Voorbij de gok van Pascal

We schrijven het jaar 1669. Blaise Pascal, de Franse filosoof en wiskundige geeft in zijn werk Pensées toe dat hij het bestaan van God niet kan hard maken. Toch is het verstandig om te geloven, zo argumenteert Pascal, want indien God toch bestaat en men vindt in een hiernamaals als ongelovige toch de Heer op zijn pad, dan dreigt het eeuwigdurend vuur van de hel.

De vraag die men bij deze redenering kan stellen is of men wel het juiste opperwezen aanbidt. Theologen geven immers aan dat sinds het ontstaan van de mens vele duizenden goden werden vereerd.

De Belgische staat zet dan ook in op verschillende speeltafels. Met een jaarlijkse subsidie van meer dan 650 miljoen euro worden zes verschillende godsdiensten erkend en betoelaagd. De vijf criteria om erkend te worden zijn opgenomen in wetten noch besluiten en blinken uit in vaagheid. Zo moet een eredienst over een ‘betrekkelijk groot aantal’ leden beschikken en moet deze gedurende een ‘geruime’ tijd in het land hebben bestaan. Ware het niet van die dekselse Romeinen, dan konden de Galliërs dus een aanvraag ter erkenning van het druïdisme indienen. Daarnaast moet de eredienst zich ‘onthouden van de ontering van de maatschappelijke orde’ en moet een ‘sociaal nut’ hebben. Dit doet, in het licht van de huidige erkende godsdiensten, de wenkbrauwen fronsen. De Koran, te volgen leidraad voor moslims, roept op tot een gewapende strijd tegen ongelovigen (Bukhari 85:vers 74) en joden (Soerah 9:34) en legt de doodstraf op aan afvalligen (Bukhari 4:52-260). De paradox van de godsdienstvrijheid: onder het motto van vrijheid van religie wordt dus een instituut gesubsidieerd dat net deze vrijheid volledig ondergraaft.

Ook wat het maatschappelijk belang of sociaal nut betreft mogen vragen worden gesteld. Is het normaal dat een rechtsstaat organisaties financiert die elementaire beginselen zoals de gelijkheid tussen man en vrouw niet respecteert (men mag zijn vrouw slaan met een stok volgens de Koran (38:44), de Bijbel (Kolossenzen,3:18) heeft het over de verplichte onderwerping van de vrouw aan haar man?
Is het anno 2015 verdedigbaar dat publieke middelen worden gebruikt om ideologieën te verspreiden die aangeven dat homoseksuelen mogen worden gedood (Leviticus 20:13)?

Dat de staat in het verleden in ruil voor financiering geen afgeslankte versie van de heilige boeken eiste, waarbij dergelijke – helaas veelvuldige – passages worden geweerd is laakbaar. Ware het dat deze geschriften dode letter bleven dan kon men nog de schouders ophalen. Helaas blijkt uit veelvuldig onderzoek dat meer dan vier op de vijf gelovige moslimjongeren in België een strikte interpretatie van de leer aanhangen.

De vraag die dus gesteld moet worden is waarom een volledige maatschappij moet meebetalen voor godsdiensten die elkaar tegenspreken en de waarden van de Verlichting ontkennen.

Naar analogie van het geneeskundige beleid van ‘evidence based medicine’ dat nu gevoerd wordt en waarvan N-VA al jarenlang pleitbezorger is moet een systeem van ‘evidence based religion’ worden opgezet. Net zoals homeopathie en andere kwakzalverij niet met publieke middelen wordt ondersteund verdienen godsdiensten gezien hun gebrekkige bewijskracht geen duw in de rug. Onder het voorbehoud van het bewijs van het tegendeel, zoals wetenschappelijk verifieerbare mirakels of gedetailleerde voorspellingen die accuraat blijken, spenderen we die 650 miljoen beter aan meer nuttige dingen.

Pascal mocht dan al een gokje willen wagen, wij doen dat met belastingsgeld liever niet.

De auteurs is secretaris Jong-N-VA Aarschot.

In het voorjaar van 2016 houdt Jong N-VA een congres waarbij het zijn standpunten aanscherpt.
Bob D’hoedt heeft binnen Jong N-VA Aarschot het voortouw genomen om de subsidiëring van erkende godsdiensten aan de kaak te stellen.