Dicht die lekken

De Vlaamse regering overweegt om tijdens de droogte de tarieven van de waterfactuur bij te sturen en te gaan werken met variabele tarieven. Ze gaat samen met de watermaatschappijen en andere betrokkenen verschillende pistes uitwerken rond deze flexibele tarieven. Zo wil men vermijden dat er distributieproblemen ontstaan tijdens droogte.

Lek als een zeef

Het is onvoorstelbaar dat die Vlaamse regering, die zelf verantwoordelijk is voor dit watertekort, nu de Vlamingen financieel wil laten opdraaien voor hun slecht waterbeleid. Je kan namelijk deze tekorten structureel oplossen door eindelijk eens gaan werk te maken van een duurzame vernieuwing van de ondergrondse waterleidingen.

Deze investeringen zouden er op termijn bovendien voor zorgen dat de drinkwaterfactuur van alle Vlamingen fors kan dalen, want vandaag maken de meeste watermaatschappijen net enorme verliezen omdat ruim 30% van het drinkwater door lekke leidingen gewoonweg verloren gaat. Als je tientallen jaren nalaat te investeren in het netwerk van drinkwaterleidingen, dan doe je net de kostprijs enorm oplopen. Dit zorgt inderdaad voor peperdure basisbehoeften voor alle Vlamingen.

Structureel probleem

Als Vlaams Parlementslid volgde ik van zeer nabij het waterdossier in Vlaanderen op. Zo ontdekte ik dat er bij de Watergroep in de periode 2009-2014 alleen al maar liefst 30% van het drinkwater verloren ging in de ondergrond door lekkende leidingen. Dat zorgde voor forse verliezen. Op een totaal verbruik van 116 243 298 m³ was er in 2009 alleen al een verlies van drinkwater via de leidingen van 34 801 330 m³.

Dit was een van de redenen dat de operationele verliezen bij de Watergroep zich sinds 2007 opstapelen: 24,3 miljoen euro verlies in 2007, 12,2 miljoen euro verlies in 2008, 12,8 miljoen euro verlies in 2009 en 3,8 miljoen euro verlies in 2010.

Parallel met deze verliezen steeg ook de waterprijs voor alle gezinnen in Vlaanderen die bediend worden door de Watergroep met een verbruik van 120m³ in de periode van 2010 tot 2014 alleen al met 48%. Met de prijsstijgingen tot 2017 spreken we dus op amper tien jaar over een prijsstijging van bijna 60%. En doordat men ook de voorbije jaren niets aan dit probleem deed, stelt zich na de gigantische prijsstijgingen nu een tweede probleem: de grondwaterreserves zijn niet meer gegarandeerd bij droogte.

Niets nieuws onder de hete zon

Anno 2020 is de situatie dus nog steeds dezelfde en werd er de voorbije jaren amper geïnvesteerd in nieuwe waterleidingen. In plaats van dit probleem structureel op te lossen wil Vlaanderen nu variabele tariefverhogingen en afschakelplannen voor water invoeren bij langere periodes van droogte in de zomer, naar analogie met Afrika.

Met zulke maatregelen begint ons land inderdaad qua beleid op heel wat Afrikaanse landen te gelijken. Maar de problemen van droogte in Vlaanderen vergelijken met de droogte in Afrika is toch wel enorm lachwekkend. De enige oplossing stelde ik al meer dan 5 jaar geleden voor: investeer eindelijk in nieuwe waterleidingen die niet meer lekken. De zoveelste factuur vanuit de Wetstraat doorsturen naar de bewoners van de Dorpsstraten is dus niet de oplossing!