Wat hebben Johan Derksen en Ewald Engelen gemeen?

In Nederland woedt een enorm debat. Eigenlijk is het geen debat: het is een vulkaan van publieke verontwaardiging. Het gaat om het losbarsten van alle spanningen rond seksuele intimidatie die de afgelopen maanden zijn opgewekt.

Er zijn namelijk nogal wat progressieve kopstukken die zich schuldig hebben gemaakt aan aanranding of aan wat grenst aan aanranding. Ondertussen heb je nog de linkse ideoloog Ewald Engelen, die weemoedig terugblikt op zijn linkse carrière en nu in een uitvoerig artikel de balans opmaakt. In beide gevallen blijkt links het absoluut tegenovergestelde te doen van waar het voor zegt voor te staan. Het is een onovertroffen ontgoocheling en de vraag is: hoe nu verder? Dr. Sid weet raad!

Doofpot

Het begon met de homoseksuele pedofiel en D66-Kamerlid Sidney Smeets, die jonge jongens lastigviel via privéberichten, en meer. Iets eerder had een progressieve Volkskrant-recensent al aangedrongen op seks met vrouwen die hij recenseerde. Er was een verkrachter actief in de GroenLinks-partijtop die later een baantje kreeg van een vrouwelijke wethouder. Dan zijn er nog de PvdA’er Gijs van Dijk (niet te verwarren met Gijs van Dam, ook een boeiende casus, trouwens), Frans van Drimmelen (D66), Gündoğan (VOLT) en decennialang D66-leider Alexander Pechtold zelve.

Allemaal verkrachters dan wel borderline-verkrachters: in de media is hierover genoeg informatie te vinden. Vrouwelijke collega’s en partijleiders zoals Sigrid Kaag wisten ervan, maar bagatelliseerden het en stopten het in doofpotten. Zelfs de vertrouwenspersonen binnen de partijen bleken corrupt.

Pathologisch seksueel misbruik

Elke dag wordt er op elk links platform honderd keer of vaker gezegd dat wij, rechtse mensen, xenofoben en racisten zijn. En met precies diezelfde stelligheid en generalisering kunnen wij nu concluderen dat linkse mensen serieverkrachters zijn. In het licht van deze feiten kunnen we er niet meer omheen dat er een psychopathologisch verband bestaat tussen links gedachtegoed en verkrachting als gedrag. De aangehaalde casussen betreffen immers nog maar een kleine uitsnede. U las het dus goed: serieverkrachters. En bovendien blijkt uit de lijst bewijzen dat het gaat om mannen én om vrouwen, zowel om hetero- als om homoseksuelen.

En tegen deze achtergrond moet Johan Derksen dus hangen, die heel onlangs op televisie opbiechtte hoe hij decennia terug een dronken en bewusteloze vrouw penetreerde met een kaars, of toen toch niet penetreerde, dat blijft vaag. Het is en blijft een debiele actie. Dit komt het partijkartel zó goed uit. Want eindelijk gaat het over die Derksen — die vond iedereen toch al een rechtse ploert — en niet meer over hun progressieve partijkopstukken. Eindelijk kan de verontwaardiging weer in een politiek bruikbare richting worden gekanaliseerd! We zouden zowat vermoeden dat Johan Derksen door de linkse partijen is betaald om met deze biecht te komen. Het is te politiek opportuun allemaal.

Transformatie van het medialandschap

Maar los van die ranzige en schofferende bekentenis van Derksen moet je het landschap van een afstandje bekijken. Dan kan ik alleen maar in mijn handen wrijven — u leest het goed. En ik zal ook toelichten waarom. Het is een rechte lijn die we zien van Jan Roos tot Robert Jensen tot nu Johan Derksen. Die eerste twee zijn een paar jaar terug met zwaar geschut van de mainstream-televisie gedrukt en overleven inmiddels via eigen alternatieve internet-only-kanaaltjes.

Johan Derksen wist te overleven vanwege zijn omvangrijke doelgroep: macho-voetballiefhebbers die thuis onderuitgezakt op de bank een biertje drinken voor de tv. Die doelgroep moet verdwijnen uit het woke-wereldbeeld en dus was het vizier al jaren op Derksen gericht. Nu is hij dan zo stom of zo eerlijk geweest om zijn eigen kop in die strop te steken — de val sluit zich direct, onontkoombaar en totaal.

