Bescheiden EU steun aan Oekraïne

Zaterdag 9 mei 2014 dreigden de Duitse bondskanselier en de Franse president met sancties tegen Rusland in geval het de geplande presidentsverkiezing in Oekraïne zou verstoren op 25 mei. Zij vermeldden echter niet eens de zopas in Oost – Oekraïne gehouden pro-Russische referenda, wat leek op een stilzwijgende aanvaarding van de inlijving door Rusland van delen van Oost-Oekraïne, om niet te spreken van de Krim. Beiden riepen daarenboven Kiev op tot gematigdheid bij het uitvoeren van zijn anti-terreuroperatie.

Op 12 mei 2014 kwamen de Ministers van Buitenlandse Zaken van de EU-landen in Brussel verrassend toch tot een gemeenschappelijke, zij het weinig doortastende, reactie op de onafhankelijkheidsreferenda in het oosten van Oekraïne. De onderhandelingen verliepen moeizaam, maar geen eensgezindheid zou de interne verdeeldheid onthullen. Een eensgezinde beslissing boezemde bij sommige lidstaten dan weer de vrees in Vladimir Poetin te provoceren.

Uiteindelijk kwamen dertien extra personen en twee firma’s op de reeds bestaande Europese zwarte lijst van 48 aan wie visa worden geweigerd en wier tegoeden in de EU worden geblokkeerd. Een bijzonder voorzichtige reactie dus. De twee firma’s zijn genationaliseerde bedrijven op de Krim en de personen hebben vooral te maken met Oekraïne en de Krim. De meeste staan niet echt dicht bij Poetin met uitzondering van zijn stafchef, Vyacheslav Volodin en de topmilitair, Vladimir Shamanov. Beide heren waren nauw betrokken bij de annexatie van de Krim. De ministers dreigden ook met economische strafmaatregelen tegen Rusland als het op 25 mei de presidentsverkiezing in Oekraïne zou bemoeilijken.

Amerikaanse zwarte lijst

Op grond van haar DDR-verleden beseft Bondskanselier Merkel ongetwijfeld dat wat zich nu in Oekraïne afspeelt, gewoon een herhaling is van wat Jozef Stalin jaren lang dat land aandeed en andermaal het imperialisme bewijst van het Russische Rijk, thans in de kapitalistische versie van het stalinisme. De conservatieve Britse premier David Cameron realiseert zich dat beslist ook. Geen van beiden is echter opgewassen tegen enerzijds de machtige Duitse handels- en nijverheidskringen met grote belangen in Rusland en anderzijds de City of London waar veel Russisch geld naar toevloeit. Frankrijk van zijn kant wijst elk wapenembargo t.a.v. Rusland af zelfs indien dat land Oost-Oekraïne binnenvalt of op 25 mei de presidentsverkiezing verhindert. Bovendien zal Parijs Moskou nog voor het einde van dit jaar het eerste van de twee Mistral oorlogsschepen leveren, besteld in 2008 na de Russische invasie in Georgië. Washington bestempelde dit als inopportuun. De Rus Igor Sechin die het Mistralcontract met Frankrijk tekende, staat op de Amerikaanse zwarte lijst!

Rond de tafel

De OVSE stelde een door zijn Zwitserse voorzitter uitgewerkt vredesplan op dat rondetafelgesprekken tussen Kiev en de pro-Russische rebellen beoogt. Een rondetafelconferentie betekent echter dat alle deelnemers een gelijke status hebben. M.a.w. de regering in Kiev staat dan op gelijke voet met de pro-Russische rebellen. Is dat de bedoeling van het Westen ?

De EU moet alvast bij onderhandelingen met Rusland steeds voor ogen houden dat:

– Naar Poetins eigen zeggen zijn land te groot en te machtig is om een rechtsstaat te zijn. Een traditie die teruggaat tot het Byzantijnse Rijk.

– De Russische Orthodoxe kerk, die met elk regime in Rusland heeft aangepapt, nu ook Poetin steunt omdat volgens haar Rusland niet zomaar een land is, maar wel een volk met zijn eigen cultuur en waarden tegengesteld aan die van een moderne Westerse democratie.

– Europa zowat een appendix is van het grotendeels door Rusland gedomineerd Eurazië.

– Zonder eigen gemeenschappelijke verdediging, de NAVO het vooralsnog de enige garantie biedt om niet als een rijpe vrucht in de schoot van Rusland te vallen wanneer en hoe Moskou dat ook maar wil.