Vreemde vogels

Het moet een ondankbare opdracht zijn voor de reclameadviesbureaus die ondertussen door de Melsensstraat werden opgetrommeld om hun voorstellen en ideëen op tafel te leggen voor de verkiezingscampagne 2014. Of – in vooruitgangsoptimistische bewoordingen – toch minstens ‘een uitdaging’.

De voorbije weken deed het liberale hoofdkwartier de communicatiediscipline immers opnieuw weinig eer aan. De hilariteit die ontstond nadat de liberale frontvrouw haar plan had ontvouwd om het confederalisme in te ruilen voor het federalisme, deed terugdenken aan de hoogdagen van de open-debat-cultuur. Een al snel rampzalig gebleken bedenksel van de communicatieadviseur die de liberale partij in één decennium naar het historische dal begeleidde waar ze vandaag in is terecht gekomen. Een toch verwacht Rutten veel van haar communicatieoffensief. Moedig, dat wel. De sterk gehavende reputatie van de partij maakt immers dat de liberale communicatie vaak genadeloos tegen een muur van ongeloofwaardigheid klettert.

Met het zopas gelanceerde ‘doeboek’, De geëngageerde burger, was het niet anders. De bombastische titel kreeg als luchtig onderschrift ‘inleiding tot een nieuwe politieke lente’. Deze dagen niet meteen de meest tactvolle metafoor. Maar de Vlaamse liberalen hebben in deze moeilijke tijden meer dan ooit nood aan symboliek: desnoods zoeken ze ze zelfs nadrukkelijk op.

Neem nu de ogenschijnlijk vrijblijvende keuze voor de omslagillustratie van het boek: een tekening geplukt uit het wereldberoemde boek van John James Audubon, The Birds of America. Een prentencatalogus die ondertussen naam en faam verwierf als het duurste boek ter wereld. Gwendolyn liet haar keuze vallen op vier prachtexemplaren van de loxia leucoptera oftewel de witbandkruisbek. Een vogel behorende tot de Fringillidaefamilie die – we citeren uit de betere ornithologische gidsen – een ‘speelgoedtrompetachtig èèp-geluid’ voortbrengt. Wie hierbij aan toeval denkt, moet even dieper graven.

Omvangrijke witbandkruisbekkenzwermen werden in België voor het laatst in de 19de eeuw gesignaleerd, kort nadat het Belgische parlement ten gevolge van de ‘Printemps des Peuples’ een hervorming van het kiesstelsel ten voordele van de liberale bourgeoisie had goedgekeurd. De liberalen waren op dat moment op een electoraal dieptepunt beland. Vergelijkbaar met de huidige, virtuele tussenstand van Open Vld in de peilingen.

Maar de geëngageerde liberale vogelspotter zal ook hebben gemerkt dat de dominante, karmijnrode hoofdvogel, vooraan op de originele prent, speciaal voor het boek van Gwendolyn Rutten een helderblauwe vedertooi kreeg aangemeten. Ornithologisch onverantwoord, al begrijpen we natuurlijk wel het subliminale opzet van deze tegennatuurlijke ingreep. Het valt nu af te wachten of de kiezer tijdens de lente van 2014 aan de lokroep van de blauwe witbandkruisbek zal kunnen weerstaan. In de vrije natuur is de witbandkruisbek alvast geen bedreigde diersoort. Althans, niet de karmijnrode exemplaren.