Weg met mondmaskerplicht in aula’s!
Studenten slachtoffer profileringsdrang rectoren
foto © Unsplash
Ondanks hoge vaccinatiegraad Vlaanderen beslisten de rectoren om het academiejaar te starten met een mondmaskerplicht. Waarom?
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementHet is weer zover. De Vlaming kan terug volop genieten van terrasjes. Festivals vinden weer plaats. En lachende studenten komen aan op hun faculteit. Ik voel me zelfs een beetje een eerstejaars wanneer ik na twee lange coronajaren Leuven eindelijk weer zie opleven. Iedereen heeft ook goesting in het academiejaar dat voor de deur staat. Goesting in het studentenleven, maar ook vooral om bij te leren en eindelijk weer fysieke lessen te volgen.
Die goesting zal voor velen helaas van korte duur zijn. De rectoren van de Vlaamse universiteiten hebben ondanks de hoge vaccinatiegraad in Vlaanderen namelijk beslist om ook dit nieuwe academiejaar te starten met een mondmaskerplicht in de aula’s. Een beslissing die niet werd opgelegd door het overlegcomité en zelfs in strijd is met het advies van Vlaams minister van onderwijs Ben Weyts.
Hypocriet
Die mondmaskerplicht in de aula creëert een bijzonder hypocriete situatie. De maatschappij is terug geopend. Zeker studenten trekken er met hun vrienden tot in de vroege uurtjes op uit. Toch moeten ze naast diezelfde vrienden waar ze ‘s nachts mee dansten en knuffelden in de les plots een mondmasker dragen. Ook in studentencinema’s, zalen die bijzonder vergelijkbaar zijn met een aula, valt de mondmaskerplicht weg. De vraag is dus wat eigenlijk het nut is van die mondmaskerplicht?
Het valt sterk te betwijfelen dat het besmettingsrisico bij studenten hierdoor omlaag gaat. Zeker bij de Vlaamse student, die zich massaal heeft laten vaccineren, verwacht je dat besmettingen – als die nog plaatsvinden – eerder te wijten zijn aan informele contacten waar er volop geknuffeld wordt, dan aan het volgen van een formele les in de aula.
Demotiverend
De hersenen van onze jongeren zijn de enige grondstof die we in Vlaanderen hebben. Het is voor ons land cruciaal dat onze studenten kwaliteitsvolle opleidingen volgen en hard werken om hun diploma te behalen. Een mondmaskerplicht lijkt misschien banaal, maar werkt na twee jaar coronabeperkingen enorm demotiverend. Al zeker omdat de Vlaming zich volop liet vaccineren.
De vaccinatiegraad in Vlaanderen ligt op maar liefst 92%. We zijn daarmee koploper van de wereld. Studenten die zich massaal lieten vaccineren nu vragen om tijdens lessen van soms wel vier uur lang een mondmasker te dragen is een domper. Het zal ervoor zorgen dat heel wat studenten besluiten niet naar hun lessen te gaan. Waarom zouden ze ook, als ze ondertussen ergens kunnen zitten waar ze zo’n irritant masker niet meer moeten dragen? Contraproductief dus, niet alleen op vlak van opleiding, maar ook het draagvlak voor het coronabeleid krijgt zo nog een laatste doodsteek.
Publieke figuren
Aan de hogescholen wordt de mondmaskerplicht in aula’s gelukkig wel afgeschaft. Daar kunnen onze studenten eindelijk terug in normale omstandigheden les volgen. Zelfs in het middelbaar sneuvelt de mondmaskerplicht op 1 oktober. Alhoewel het misschien een beetje zuur is dat hogeschool studenten geen mondmasker moeten dragen en universitairen wel, gun ik het hun van harte. veel interessanter is de vraag hoe dit komt? Akkoord in de hogeschool is de gemiddelde groep studenten in een aula kleiner dan aan de universiteit, maar er zit meer achter dan dat.
Rectoren zijn vooral ook – veel meer dan de relatief onbekende directeurs van hogescholen – BV’s. Zich nu onnodig streng opstellen is niet alleen een makkelijke manier om media-aandacht te genereren. Het ligt ook in lijn met het praatje dat ze al de hele coronacrisis verkopen. Telkens weer moest het beleid strenger en werden studenten de dupe van maatregelen terwijl ze zelf amper ziek worden van corona. Telkens weer waren de rectoren daar om strenger beleid naar voor te schuiven dan wat werd beslist op het overlegcomité. Dat studenten nu nog steeds de gevolgen moeten dragen van die profileringsdrang is echt jammer.
Brussel
Als er één universiteit is waar ik nog een beetje begrip heb voor de beslissing, is het de VUB. De vaccinatiegraad in Brussel ligt 26% lager dan in Vlaanderen. Dat baart me zorgen. Toch zijn het vooral Vlaamse studenten die zich wel lieten vaccineren die les volgen aan de VUB. Het zou dan ook nuttiger zijn om deze studenten te sensibiliseren om tijdens hun transport naar de campus voorzorgsmaatregelen te nemen ,in plaats van een mondmasker in de aula te verplichten. VUB-studenten zullen nu na het volgen van hun les met mondmasker op snakken naar wat frisse lucht terwijl het juist veel interessanter is dat ze net buiten die Vlaamse aula’s hun masker dragen.
Het is eigenlijk schandalig dat Vlaamse VUB-studenten straks de dupe worden van de Brusselse laissez-faire. De Brusselse regering heeft tijdens de coronacrisis nog maar eens aangetoond dat ze enkel in staat zijn om wanbeleid te voeren. Er wordt in Brussel veel te weinig ingezet op het bereiken en sensibiliseren van doelgroepen die zich niet zelf komen aanbieden voor vaccinatie. De lage vaccinatiegraad is de Europese hoofdstad onwaardig.
Verleden tijd
Het is zowel in Vlaanderen als in Brussel tijd om vooruit te kijken. Werk te maken van een sterk relanceplan, zodat onze levensstandaard niet omlaag gaat. In de aula naast je goede vrienden een mondmasker dragen helpt niemand. Een rondje ‘om ter strengste regeltjes opleggen voor de media-aandacht’, helpt niemand. Mondmaskers behoren in de aula tot het verleden.
Jeroen Bergers is nationaal voorzitter van Jong N-VA en student rechten aan de KU Leuven. Hij woont in Vilvoorde en is een fervent voorvechter voor de rechten van Vlamingen in Brussel en de Vlaamse Rand.
Vivaldi heeft als regering van de laatste kans voor België gefaald. Het is meer dan ooit tijd dat Vlaanderen zijn eigen weg gaat.
‘Afgrond’ verhaalt de waargebeurde verhouding tussen Venetia Stanley en de veel oudere Britse premier Henry Asquith, die leidde tot een kabinetscrisis.