Vrouwelijke overnames in boekenland

Ondergetekende lag met een boek en leesbril op de borst te dommelen op zijn sofa, maar niet zo intens als het de gewoonte was bij Oblomov, toen hij dacht: ‘Wat lig ik hier te niksen als er groot nieuws uit boekenland te melden valt?’ Dus stond uw literaire klavierspeler op, zette een kop thee en sloeg aan het tikken.

Brouns geeft er de brui aan

Zonder toestemming te vragen aan zijn klanten heeft Gert Brouns, uitbater van de bekende Gentse boekhandel Limerick, de zaak overgedaan. De juiste reden waarom Gert Brouns er de brui aan geeft is niet geweten. In een kleine kring deed wel de ronde dat Gert toe is aan een rustperiode. Aan ‘full speed’ heeft hij Limerick op enkele jaren uitgebouwd tot een boekhandel waar zowat alles te krijgen was wat de moeite waard is om te lezen en er dus wijzer van te worden. De romans van Griet Op de Beeck, om een treffend voorbeeld te nemen, waren er wel te bestellen — de klant blijft koning — maar lagen niet in de etalage.

De overnemer…

… is een duo, bestaande uit twee dames. Geheel onbekend in boekenland zijn ze niet en gebrek aan ervaring hebben ze allerminst. Soetkin Rigole heeft enkele jaren gewerkt bij boekhandel Walry en Annelies Joos was partner van Bart Van Aken, eigenaar en uitbuiter, pardon, uitbater van de derde betere boekhandel van de Arteveldestad: Paard van Troje. De overname gaat in vanaf half november. Beide dames staan al flink te wandelen en handelen in de zaak, en daar is reden voor. Gert Brouns is, zoals al eerder was gepland, met herfstvakantie vertrokken, maar hij noch de twee dames wilde dat de zaak een week gesloten was. En deze week is een uitgelezen kans om in alle rust de inventaris te bekijken en zich de sfeer eigen te maken.

Samen met de boekhandel…

… hebben ze de buurtzaak overgenomen, De Trein der Traagheid, genoemd naar de bekende roman van Johan Daisne. Deze zaak is gespecialiseerd in stilte. Er mag gesproken worden, maar met gedempte stem. De bezoeker kan koffie, thee, zoete en verlichtende dranken tot zich nemen, zonder te slurpen. Hoesten is toegelaten, zij het met mate. Sterven streng verboden. Klanten kunnen ook in alle rust boeken die ze voordien gekocht hebben, inkijken of alvast aan het lezen slaan.

Verder bestaat het aanbod van De Trein der Traagheid uit het betere kantoormateriaal & schrijfgerief: zwarte en kleurpotloden, vulpennen, leesbrillen, notablokken, agenda’s. Andere leuke zaken zijn onder meer boekenpulls [werkelijk], wollen sjaals en plaids, zodat de lezer tijdens de barre wintermaanden niet bevriest, wanneer hij gevangen zit in een boek, en zijn verwarmingstoestel uitvalt, dat net als de straatverlichting voorgeprogrammeerde werkuren heeft.

Het merkwaardige…

… aan het literaire leven van Gent is dat op korte termijn twee van de drie betere boekhandels overgenomen zijn door vrouwen. Boekhandel Walry namelijk werd enkele maanden geleden overgenomen door een werknemer, Brenda Van Houtte. Tot eind van het jaar is Paul werknemer in zijn eigen zaak. Eind december trekt hij definitief de boekendeur achter zich dicht. De machtsgreep van vrouwen valt enkel toe te juichen. De heren hebben het goed gedaan, maar stilaan wordt waar wat ik jaren geleden aan mijn dochter voorspelde: ‘De vrouwen zijn bezig aan een grote inhaalbeweging.’

Heb ik gelijk, beste lezer, of heb ik gelijk? Uiteraard heb ik gelijk. Altijd. Net als Willem Frederik Hermans. In 1951 verscheen een roman van hem met als titel Ik heb altijd gelijk. De roman leverde Hermans een proces op, maar hij werd vrijgesproken. Hermans stond bekend als een moeilijk man en stuurs mens. Dat betwijfel ik. Freddy de Vree was het ook niet eens met die bewering. Na de dood van Hermans schreef De Vree een heel aardig, boeiend boek met als titel: De aardigste man van de wereld. Ironie was goede vriend Freddy niet vreemd, maar in wezen had hij gelijk. Zo, genoeg gepraat en getikt voor vandaag.