Streamingtip: Blue Lights, geniet van de vrede, maar bereid je voor op de oorlog

Geen gebrek aan Britse politieseries! Buiten de Sherlocks, de Poirots en de Father Browns zijn er tv-series als Lewis — een spin-off van de enorm populaire serie Inspector Morse. Lewis is zo geliefd dat Endeavour Morse, de prequel, uitkwam, over de jongere jaren van Morse. Momenteel scoort Line of Duty hoog, over een speciale eenheid van de politie die corruptie binnen het korps onderzoekt. Waarom dan nu nog kijken naar de zes afleveringen van Blue Lights bij Disney+? Omdat het een steengoede serie is. En wel om drie redenen.

Belfast is de arena

Deze serie, geproduceerd door de BBC, die onlangs heeft aangekondigd dat er een tweede seizoen in de maak is, speelt zich nu eens niet af in Londen maar in Belfast, de Noord-Ierse stad bekend van The Troubles. Wie de Britse documentaire miniserie Once upon a time in Northern Ireland op Canvas gevolgd heeft, weet dat The Troubles verwijst naar de gewelddadige conflictsituatie van de jaren zestig tot de ondertekening van het Goede Vrijdagakkoord op 10 april 1998. The Troubles is het gewapend conflict in de regio tussen katholieken die streden voor een verenigd Ierland en protestanten die deel wilden blijven uitmaken van het Verenigd Koninkrijk. Talrijke songs zoals Sunday Bloody Sunday en films zoals Hunger, over de hongerstaking van Bobby Sands, gaan over deze zwarte bladzijde in de geschiedenis van Noord-Ierland. 

Troubles forever

Blue Lights speelt zich af in het Belfast van nu waar de onheilspellende, explosieve schaduw van The Troubles nog steeds over de stad hangt. ‘Geniet van de vrede, maar wees voorbereid op de oorlog’, is het motto tijdens deze gewapende vrede. De naweeën van de vele IRA-bomaanslagen en de verdeeldheid tussen katholieken en protestanten zijn er nog steeds. In sommige wijken wordt de politie als pollutie beschouwd en zodra die ten tonele verschijnt, wordt ze bekogeld met bierflesjes en zakjes fish and chips.

Elke keer dat je in je auto stapt, check je best of er geen bom onder je wagen zit, maar op zo’n manier dat je buren niet merken dat je bij de politie bent. Zo kan de misdaad floreren in het huidige Belfast. Wie zich niet aan de maffia-afspraken houdt, wordt meedogenloos gestraft. Zoals de jonge drugsdealer wiens knieschijven worden verbrijzeld terwijl zijn ouders machteloos moeten toekijken. Geen sinecure om daar als politiekorps de vrede te bewaren! Alleen supercops of detectives als Morse, Jack Frost of, om ook eens een dame te noemen, Vera Stanhope, zouden dat eventueel aankunnen. Of misschien de gewiekste, slonzige, Amerikaanse rechercheur Columbo, of wie weet de Vlaamse Aspe of Witse?

Groentjes staan centraal

De enige die ietwat in de buurt komt van hogergenoemde superintelligente, doorgewinterde anciens is oudgediende Gerry. Gerry is een non-conformistische, sarcastische maar goedhartige agent die als mentor voor de drie groentjes optreedt. Hij staat agenten in opleiding met raad en daad bij. Voor beginnend politieagent Tommy neemt hij zelfs een soort vaderrol op zich en leert hem behoorlijk pistoolschieten.

Het tweede groentje is Grace Ellis, een voormalig sociaal werkster die met scha en schande ondervindt dat haar goedbedoeld menselijk medeleven weinig oplevert in de jungle van Belfast.

En tenslotte is er ‘rookie’ Annie, die in haar hurling-sportteam (Ierse teamsport gespeeld met sticks (hurleys) en een bal) moet verbergen dat zij een ‘peeler’ (slangwoord voor politieagent, naar stichter Sir Robert Peel) is.

Blue Lights draait dus volledig rond nieuwelingen die in dit wespennest beland zijn. Uitzonderlijk voor een politieserie. Tommy, Grace en Annie worden vanaf het begin voor de leeuwen gegooid volgens de zwemmen-of-verdrinken-methode. De leeuw van dienst in Belfast is misdadiger James McIntyre, hoofd van een beruchte gangsterfamilie woonachtig in een wijk waarin politie niet kan of mag patrouilleren.

Wet is wet! Of toch niet?

Wat Blue Lights intrigerender maakt dan andere politieseries, is de aversie van de makers voor stereotypen en clichés. Hier heerst bij de nieuwelingen vooral de twijfel of ze de wet wel exact moeten volgen. Een eenzame, permanente dronkaard die niet in de gevangenis thuishoort, krijgt toch geborgenheid in … een politiecel. Een van de wetsdienaars is bij de politie omwille van haar moeder, die hoofdcommissaris is. Met zero werkethos vermijdt de agente elke gevaarlijke confrontatie met criminelen, maar wanneer het er uiteindelijk op aankomt een collega bij te staan, zal zij uit plichtsbesef haar leven riskeren.

Over de ganse lijn schitterend vertolkt is Blue Lights een politieserie over loyaliteit en plichtsbesef bij zeer geloofwaardige agenten die moeten laveren tussen de grenzen van de wet en hun ‘do-gooder’-geweten. ‘Do the right thing.’ Maar wat is ‘the right thing’? Neem daarbij nog de totaal onvoorspelbare, verrassende afloop en we kunnen alleen maar hopen dat het aangekondigde tweede seizoen die hoge standaard kan aanhouden!