijn dat niet zij in de vuurlinie liggen. Griekenland blijft evenwel de bakermat van onze westerse beschaving en de Europese Unie in zijn gedachten het humaanste aller continenten. Een van humaniteit doortrokken omgang met deze menselijke speelballen van internationale geopolitiek, politieke angsthazerij en nietsontziende mensensmokkelaars zou dus het minimum minimorum moeten zijn van wat wij, rijke Europeanen, te bieden hebben aan deze mensen in nood.

Dat gaat des te meer op voor zij die onze Europese joods-christelijke beschaving moreel superieur achten ten aanzien van andere ideologieën en religies. Dat is een eerbare overtuiging, zolang je geen vaandelvlucht pleegt ingeval van beproeving. Daar zullen ook wel sprekende Bijbelse citaten voor bestaan. Voor wie deze complexe zelfkritische oefening graag wil kwantificeren, kan de volgende indicator richtinggevend zijn: van 1 januari 2014 tot 22 oktober 2019 zijn 18.997 mensen gestorven tijdens hun migratiepoging. Wereldwijd? Neen, alleen in het Middellandse Zeegebied. Er vielen ook nog 490 doden op het Europese vasteland. Wereldwijd liep dat aantal op tot 33.686 dodelijke slachtoffers. Dat ligt uiteraard niet alleen aan ons, maar wie durft te beweren dat Europa er een vlekkeloos parcours opzitten heeft, raaskalt.

Noodkreet

Dan is een oproep als die van Vluchtelingenwerk Vlaanderen VZW aan België om mee vluchtelingen uit Griekenland en aan de EU-grenzen op te vangen en niet aan hun lot over te laten, broodnodig. Omdat de noodopvang op dit moment mank loopt. Omdat zowel Griekenland als Turkije het gewoon niet meer aankunnen. Omdat er al doden gevallen zijn en er waarschijnlijk nog zullen vallen. Omdat er ook vrouwen en kinderen op de vlucht geslagen zijn. Ik kan nog even doorgaan. Die oproep is geen doorwrocht juridisch werk met een pleidooi voor een fundamentele herziening van het ganse Europese asiel- en migratiebeleid. Het heeft ook die pretentie niet. Het is een wake-up call voor de aanpak van een humanitaire crisis aan de Europese buitengrenzen en een vraag om een aantal zaken te herzien om een dergelijke crisis in de toekomst beter aan te pakken.

Het stuk van Pieter Bauwens, getiteld ‘Fotomanipulatie ook bij links om emotie op te wekken’ sloeg mij dan ook met verstomming. Toegegeven: ik heb enkel het deel gelezen wat voor de betaalmuur staat. Ik hoop dat daardoor de (humane) finesses van de boodschap mij ontgaan zijn. Als dat zo is, dan kruip ik deemoedig door het stof wegens mijn te vlugge en vluchtige oordeel, maar ik vrees ervoor. Zeker wanneer het front dat de oproep van Vluchtelingenwerk Vlaanderen VZW met vitriool overgoten heeft zich aftekent. Theo Francken en onze vrienden van sceptr hebben het marsorder gegeven, Pieter Bauwens is gevolgd. Stond er ergens nog een rekening open?

Oude stockfoto

Wat wordt Vluchtelingenwerk Vlaanderen VZW aangewreven? Het feit dat een oude stockfoto uit 2015 gebruikt zou zijn om de oproep in kwestie visueel te versterken. Op de foto staan een aantal kinderen die gered worden uit een rubberbootje. Dat is inderdaad onhandig van de NGO, want je weet dat dit misbruikt kan worden om de boodschap te discrediteren. Is het onkies? Dat ook weer niet, want de realiteit is dat ook vrouwen en kinderen slachtoffers van de migratiecrisis zijn, ook nu weer bij de grens tussen Griekenland en Turkije.

Zijn wij, Europeanen, trouwens zo hardvochtig geworden dat we pas sterke emoties zouden ontwikkelen bij dit ontegensprekelijk humanitaire drama door het zien van dit ‘getrukeerde’ beeld? De hierboven reeds aangehaalde sterftecijfers, de informatie die we krijgen door de verslaggeving ter plaatse… Ik mag hopen voor ons ‘superieure’ normen- en waardenkader dat dit al voldoende spreekt.

Emotionele chantage?

Als Pieter Bauwens met deze foto wil bewijzen dat ook ter linkerzijde communicatietrucs van de foor toegepast worden, dan had hij mogelijkheden zat om dat met veel betere voorbeelden te doen. Op rechts lukt dat even gemakkelijk, trouwens. Dat is ongepast aan beide zijden van het politieke spectrum. Punt. Maar pick your battles. De ophanging van dit katje mie katje were spelletje tussen links en rechts aan dit zoveelste migratiedrama verwatert de ernst ervan. Het wordt, in Bauwens’ framing, een opgeklopt verhaal waarbij trucage nodig is om Europese en Belgische emoties op te wekken ter wille van een hoger politiek doel. En nog deze bedenking: geeft de poging om de oproep van Vluchtelingenwerk Vlaanderen VZW in een linkse hoek te duwen niet het failliet aan van de klassieke links-rechts tegenstelling aan: is het opkomen voor de humane behandeling van vluchtelingen een exclusief links thema?

Ik sluit graag af met een bijkomende return on investment van dit artikel, weliswaar moeilijker te becijferen. Het artikel onderstreept het devies waar Doorbraak zich zo graag op laat voorstaan: meer dan één mening (de accenten heb ik er zelf aan toegevoegd). Gelukkig. Doorbraak doet er goed aan om daarover te blijven waken.