Eén telefoontje naar partijgenoot geeft Homans transparantie

Vlaams minister van Binnenlands Bestuur Liesbeth Homans (N-VA) liet bij de intercommunales opvragen hoeveel ze aan hun politieke bestuurders uitbetalen. De aanleiding hiervoor was het schandaal rond Publipart en de riante vergoedingen die politici opstreken bij intercommunales. In totaal werden 192 van de 206 structuren bevraagd. De minister stelde het resultaat van deze rondvraag onlangs voor in de bevoegde commissie van het Vlaams Parlement en maakte zich boos dat sommige grote spelers zoals Fluxys, Elia, en Publigas weigeren om transparantie te verschaffen over de zitpenningen.

Zij verwijzen volgens de minister naar de vennootschapswet die hen niet verplicht om informatie te geven aan de Vlaamse overheid.  ‘Alles op transparante wijze in kaart brengen blijft moeilijk‘, concludeerde de minister. Tot slot waarschuwde Homans nogmaals dat de politici door het gebrek aan openheid over de vergoedingen een slechte beurt maken bij de bevolking.

Maar wie maakt er in het debat over de intercommunales en bijbehorende schandalen een slechte beurt? In de studio van De zevende dag noemde minister Homans de affaire-Publipart een Waalse ziekte en praktijken die je in Vlaanderen niet tegenkwam. Enkele dagen later kwam het ene na het andere schandaal binnen intercommunales boven water in Vlaanderen en begon ze paniekvoetbal te spelen.

Daarna deed Homans een bevraging bij de intercommunales omdat ze blijkbaar niet wist over wat-en-hoe ze bevoegd is. Dan maakte ze er een partijpolitiek spelletje van door andere partijen met de vinger te wijzen omdat ze niet transparant waren.

Het is nochtans eenvoudig. Een telefoontje naar haar partijgenoot Andries Gryffroy, die in amper 3 jaar een van de machtigste spinnen van haar partij in het web van de intercommunales werd, volstaat. Hij zit in de raden van bestuur van onder andere Fluxys en Publigas die haar weigeren te antwoorden. Hij zal Homans wel kunnen vertellen hoeveel de zitpenningen bedragen die op zijn rekening worden gestort.

Waar we nu nood aan hebben is een grondig debat over de intercommunales en hoe we deze structuren gaan aanpakken en hervormen zodat de problematiek eindelijk eens wordt aangepakt. Dat is wat de bevolking verwacht van een minister.

Trouwens, volgende week ligt mijn boek De Vlaamse ziekte over het web van de intercommunales in de boekhandel. In het boek staan al deze structuren en afgeleiden in kaart. Ik had daar geen bevraging bij de intercommunales zelf voor nodig.