Waarom is er geen migratie-alarmisme?

Het ene alarmisme is het andere niet. Voor het klimaat moet alles wijken, het is dringend. Maar komen we niet eerder in een problematische gefragmenteerde conflictsamenleving terecht vooraleer het water ons aan de lippen staat? Maatregelen waarvoor alles moet wijken, die komen er niet. Als migratie ter sprake komt is de Apocalyps nog veraf. Hoe lang blijft migratie-negationisme de norm?

Alarm in Brussel

Nochtans is het niet enkel ‘extreem rechts’ dat alarmkreten stuurt. De voltallige Brusselse regering heeft -al op 6 oktober- een brief geschreven aan de federale overheid om hen op de groeiende problemen met illegale migranten in Brussel te wijzen. Het aantal illegalen in Brussel zou ondertussen gegroeid zijn tot 100.000. Laat dat getal even tot u doordringen.

Dat legertje illegalen is samengesteld uit uitgeprocedeerde asielzoekers, mensen wiens verblijfsvergunning is verlopen en transitmigranten. Meestal mensen die zelfs niet een beetje in de buurt komen van de voorwaarden om hier legaal te mogen verblijven. Ze proberen dan maar via een hongerstaking de regering te chanteren. Keer op keer. Ook nu wordt het conflict opnieuw opgebouwd.

Illegaal

Een groter probleem is dat deze mensen hier moeten proberen te overleven. Dat wil zeggen dat Brussel een zwarte of grijze economie heeft die 100.000 mensen kan onderhouden. Die illegalen zelf worden daar niet beter van. Ze worden uitgebuit door maffiose figuren die profiteren van de precaire situatie waarin de illegalen leven. Wie die mensen valse hoop aanpraat, levert het werkvolk voor de georganiseerde misdaad en het zwartcircuit.

Daarnaast is er de overlast in de daklozenopvang en op openbare plaatsen. Plus de kosten die Brussel moet maken om de daklozen onder de illegalen op te vangen. De kost van de migratie is een hemelhoog politiek taboe. Maar zelfs de migranten in illegaliteit kosten de maatschappij veel geld. Bovenop de criminaliteit die ervan profiteert. Ook geen winst voor de samenleving. We verliezen hier allemaal.

Regularisatie

Dé oplossing die dan altijd wordt geopperd is die mensen regulariseren. Dat is een slecht goed idee. Het lost een deel van de precaire situatie op waarin die mensen leven. Maar je degradeert de migratiewetten tot een vodje papier, zeker niet na te leven. Wie lang genoeg volhoudt in de illegaliteit, die krijgt uiteindelijk papieren. Regularisatie is een aanmaning van de overheid om vooral de wet niet na te leven.

Hét probleem is de uitwijzing. Vele landen weigeren uitgeprocedeerden terug te nemen. Daar moet meer op ingezet worden. Liefst Europees. Maar heeft bijvoorbeeld minister Kitir (Vooruit) van ontwikkelingssamenwerking gecontroleerd of de landen die ze geld toestopt ook uitgeprocedeerde of andere illegalen terugneemt? Voor wat hoort wat.

Mahdi

Staatssecretaris Samy Mahdi (CD&V) heeft dat begrepen. Hij zet eigenlijk het beleid voort dat onder de vorige regeringen is begonnen. Er is ook geen alternatief. Maar de vele belangengroepen die de illegalen vertegenwoordigen, weten dat de Paarsgroene regering verdeeld is. En dus blijven ze druk zetten. Ze willen de regering uit elkaar spelen.

Mahdi maakt deel uit van een kleine partij uit de coalitie. Daarbovenop is er in zijn partij en het bijbehorende middenveld ook een niet te verwaarlozen tegenstand tegen zijn beleid. Dat verzwakt de positie van de staatssecretaris. De aanvallen zullen blijven komen.

Brussel-Noord

Ondertussen moet elke pendelaar in Brussel-Noord de realiteit elke dag in de ogen zien. Ook in Brussel-Centraal passeer je niet zonder dakloze bedelaars op vele hoeken. Enkel als de betere en weldenkende klasse haar kinderen naar de hoofdstad stuurt om voor het klimaat te betogen wordt alles eens opgekuist. De pendelaar moet het maar verdragen.

Het migratiedossier is een tikkende tijdbom. Maar een politiek incorrecte. Er wordt niet tegen betoogd. Zeker niet door gegoede weldenkende burgers. De mensen morren onderling. De burgers zien de buurten en steden en gemeenten veranderen waar ze bij staan. Ze zien de groeiende etnische segregatie in hun eigen straat. Opmerkingen daarover worden lachend weggezet als het complotdenken over de ‘omvolking’. Ondertussen tikt de tijdbom.

Luisteren

Vanuit de ivoren torens van de Wetstraat staren de bewoners zich blind op corona en het klimaat of allerlei genderproblematieken. Maar vele burgers liggen wakker van andere problemen. Dat weten ze daar niet, de burger is voor hen een vreemde. De kloof tussen burgers en politiek zal zich vertalen in de stembusresultaten. Dat zal even pijnlijk zijn. Maar daarna doen de partijen gewoon verder. Zo lang het cordon overeind blijft zitten ze ook veilig.

Ook de media surft mee in dezelfde golf. Het klimaat en corona moeten en zullen ons angst aanjagen. Daarnaast moeten we ons schuldig voelen over racisme en uitsluiting van mensen die zich anders voelen bijvoorbeeld. Over migratie, geen woord. Tenzij om de goede kanten van migratie, die er gelukkig ook zijn, ruim in de verf te zetten.

Geen onnozelaars

De burgers van vandaag zijn geen onnozelaars. Ze zien de hoge elektriciteitsprijzen en horen politici verklaren dat hun huis met een warmtepomp verwarmen en rijden op elektriciteit verplicht wordt. De klimaatmaatregelen komen over bij de burger als extra kosten. Zeer wervend om zelf mee te bouwen aan een duurzamere wereld is dat niet.

De burger kent de prijzen van verbouwingen of elektrische auto’s. Niemand kan garanderen dat die prijzen veel zullen zakken. Maar dat deert die politici met hun hoge lonen en auto met chauffeur niet. Johan Sanctorum bepleitte hier gisteren al dat klimaatmaatregelen wervend moeten zijn, ons aanvuren om nieuwe oplossingen te vinden voor oude problemen. Helaas is dat niet het geval.

Eens houdt het op

Democratie heeft zo haar grenzen. Het systematisch negeren door politici van problemen die burgers aanvoelen is als een kanker laten woekeren. Vroeg of laat leidt dat tot problemen. Als de migratie-ontkenners dit debat blijven wegzetten als een taboe, dan zullen kiezers hun eigen antwoord geven.

Het enige dat Vlaams Belang en PTB/PVDA vandaag moeten doen is zwijgen, rustig achterover zitten en wachten. Ze worden slapend rijk. De systeempartijen voeren campagne voor hen. De traditionele partijen lopen als slaapwandelaars op het pad van het grote gelijk, de juiste kant van de geschiedenis, recht de afgrond in. De N-VA loopt ze om een of andere reden gedwee na.

Je kan als elite niet blijven tegen het volk in regeren. Eens houdt het op.