Allochtone scouts is een sprong terug in de tijd

Bent u ooit wel eens zo verontwaardigd geweest dat de protesten zich bijna voelbaar verdringen in uw keel en u heel even niets gezegd krijgt? Zo is het een beetje bij die exclusief allochtone jeugdgroep die Scouts en Gidsen Vlaanderen gaat oprichten in Antwerpen-Noord. Er is zoveel mis met dat plan dat je gewoon niet weet waar je moet beginnen.

Allochtoon = Moslim

Eerst even dit: zeg niet ‘allochtoon’ als je eigenlijk ‘moslim’ bedoelt. Alle krantenartikels over het plan spreken aanvankelijk over een ‘aparte groep voor kinderen van buitenlandse origine’ of ‘een allochtone scouts’. De aandachtige lezer merkt echter al snel waar het schoentje echt knelt: bij onze mohammedaanse medeburgers.

Het Laatste Nieuws laat de 24-jarige Dina uitleggen wat er allemaal mis is met de Vlaams jeugdbewegingen: ‘Ik hoor dat de scouts de max is, maar ik voelde er nooit iets voor. Ten eerste kan ik volgens de islamitische voorschriften geen rokje of schortje aan. En naar een scoutsfuif gaan is voor ons not done. Samen met jongens op kamp is ook niet makkelijk. En dan die spaghetti-avonden, daar zit dan gehakt in en zo. No thanks’.

De koppenmaker van Gazet van Antwerpen is nog het eerlijkst: ‘Meer Ali’s en Amina’s bij de jeugdbeweging’. Versta: er wordt niet in eerste instantie gedacht aan de kleine Dieudonné of de schattige Mei-Lan. Een goede jeugdbeweging moet vooral genoeg moslims in de rangen tellen. Het lijkt ondertussen een vaste gewoonte geworden om in ons publieke debat ‘diversiteit’ en ‘allochtoon’ zeer islamitisch in te vullen. Hoe zouden Vlamingen met Thaise of Peruviaanse roots zich daar eigenlijk bij voelen?

Twee maten 

De moslimscouts zou nodig zijn om de drempel naar de jeugdbeweging te verlagen. Het Nieuwsblad citeert de woordvoerder van Scouts en Gidsen Vlaanderen: ‘Allochtonen willen een vertrouwde omgeving. Dus zetten we hen eerst apart’. Steeds komt datzelfde argument terug: allochtonen voelen zich ‘onwennig’ in een zo blanke omgeving als de scouts of chiro. En wij moeten daar begrip voor opbrengen.

De dubbele standaard is grotesk. Zo wil men de moslimscouts na enkele jaren ‘openstellen’ voor álle kinderen. Stel je eens even voor dat een blank kindje op dat moment zegt dat hij zich ‘onwennig’ voelt tussen al die allochtone kindjes die al langer lid zijn van de scoutsgroep. Dat kind vinden we dan natuurlijk een kleine racist, die maar moet leren samenleven met andere kindjes – ook al hebben ze een ander kleurtje.

Moslims hebben blijkbaar een ‘recht op Apartheid‘. Niemand brengt begrip op voor blanke kindjes die zich willen opsluiten in een comfortabele cocon van herkenbaarheid en vertrouwelijkheid. Er wordt meewarig gedaan over de Oude Belgen die een minderheid geworden zijn in hun eigen verkleurde buurt en zich daar onwennig bij voelen. Maar segregatie is wél een legitiem instrument om moslims terwille te zijn. Als zij zich ongemakkelijk voelen, gelden andere wetten.

Stap terug in de tijd

Een kleine voorspelling: het zal niet volstaan om de blanke kindjes te weren bij inschrijving. Een scoutsgroep die genoeg moslimkindjes wil werven, zal nog vele andere toegevingen moeten doen. De 24-jarige Dina uit Het Laatste Nieuws reikt de ideeën zo aan: een preutser uniform, gedaan met scoutsfuiven, alleen nog halal keuken en geen gemengde bivak.

Dat klinkt allemaal bekend in autochtone oren. Een jeugdbeweging waar in de leiderstent geen pintjes worden gedronken (of toch niet zolang de proost nog wakker is), waar jongens en meisjes strikt gescheiden worden, waar geen wilde fuiven georganiseerd worden en waar de kledij zedig blijft: dat hebben we al eens gehad. Zo zag elke Vlaamse jeugdbeweging eruit in de jaren 1950.

Het plan om exclusief-allochtone scoutsgroepen op te richten is een sprong terug in de tijd. Het is de wanhoopsdaad van een verbondsleiding die elke vooruitgang teniet zou doen om toch wat minder blank te zijn. Want blank is slecht. Desnoods draai je alle klokken terug: het zal pas goed zijn als het populairste product in de Hopper-winkels van de scouts een scouts-hoofddoek is.

Dogma diversiteit 

De jeugdbeweging was nooit voor iedereen. Er zijn massa’s oervlaamse jongeren die nog liever doodvallen dan tien dagen te kamperen in een tent. De jeugdbeweging was altijd een heel aparte plaats, waar kinderen vuil werden, schaafwonden opliepen en zelfrelativering leerden door elkaar goedmoedig de duvel aan te doen. Dat spreekt niet iedereen aan. Dat is ook niet erg.

Niet elke club moet een perfecte afspiegeling van de samenleving zijn. Een club moet openstaan voor iedereen en niet discrimineren op huidskleur. Nergens staat geschreven dat men zich moet dubbelplooien om elke doelgroep te plezieren. Dat is de snelste manier om je hele identiteit te verkwanselen. Wie bij de club wil komen, moet maar meedoen met de club. Dat is hoe een jeugdbeweging zou moeten werken. En weet je wat: het is ook hoe een samenleving zou moeten werken.