Aap, Noot, Mies, … Warande

Kladderadatsch. Dat is allicht waar auteur en uitgever hebben gehoopt met hun gifgroene boek België: de onmogelijke opdracht. Vorige week lichtte Walter Pauli al een tipje van de sluier. Doorbraak komt er de volgende dagen nog op terug: de opvolger van het Warandemanifest is een ‘mustread’ die in bepaalde kringen zeker voor een kladderadatsch moet/zal zorgen.

Zo ook dat boek van ex-NMBS-baas Marc Descheemaecker dat later vandaag wordt voorgesteld. Al zal hij vooral het rode hoofdkwartier op de Brusselse Grasmarkt op zijn grondvesten laten beven, of het stadhuis van Oostende. De kleigrond zou wel eens niet bestand kunnen zijn tegen de mokerslagen van de spoorbaas.

De Standaard en De Morgen berichtten onlangs nog over boeken van politici. En dat het er nogal veel zijn. Het woord tsunami viel zelfs. Nu verschijnen er ook boeken over politici. En niet meteen zo positief. Boeken over politiek. En boeken die iedereen die met politiek bezig is in groot-Vlaanderen en klein-België, moét lezen.

Zoals dus het als ‘het roemruchte vervolg op het Warandemanifest’ in de markt gezette boek van ex-KBC-baas Remi Vermeiren die, inderdaad, tien jaar terug enkele medestanders uit de sociaaleconomische top van ons land verzamelde in een denkgroep ‘In de Warande’ en van een toen noodzakelijk manifest beviel: Manifest voor een zelfstandig Vlaanderen in Europa.

Het boek dat vanavond wordt voorgesteld in Gent – van diezelfde initiatiefnemer – is, zo blijkt uit de drukproef die de redactie kon inkijken, enkel en alleen van die initiatiefnemer. Alvast Walter Pauli had dat vorige woensdag begrepen in Knack. Bart Eeckhout van De Morgen had het er gisteren moeilijker mee. Want wat las ik al op de voorpagina, mij net niet verslikkend in mijn ochtendkoffie? ‘Warandegroep komt met update controversieel manifest’. In de inleiding ging ie verder: ‘De separatistische Warande-denktank legt een becijferd plan op tafel om Vlaanderen onafhankelijk te maken.’

Of dit een geval is van titelfraude (tikt u dat woord maar eens in in het zoekvenster op deze webstek, beste lezer), of een moedwillige foute lezing van de nochtans belezen Bart Eeckhout is, weten we niet. Maar nergens op of in het boek wordt duidelijk gemaakt dat het een product is van de denkgroep ‘In de Warande’. Meer zelfs, volgens onze kennis bestaat die denkgroep zelfs niet meer – deel uitmaken van de redactie van Doorbraak levert immers wel wat inside information op, maar dat mag de lezer van deze separatistische site niet verbazen.

Verder in het stuk ontdekken we waar het Eeckhout om te doen is, namelijk de nieuwe nationale (of is het neonationale, meneer Anciaux?) sport beoefenen van het kleineren van en inhakken op N-VA. Remi Vermeiren is geen lid van een partij maar wordt meteen tot de ‘invloedssfeer’ van die partij gerekend. Leest u even mee. ‘Met dit scheidingsscenario heeft de N-VA officieel niets te maken.’ (Feit.) ‘Maar het komt wel uit de invloedssfeer van de partij.’ (Tja.)

Het doet me wat denken aan onze goede vriend Ico Maly, die in Tilburg doctoreerde op de N-VA en het onlangs nodig vond om in het nochtans degelijke tijdschrift SamPol de Gravensteengroep te ontleden en ontmaskeren tot – houdt u vast! – ‘de discursieve linkerflank van de N-VA’.

Guilty by association. Met die beproefde tactiek wordt afgerekend met zowel de auteur als de partij tot wiens invloedssfeer hij behoort. De reductio ad hitlerum loert achter de hoek. Vermeiren werkt een onafhankelijkheidsscenario uit en – zo blijkt verder uit de krant – enkele leden van wijlen de denkgroep In de Warande zijn nu politicus bij N-VA (en Vlaams Belang, maar dat is duidelijk minder erg).

En dan nog, en we besparen u de details (herlees de krant, en lees het boek straks). Volgens De Morgen kost het autonome Vlaanderen straks 237 miljard euro (bij de afbetaling van de staatsschuld). Fout, reageerde Alain Mouton op de Trends-site en op Twitter: afbetalen van de staatsschuld kost Vlaanderen nu al disproportioneel meer; Vlaanderen draagt nu al méér bij tot de afbetaling. Niet alleen lezen, blijkt een probleem, ook voor rekenvaardigeid een onvoldoende?

Enfin, uw dienares leert drie lessen uit de media van vandaag. Ik vat ze u – SOS-Piet-gewijs – graag even samen:

– Bart Eeckhout of zijn eindredacteur (en we gokken op de laatste) kan niet lezen, want schrijft het gifgroene boek toe aan een niet langer bestaande groep in plaats van aan de feitelijke auteur.

– Doorbraak behoort tot de discursieve lezende en schrijvende flank van de N-VA. Want ook hier komen confederale, positief-confederale, postfederale, separatistische en zelfs – horresco referens -Noord-Nederlandse stemmen aan bod.

– Lees straks het boek. Oordeel vooral zelf.