JavaScript is required for this website to work.
Binnenland

We leven in een geweldige tijd

Open VLD congresseert

Hendrik Vuye23/11/2013Leestijd 3 minuten

Dit weekeinde houdt Open VLD congres. De teksten hebben iets weg van een nieuwjaarsbrief. Veel beloven maar eigenlijk weet iedereen dat de beloftes niet houdbaar zijn. Dat hoeft ook niet. Wat is er namelijk liberaler dan de zaken blauw-blauw laten? 

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

‘Wij leven in een geweldige tijd. Een tijd met steeds minder grenzen en steeds meer mogelijkheden. Een tijd van geëngageerde burgers.’ Dit is de boodschap die Open VLD uitdraagt op het novembercongres 2013.

En de mogelijkheden zijn inderdaad enorm. Open VLD opteert onder meer voor vrijhandel, voor een steeds hechtere Unie, voor een hedendaagse visie op migratie, voor een veilige samenleving, voor een groei-economie, voor fiscaliteit en sociale zekerheid die jobs creëren, voor een comfortabel pensioen, zelfs voor extra pensioencomfort, …

En Open VLD gaat dit allemaal realiseren op federaal niveau. Het federaal niveau is blijkbaar een geweldig niveau. Een niveau met steeds minder grenzen en steeds meer mogelijkheden. Een niveau van geëngageerde politici.

Rest één vraag: waarom hebben de voortuitgangsoptimisten dit dan allemaal niet gerealiseerd in de regering Di Rupo I? Zou het antwoord niet heel eenvoudig zijn, namelijk dat Open VLD geen bondgenoten heeft binnen Di Rupo I om deze geweldige plannen te realiseren?

In aanloop naar de verkiezingen van 2010 beloofde Open VLD ook allerlei lekkers. Toen stond een confederaal België op het programma. Toen werd gesteld dat elk bestuursniveau een eigen fiscale autonomie moet hebben. In 2002 stelde Open VLD zelfs dat de faciliteiten moesten uitdoven. Jaja, echt waar. De partij van de durvers: weg faciliteiten!

En nu, anno 2013 leven we in een geweldige tijd. België is een confederale staat. Elk niveau heeft eigen fiscaliteit. De faciliteiten zijn afgeschaft. Hartelijk dank, Open VLD.

En kijk, nu al die doelen bereikt zijn, komt er een nieuw congres. Eentje met nieuwe doelen. Open VLD is voortaan tegen doemdenken, tegen verzuring en tegen betutteling. Straffer nog, Open VLD is voortaan tegen een confederaal België.

Inderdaad, waar in 2002 en 2010 de kiezer alle heil moest verwachten van het blauwe confederale model, tracht Open VLD de kiezer nu te strikken met een blauw België. Dat is een België dat al decennia niet meer bestaat, namelijk een België zonder grendels.

In artikel 82 van de ontwerp-toekomstverklaring staat dat Open VLD kiest voor federalisme. Volgens artikel 84 stoelt het federalisme ‘in principe’ op ‘het democratisch principe en meerderheidsbeginsel’. Voortaan zijn we allemaal Belgen en beslist een meerderheid in het federale parlement. Weg met de alarmbellen, de belangenconflicten, de bijzondere wetten, … en al dat verzuurde doemdenken. Lang leve het België bevrijd van alle grendels. Terug naar ‘la Belgique de papa’, het België van voor de staatshervorming van 1970. Het België van voor de grendelgrondwet. Verdorie, straks gaat Open VLD ook nog de taalgrens afschaffen.

Alleen, ik had steeds begrepen dat Open VLD geen nieuw rondje staatshervorming wil. Was dat niet zo? Was dat geen ‘communautaire gekkigheid’? En nu stelt Open VLD net de allergrootste staatshervorming aller tijden voor. We gaan alle grendels afschaffen, zowel diegene die in de Grondwet staan als diegene die in bijzondere wetten verankerd zijn. Kan dit wel?

Neen, beste Doorbraaklezer, zo eenvoudig is het niet. Soms krijg ik na een column op Doorbraak.be wel eens een verzuurd mailtje. Zopas nog. En daar staat welhaast altijd in dat ik ongeveer alles verkeerd heb begrepen. Blijkbaar kan ik niet goed lezen. Minstens begrijp ik nooit wat ik lees.

Mij bewust van deze chronische beperking, ben ik deze keer bijzonder voorzichtig tewerk gegaan. Daarom heb ik deze keer de toekomstverklaring van Open VLD welhaast duizend maal gelezen. En ik heb het gevonden. Ik was bijna duizend maal bedrogen. Want wat staat er in artikel 84? Wel, er staat niet dat Open VLD kiest voor ‘het democratisch principe en meerderheidsbeginsel’. Neen hoor, er staat enkel dat Open VLD daar ‘in principe’ voor kiest.

Als chronisch ‘verkeerd-lezer’ heb ik deze maal het woordenboek geraadpleegd. ‘In principe’, is synoniem van ‘in beginsel’. Dit laatste betekent dan weer ‘normaal gesproken’. En vermits in België niets normaal gesproken is … Voilà, deze keer heb ik het begrepen. Allé, ik hoop het toch.

Om toch echt zeker te zijn, heb ik ook opzoekingen gedaan. Ik vrees namelijk voor mijn job bij Doorbraak.be indien hoofdredacteur en chef politiek nogmaals te horen krijgen dat ik er niets heb van begrepen. Ik mag deze keer gerust zijn, een groot liberaal politicus bevestigt mijn interpretatie van ‘in principe’.

In Le Vif argumenteert Bart Somers dat het wegwerken van de grendelgrondwet niet voor nu onmiddellijk is. Zoals steeds denkt Somers op lange termijn. Zo kondigde hij in 2003 al aan om in 2016 de Olympische spelen te organiseren in Vlaanderen. Indien we dit even omrekenen, dan mikt Somers met zijn België zonder grendels op 25 mei 2027. Dit is een kloek decennium na de Olympische Spelen van 2016. En wat gaat Open VLD dan realiseren in 2027? Somers antwoordt stoer dat de Franstaligen niet moeten vrezen, want: ‘Nous ne souhaitons pas éliminer toutes les protections pour les francophones. Nous embrassons le fédéralisme’. Ik vertaal ‘Wij gaan niet alle waarborgen voor de Franstaligen afschaffen. Wij omhelzen het federalisme’. Open VLD laat de zaken blauw-blauw.

Hopen maar Open VLD, misschien trapt de kiezer nog eens in deze open congresval. Quid Open VLD? Quo vadis? In een knappe analyse schreef Walter Pauli hierover: ‘Gwendolyn Rutten speelt hoog spel. Ofwel voelt ze als eerste aan dat het land de communautaire conflicten doodmoe is, en boort ze een onvermoed electoraal reservoir aan. Ofwel leidt de operatie-Rutten naar een dappere maar kleine liberale partij. Een blauwe variant van Groen’.

<Vindt u dit artikel informatief? Misschien is het dan ook een goed idee om ons te steunen. Klik hier.>

 

Hendrik Vuye is doctor in de rechten, master in de criminologie en master in de filosofie. Hij is gewoon hoogleraar Staatsrecht en Mensenrechten aan Universiteit Namen

Meer van Hendrik Vuye
Commentaren en reacties
Gerelateerde artikelen

De oorlog tussen Israël en Hamas, islamisme, terreuraanslagen, fake feminisme, westerse zelfhaat, … Het hangt allemaal samen, schrijft Darya Safai in haar boek. Het werk is ons boek van de week.