Wedde van priesters afhankelijk maken van blanco strafblad: de laagste vorm van populisme

Op 22 december (net op tijd voor Kerstmis) stelde minister van Justitie Van Tigchelt voor dat priesters een blanco strafblad moeten hebben voor ze hun loon kunnen ontvangen. Een onvervalst politiek spelletje vermomd als ethische zuivering, inspelend op de antikatholieke sentimenten van de eigen — volgens de peilingen sterk verwaterende — achterban.

Sinds het Concordaat van 1801 tussen de Franse bezetter en Rome worden de lonen van priesters bij ons betaald door de overheid. Met de onafhankelijkheid van België werden enkele bepalingen van dit concordaat ingeschreven in onze Grondwet. Zo bepaalt art. 181 dat de wedden en pensioenen van de bedienaren der erediensten ten laste komen van de staat. Bovendien werd ook ingeschreven dat de staat zich niet mag bemoeien met de benoeming of de installatie van die bedienaren (art. 21).

Schending

De grondwettelijke bepaling die de staat verplicht de lonen van priesters te betalen, kent geen bijkomende voorwaarden: het is de staat niet toegestaan die verloning afhankelijk te maken van eigen vereisten, zoals de voorlegging van een blanco strafblad. Zodra de katholieke kerk een priester benoemt, of een rabbijn wordt benoemd als joodse bedienaar, hebben de betrokkenen recht op een salaris betaald door de overheid.

De extra maatregel die minister Van Tigchelt nu tracht op te leggen is een flagrante schending van onze Grondwet. Hierover kan geen twijfel bestaan. Daarnaast is de maatregel ook strijdig met het grondwettelijk gelijkheidsbeginsel. Anderen die een loon krijgen van de (federale) overheid dienen immers géén blanco strafblad voor te leggen. Hoe dergelijke maatregel zal standhouden voor de rechtbank is een raadsel.

Kerk

Dit artikel pleit er uiteraard niet voor om veroordeelde kindermisbruikers een overheidssalaris te geven. Op strafrechtelijk gebied moeten deze daders — wat mij betreft zo zwaar mogelijk — worden gestraft, en kerkrechtelijk moeten ze onherroepelijk uit elk ambt worden gezet. Maar dat laatste is de verantwoordelijkheid van de kerk, niet van de staat. Tot op vandaag werkt deze regeling goed: er zijn geen aanwijzingen dat veroordeelde kindermisbruikers nog altijd een overheidssalaris trekken.

Deze maatregel zou (mede) ingegeven zijn door het feit dat veel kindermisbruik  vandaag verjaard is, en dat (vermeende) daders bijgevolg nog een wedde kunnen ontvangen van de overheid. Maar het is niet duidelijk hoe de vereiste over een blanco strafblad verdere vergoeding zou beletten. Wanneer feiten verjaard zijn, kan de dader daarvoor niet meer vervolgd worden. Laat dat nu net het rechtstreekse en uitdrukkelijke gevolg zijn van verjaringsregels.

Laten we eerlijk zijn: dit voorstel heeft niets te maken met de bescherming van de samenleving. Het betreft een volstrekt nutteloze oefening, puur gericht op het vergaren van goedkope politieke punten bij de eigen (kleinere maar antiklerikale) achterban.

De minister van Justitie hoopt de katholieke kerk als zondebok te gebruiken en haar dienaren te stigmatiseren. Een priester (of een andere bedienaar van een eredienst) wordt onwaardig geacht voor een door de overheid betaalde wedde, tenzij hij of zij kan bewijzen dat het tegendeel waar is. Bovendien moet hij dit om de vijf jaar herbevestigen. Lees: ‘Als we je vandaag niet kunnen schrappen uit de loonlijst, proberen we het over vijf jaar nog eens’.

Valse informatie

Open VLD en minister Van Tigchelt ontmaskeren zichzelf als een partij die niet terugdeinst voor het verspreiden van valse informatie en het aanwakkeren van antikatholieke vooroordelen. Zijn voorstel is niet alleen een klap in het gezicht van elke priester, maar ook een schending van de Grondwet en van de fundamentele principes van onze rechtsstaat.

Ik hoop dat de Belgische bisschoppen en andere religieuze leiders daartegen opstaan en dat ze de nodige stappen ondernemen om dit draconische en discriminerende beleid aan te vechten. Dit is meer dan een aanval op de katholieke kerk, het is een aanval op de vrijheid van religie ter bevordering van een antireligieus sentiment.