Tijd voor actie

Waarom wrijf ik hierbij in mijn handen? Ten eerste vervullen de praatprogramma’s van Derksen een ventielfunctie. Het leven wordt de gewone mensen door woke onmogelijk gemaakt, maar hij is ongeveer de laatste die nog wat kon zeggen. Nu die ventielfunctie verdwijnt, komt de boel vroeg of laat in beweging. Net zoals bij een vulkaan waar een enorm rotsblok in de kratermond valt en de hitte en druk niet meer weg kunnen. Laat die macho-bierdrinker maar met de neus op de feiten worden gedrukt. Jouw tijd van passief consumeren is voorbij — wil je het anders, dan is nu een actieve stap vereist. Zelf scheppen, zelf een cultureel universum voortbrengen en onderhouden.

Ten tweede, en dat bewijst mijn gelijk, oftewel de juistheid van mijn visie: er is binnen de mainstream niets meer te halen voor ons realisten. Wij scheppen ons eigen alternatief op de mainstream. De les uit dit alles: wie leeft met het woke zwaard, zal via het woke zwaard sterven. Wij, verenigd in wat ik maar noem ‘de nieuw-realistische zuil’, zijn niet zo moralistisch. Wij zijn niet vatbaar voor dat deugpronken. Dus alles waarmee Derksen en consorten kunnen worden gecanceld en gechanteerd, maakt op onze gemeenschap geen indruk. Onze gemeenschap zal groeien en uitsluitend relevanter worden. Onze troef is onze geesteshouding — het vergt slechts tijd en cultivatie.

Ewald Engelen: links steeds minder links en tegelijk radicaler

Daarnaast is er Ewald Engelen — hij publiceerde dat uitvoerig essay waarin hij stilstaat bij de teloorgang van links. Het ging hem om het beschermen van de burger met de kleine portemonnee, tegen de macht van bankiers en beurshandelaren, multinationals en investeringsmaatschappijen. En toen ineens stapte Geert Wilders (PVV) uit het gedoogakkoord met CDA en VVD. CDA en VVD wilden namelijk stevig bezuinigen om aan de Brusselse EU-begrotingsmaatstaven te voldoen. Wilders wilde dat niet — hij verdedigde zichzelf met linkse en keynesiaanse argumenten.

Engelen bekeek die argumenten inhoudelijk, maar zijn linkse kornuiten zagen slechts de poppetjes. Wilders is voor links het pure kwaad, dus het tegenovergestelde van wat Wilders wil is voor links automatisch de correcte richting. Deze dynamiek stuwt links steeds verder naar het kamp van de neoliberalen, het schurkenkapitalisme en de gesubsidieerde multinationals. Engelen zag het met afgrijzen aan, maar kon er weinig op zeggen want ja, je zou als linksmens maar in het Wilders-kamp worden geduwd. Vanaf dat moment bleek links steeds bereid en zelfs gretig om bezuinigingen op essentiële infrastructuur en verzorgingsstaattaken te aanvaarden, in ruil voor ‘spiegeltjes en kraaltjes op het terrein van duurzaamheid, diversiteit en inclusiviteit’, aldus Engelen.

Nieuwe Zuil

Met andere woorden, er ontstond een goddeloze alliantie tussen linkse identiteitspolitiek, rechtse neoliberalen en grootkapitaal zonder vaderland. Dit is mijn analyse. Al jaren. Engelen constateert dat hij letterlijk vast zit. Hij kan maar één kant op. Net zoals de vaste kijkers van Johan Derksen zal hij uitkomen op het pad dat ik heb aangewezen. Het pad dat jarenlang is afgewezen en uitgelachen door mainstream-commentatoren, maar toch steeds weer de enige weg blijkt. De weg van de Nieuwe Zuil.

Op die weg geraak je door in je ziel elke bereidheid tot deugen en deugpronken uit te wissen. Er mag geen enkele bacil van gevoeligheid voor linkse morele chantage overblijven. Elke vezel die nog naar ‘progressief’ wil opschuiven, moet versterven. Dus volg mijn analyse en zeg hardop tegen het linkse ideologische bastion: ‘Ik ben niet meer gevoelig voor jullie morele chantage. Jullie hypocrisie, jullie trouweloosheid is bewezen. Open en bloot. Jullie aanspraak op moreel gezag ketst op mij af.’

Introspectie en oprechtheid

Spreekt het openlijk uit naar anderen, maar vooral: zeg het tegen jezelf, in jezelf, in het diepst van je hart en je ziel. Links komt niet op voor de onderklasse — links pronkt aan de oppervlakte met morele statements, met haat tegen de PVV en tegen FvD. Maar daaronder steunen ze beleid dat belastinggeld pompt naar multinationals. Ze steunen beleid dat het leven steeds duurder maakt. De lastendruk stijgt, de bureaucratie dijt uit. De kwetsbaren in de samenleving hebben helemaal niets aan links.

Bij steeds meer mensen gaan de ogen open. Erken het voor jezelf en volg je hart! Je hart leidt je naar de zuil, naar de enige plek waar je nog authentiek kunt zijn.