4 augustus. Net binnen: recht op ex-moslim zijn nog steeds gecontesteerd

2007   De in Iran geboren Nederlandse socialistische politicus (PvdA) en oprichter van het Centraal Comité voor Ex-moslims Ehsan Jami wordt vanwege zijn kritiek op de islam in zijn woonplaats Voorburg (Zuid-Holland) aangevallen door drie mannen. Hij werd samen met een vrouwelijke metgezel tot twee keer toe tegen de grond geslagen en loopt daarbij een aantal bloedingen en verwondingen op. In 2007 presenteert Jami zijn boek Het recht om ex-moslim te zijn. Op 12 januari 2008 wordt hij in Den Haag op straat opnieuw aangevallen door een groep allochtone jongeren. Hij werd met de dood bedreigd en uitgescholden voor kankerjood. Veiligheidsagenten kunnen deze keer voorkomen dat het weer tot mishandeling komt.

1984   De Afrikaanse republiek Bovenvolta verandert haar naam in Burkina Faso.

Alfons van de Perre (1872-1925)

1925   Overlijden in Wijnegem van dr. Alfons van de Perre (53), Vlaams, katholiek politicus. Hij studeert geneeskunde aan de KULeuven en vestigt zich in 1897 als arts in Geel, later in Antwerpen. Daar zet hij zich in voor volksopvoeding en wordt actief in de Vlaamse Beweging. De goed bemiddelde Van de Perre wordt de geldschieter van talrijke Vlaamse initiatieven. Hij is een invloedrijk bestuurslid van de Nederduitse Bond en in 1919 van het Algemeen Vlaams Verbond.

Hij staat mee aan de wieg van het tijdschrift Ons Volk Ontwaakt, een van de eerste Vlaamse geïllustreerde tijdschriften. Van november 1912 tot oktober 1919 zetelt hij als volksvertegenwoordiger voor de Katholieke Partij. Op 2 mei 1914 richt hij met Frans van Cauwelaert en Arnold Hendrix De Standaard NV op, de latere uitgeversmaatschappij van het dagblad De Standaard. Hij neemt meer dan 10% van de aandelen en wordt daarmee de belangrijkste aandeelhouder. Door het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog wordt de uitgave van De Standaard verdaagd.

Van de Perre is een fel tegenstander van het activisme en wijkt al in 1914 met zijn gezin uit naar Engeland. Hij meent dat het zijn plicht is tijdens de Duitse bezetting te zwijgen over de taalstrijd. Maar hij trekt zich het lot van de Vlaamse soldaten aan het front erg aan. Hij springt als vertrouwensman van de Vlaamse frontsoldaten voortdurend in de bres voor de verdediging van hun rechten en bemiddelt hiervoor – grotendeels tevergeefs – bij de Belgische overheid. Uit reactie neemt hij dan toch de pen op om de wantoestanden aan het IJzerfront te hekelen. Van de Perre werkt mee aan alle passivistische, dat wil zeggen niet-collaborerende Vlaamse bladen.

Hij wordt door Belgische regering aangezocht om deel te nemen aan een propagandareis in Zuid-Afrika, van december 1914 tot maart 1915. Hij loopt er verschillende ziektes op die zijn gezondheidstoestand voor de rest van zijn leven zwaar ondermijnen.

In mei 1917 verhuist hij naar Honfleur, spant zich om de kranten De Belgische Standaard, Ons Vaderland en Ons Vlaanderen te fuseren tot één dagblad dat te Parijs zou verschijnen. Maar dat lukt niet. Van de Perre legt zich intensief toe op de informatie van de wereldopinie over de Vlaamse Beweging, onder meer door de publicatie van het boek The Language Question in Belgium. ‘In deze studie schetste hij de taaltoestanden in Vlaanderen, verwierp de Belgische taalpolitiek, die de tweetaligheid van Vlaanderen als uitgangspunt nam, en belichtte de rol van de Vlaamse beweging als ontvoogdingsbeweging van het Vlaamse volk’ (Reginald de Schryver).

