Zangfeest roept ‘Bart en Tom’ op om samen te werken

Het Vlaams Nationaal Zangfeest was er opnieuw na 4 jaar. De corona-onderbreking had voor een herbronning gezorgd. Dat zorgde voor een vlot, afwisselend programma en een frisse toespraak. Daarin viel vooral de oproep tot samenwerking tussen N-VA en Vlaams Belang op.

Iets veranderen aan het programma van het zangfeest is, met een kritisch publiek dat aan tradities houdt, altijd een delicate evenwichtsoefening. Maar bij het 83^ste Vlaams Nationaal Zangfeest lijkt de opdracht geslaagd. Het publiek leek heel tevreden. Een minder bombastische finale en het Gebed voor het Vaderland in het begin. Met als enige regelmatig gehoorde opmerking dat dansers tijdens dat lied toch ongepast zijn.

Bart en Tom en de geschiedenis

De toespraak werd op het middenplein gegeven. Vlak voor de tribune met de politici, met minister-president Jan Jambon (N-VA) op de eerste rij. Ook Tom Van Grieken (Vlaams Belang) was er en die werd in de toespraak aangesproken, samen met – de afwezige – Bart De Wever (N-VA). Het was een oproep aan ‘Bart en Tom’ om samen te werken, ‘maak eerst een afspraak met elkaar en dan een afspraak met de geschiedenis’ zo zei voorzitter Bart Fierens.

De ANZ-voorzitter wees de beide voorzitters op de beginselverklaring van hun partij. ‘Tom en Bart, in de beginselverklaring van jullie partijprogramma schrijven jullie alle twee, en ik heb het nagekeken, dat jullie partijen kiezen voor het realiseren van “een onafhankelijk Vlaanderen”. Welnu, eenvoudig gaat dat niet worden, maar het uur van de waarheid nadert.’

Historische verkiezingen

Om die taak te realiseren moeten ze afspraken maken, anders dreigen ze met lege handen te staan na de verkiezingen. ‘Als ik het goed heb begrepen, hebben in mei ’24 de Vlaams Nationale partijen, zowel Bart als Tom, een afspraak met de geschiedenis. Ik wens het jullie. Maar let op, verkiezingen en verkiezingsoverwinningen worden maar echt historisch als met die overwinning ten gronde iets gedaan wordt. Ten gronde is dus niet zomaar wat morrelen in de marge. Dat is dus niet opnieuw een zoveelste onvoldragen staatshervorming die ons alleen maar zou leiden naar nog meer chaos, naar nog langere regeringsonderhandelingen en naar nog meer ingewikkelde staatsstructuren.’

Fierens besloot, ‘Vergeet wat u verdeelt, werk samen aan de splitsing van dit land. Daarna, als dat gebeurd is, kan ieder van u terug zijn eigen weg gaan.’ Een boodschap die door het merendeel van het zangfeestpubliek gesmaakt kon worden. Al was er nadien in de wandelgangen ook gemor te horen dat N-VA hier de arm wordt omgewrongen om samen te werken met Vlaams Belang.

Overtuigen niet vernederen

Fierens keek ook in eigen boezem. Hij hekelde de verdeeldheid in de Vlaamse Beweging. Daar is te veel na-ijver en te veel gekrakeel over details. Hij riep op om zich niet van tegenstander te vergissen en ook op een beschaafde manier een argumentenstrijd te voeren. ‘Op de Vivaldisten, de Belgicisten, de royalisten en de unitaristen, daar moeten wij onze pijlen op richten. Die moeten we bestrijden met argumenten. Niet met scheldpartijen. Niet met dwaze berichten op de sociale media, maar met inhoud. Wij moeten overtuigen, niet vernederen.’

Tot drie keer toe viel te horen dat de Vlaamse Beweging een sociale beweging is. Dat moet tot uiting komen in de strijd tegen de taalfaciliteiten, die dit jaar 60 jaar bestaan. In die 60 jaar hebben die gezorgd voor een sociale verdringing van de gewone Vlaamse inwoners. ‘De faciliteiten moeten weg. Maar maak u geen illusies. Binnen het huidige federale bestel zal dit nooit gebeuren.’

Geloof in de toekomst

Ook Paul Magnette met zijn recente uitspraken over de levensvisie van de Franstaligen en de transfers kwamen aan bod. Maar de voorzitter eindigde met een optimistische boodschap: ‘ik hou niet van het kaakslagflamingantisme. Ik geloof in onze toekomst. Ik geloof in de toekomst van een onafhankelijk, een welvarend, een sociaal en een gelukkig Vlaanderen. Een Vlaanderen van blije mensen, van optimistische mensen, waar het goed is om te leven, waar hard werken wordt beloond en waar na het werken vrolijk wordt gefeest.’

En dat feest volgde. Een Zangfeest met verschillende traditionele elementen en liederen, maar ook met vernieuwing. Het Zangfeest was historisch opgebouwd met liederen van de Middeleeuwen tot nu. Een soort gezongen verhaal van Vlaanderen. Dat gaf het ANZ de kans om hun project ‘kinderen zingen Breugel’ in de kijker te stellen.

Oekraïne en de Romeo’s

Wat ongetwijfeld velen zal bijblijven is het optreden van het Oekraïens vrouwenkoor. Die zongen onder andere, Lied van mijn Land, in het Nederlands. Een pakkend moment voor velen. Het zangfeest organiseerde ook een omhaling voor vzw Passepartout die medisch materiaal verzamelt om als hulp naar Oekraïne te sturen. Er werd meer dan 9.000 euro opgehaald.

Bovenal was het 83^ste Zangfeest heel afwisselend. Er was de verzorgde orkestratie van de liederen, de afwisseling met het frisse kinderkoor, optreden van een eenzame doedelzakspeler en een Schots duo. En misschien wel heel onverwacht voor velen, de Romeo’s. Die brachten de nodige injectie ‘ambiance’ in de keet, bij jong en oud. Niet te vergeten was er ook een gastrol voor ‘onze’ Wido Bourel en een Frans-Vlaamse delegatie.

Vernieuwen uit de kern

Dat Verhaal van Vlaanderen werd niet enkel gezongen. Een reuzengroot scherm was een grote blikvanger tijdens dit Zangfeest. Daarop was altijd iets te zien. De kwaliteit van de getoonde beelden was heel goed. Al kende de beeldregisseur niet altijd de liedjes blijkbaar en de synchronisatie liep hier en daar wat mank. Maar het was een grote stap vooruit.

Vernieuwen, maar zonder de kern van de boodschap te veranderen. Dat is het pad dat het ANZ is ingeslagen. Misschien niet helemaal comfortabel voor elke kritische zanger. Maar heel geslaagd voor een groot deel. We kijken uit naar het vervolg van die weg volgend jaar. Dan valt het 84^ste Vlaams Nationaal Zangfeest in de verkiezingsperiode.