Doorstart Lijst Dedecker: de man die zegt waar het op staat
foto © Write4all
Nu politici nauwelijks nog kennis hebben en experts moeten inhuren, is het volgens Peter Reekmans tijd voor een doorstart van Lijst Dedecker.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementBijna 700 miljoen euro is de jaarlijkse kostprijs van alle parlementsleden en ministers in ons land. Recent werd ontdekt dat ons legertje aan ministers jaarlijks voor ruim hetzelfde bedrag nog eens ‘consultancykosten’ maakt om ‘noodzakelijke expertise’ in te huren. De doorstart van Lijst Dedecker kan daar verandering in brengen.
Als er zo veel noodzakelijke expertise nodig is, waarvoor dient al dat volk binnen de regeringspartijen dan nog? En ondanks het inhuren van al die expertise, struikelen de Wetstraatpolitici van de traditionele partijen over elkaar met het maken van de ene na de andere blunder, waardoor de bevolking meer dan ooit een afkeer heeft gekregen van al dat amateurisme. Volgens een recente peiling van Het Laatste Nieuws heeft liefst 7 op 10 Belgen negatieve gevoelens tot wantrouwen en zelfs walging bij de manier waarop ons land vanuit de Wetstraat wordt bestuurd.
Particratie
De particratie is de grootste oorzaak voor de ongeziene bloedarmoede bij de huidige Wetstraatpartijen. Want laten we eerlijk zijn, als Open Vld geen geschikte staatssecretaris voor Begroting kan vinden in haar eigen fracties maar eentje moet gaan wegkapen bij haar Waalse zusterpartij, dan is er een probleem. En als CD&V een iemand zonder stemmen minister van Binnenlandse Zaken moet maken of een staatssecretaris van Asiel en Migratie enkel kan vervangen door een topapparatsjik, dan kan je je afvragen waarom hun kiezers nog stemmen op hun kandidaten.
Maar ook Vooruit, dat enkel de mond vol heeft van blitse vernieuwing, moest zelfs een gepensioneerde dwarsligger van stal halen om minister te worden. Bij Groen zien heel wat parlementsleden de bui van de kiesdrempel al hangen en lopen ze letterlijk weg uit de Wetstraat. Maar ook N-VA had het verschil kunnen maken, maar groeide uit tot een traditionele machtspartij die in hetzelfde bedje ziek is.
Gebrek aan bekwaamheid
Daarmee leveren al deze partijen zelf het bewijs van het acuut gebrek aan bekwaam politiek personeel. Vroeger kon een hardwerkende schepen of burgemeester zich binnen een partij opwerken tot parlementslid en diegenen die dan in de parlementsfracties uitblonken werden minister. Zij kwamen er alleen door hun job als volksvertegenwoordiger goed uit te oefenen en kregen daarvoor ook respect van het volk. De particratie maakte daar een einde aan.
Er is maar één oplossing om vanuit de dorpsstraten het vertrouwen in de Wetstraat te herstellen, namelijk de kiezers opnieuw een alternatief geven voor het huidig amateurisme. Dat kan alleen door politici die durven zeggen waar het op staat naar de Wetstraat te brengen. Die politici gaan niet komen vanuit de huidige traditionele partijpolitiek, want daar wordt je net afgestraft als je luidop durft zeggen waar het op staat.
Vlaanderen
Vandaag zijn er nog maar weinig mensen in Vlaanderen in staat om een echt levensvatbaar politiek alternatief vorm te geven en hiervoor kwaliteit te kunnen rekruteren. Slechts één man is bij uitstek hiertoe wel in staat, namelijk Jean-Marie Dedecker (LDD), omdat hij meer dan ooit een geloofwaardig boegbeeld is geworden voor heel wat Vlamingen die snakken naar een normaal land.
Een doorstart van Lijst Dedecker zou niet alleen heel wat mensen opnieuw een alternatief geven, maar tegelijk ook heel wat onderdrukt politiek talent echt kansen kunnen geven. Het riedeltje van sommigen ingegeven door een hoog eigenbelang dat een doorstart van LDD voor verdere versnippering zou zorgen is zever omdat er vandaag een gebrek is aan alternatief voor heel wat mensen.
Traditie
Bij een doorstart van Lijst Dedecker mogen we dus zeker geen asielcentrum worden van gebuisde Wetstraatpolitici, maar dienen we de tradities te herstellen door opnieuw te gaan rekruteren bij lokale sterkhouders zoals gemeenteraadsleden, schepenen, burgemeesters en geëngageerde burgers met gezond verstand. Deze lokale sterkhouders die het in hun gemeente al lang bewijzen kunnen vanuit hun positie opnieuw de stem van de bevolking als hun volksvertegenwoordigers in Brussel laten horen.
Samen met academici die tenminste wetenschappelijk onderbouwd weten waarover het gaat en ondernemers die weten hoe je moet ondernemen, kan je pas echt opnieuw een geloofwaardige partij uitbouwen die wel opnieuw het verschil kan maken. Als je deze expertise rechtstreeks via de kiezers naar de Wetstraat brengt dan moet je geen peperdure expertise via consultants meer inhuren om onbekwame en niet verkozen politici hun job te laten doen.
Volkspartij
Lijst Dedecker is in staat om opnieuw uit te groeien tot een echte volkspartij die luistert naar wat er leeft bij het volk en die tenminste zegt en doet waar het op staat. En die zich bovendien niet beperkt tot wat lobbygroepen en de sociaal-culturele elite voorschrijft. Het momentum is er meer dan ooit, maar ook het engagement is er van talrijke burgers, burgemeesters, schepenen, gemeenteraadsleden, ondernemers, academici en zelfs parlementsleden.
De mails en telefoontjes waaronder we al enkele weken bedolven worden bewijzen voor mij dat het tijd is om een doorstart te maken met Lijst Dedecker. Jean-Marie moet zich ondanks zijn prostaatleeftijd nog één keer smijten en een laatste keer een topploeg trainen om bekwame m/v naar de Wetstraat te brengen. Hij kan en mag deze afspraak met de geschiedenis als toppoliticus nu eenmaal niet missen. Uw gelijkgezinden staan klaar: doen Jean-Marie!
Peter Reekmans (1975) is burgemeester van Glabbeek, nationaal ondervoorzitter LDD en gewezen volksvertegenwoordiger en fractievoorzitter in het Vlaams Parlement.
Burgemeester Peter Reekmans van Glabbeek staat zijn ambtsgenoot uit Antwerpen te woord.
‘Afgrond’ verhaalt de waargebeurde verhouding tussen Venetia Stanley en de veel oudere Britse premier Henry Asquith, die leidde tot een kabinetscrisis.