Bij de verkiezingen van 1919 wordt hij herkozen, maar trekt zich terug wegens zijn verzwakte gezondheid. Toch werkt hij ijverig mee aan de lancering van De Standaard. Bij een kapitaalverhoging in 1919 investeerde hij nog eens 362.000 frank en verhoogt zo zijn aandeel tot een derde van het totaal. Van de Perre levert regelmatig hoofdartikels voor de jonge krant, in totaal 210 bijdragen. Hij overlijdt in 1925, pas 53, in zijn statige villa te Wijnegem (Antwerpen), nu mooi gerestaureerd als Feestzaal Weilandshof.

Dom Pérignon (1639-1715)

1916   De Verenigde Staten van Noord-Amerika kopen voor 25 miljoen dollar de Maagdeneilanden (Caribische Zee) van Denemarken.

1914   Begin van de Eerste Wereldoorlog, hier bij ons. Nadat Oostenrijk-Hongarije de oorlog heeft verklaard aan Servië, en Duitsland aan Frankrijk, gevolgd door de oorlogsverklaring van Groot-Brittannië aan Duitsland, vallen nu Duitse troepen in België binnen. De eerste Duitse soldaten worden in de vroege ochtend in Gemmenich opgemerkt door enkele rijkswachters. Zij brengen het bericht over maar geraken met de Duitsers in gevecht te Wezet (Visé) waarbij wachtmeesters Thill en Henrion sneuvelen.

1693   Uitvinding van de champagne door de benedictijnse monnik Dom Pierre Pérignon. Armenzorg was altijd al een van de aandachtpunten van de benedictijnen.

1430   Overlijden in Brussel van Filip van Saint-Pol, pas 26 geworden. Deze zoon van Anton van Bourgondië sterft ongehuwd en zonder nageslacht. Het bestuur van Brabant komt zo aan zijn neef Filips de Goede. Brabant wordt zo een deel van het Bourgondische Rijk.

Standbeeld van Anna van Kiev (1032-1078) in Senlis

1060   Overlijden in Vitry-aux-Loges, nabij Orléans, van Hendrik I (52), koning van Frankrijk. Zijn weduwe, de Oekraïense Anna van Kiev, wordt regentes van het koninkrijk, een rol die ze met evenveel intelligentie als moed waarneemt. Anna laat een flink aantal kerken en kloosters bouwen en sticht in Senlis de abdij Saint-Vincent.

Helaas raakt de passie erbij betrokken. Anna trekt zich terug op het kasteel van Senlis. Ze is nauwelijks 35 jaar en van een schoonheid die door de kroniekschrijvers van die tijd wordt beschreven als ‘onvergelijkbaar’. Niet te verwonderen dat ze talloze bewonderaars heeft. Anna wordt verliefd op Raoul van Crépy, een machtige heer van Frankrijk. Anna wil met Raoul huwen, maar deze is al getrouwd. Onder voorwendsel van (niet bewezen) overspel van zijn wettelijke echtgenote, verkrijgt Raoul de ontbinding van zijn huwelijk en plaatst zijn ex-echtgenote in een klooster, om niet te zeggen dat hij haar opsluit. Hiermee is de zaak geregeld, althans voor hem, en in 1062 treedt hij met Anna in het huwelijk.

Dit huwelijk veroorzaakt een groot schandaal in het land en wekt de woede op van de bisschoppen. Als de verstoten echtgenote het nieuws over het huwelijk van Raoul verneemt, ontvlucht zij het klooster en trekt naar Rome om er persoonlijk bij paus Alexander II haar zaak te bepleiten. Na een onderzoek kiest de heilige vader partij tegen het gehuwde stel. De tortelduifjes weigeren pertinent om te scheiden en in 1064 wordt het paar geëxcommuniceerd, wat in de middeleeuwen gelijkstaat aan een civiele dood. Maar ze trotseren moedig de banbliksems van de Kerk en ze blijven tegen alle verwachtingen in bij elkaar. Na de dood van Raoul in 1074, verzoent koning Philippe I zich met zijn moeder en geeft haar de titel van koningin-moeder weer.

Men verliest het spoor van Anna, waarvan wordt gezegd dat ze naar haar geboorteland is teruggekeerd, zonder hierover al te veel historische bewijzen te hebben.