A Family Affair: grensverleggend of traditioneel?  

Als filmcritici collectief lyrisch worden, weten we al bij voorbaat dat het een saaie film is. Als ze hem collectief afkraken, is de kans groot dat het een spannende film is. Voorwaar, de romantische Netflix-komedie A Family Affair illustreert perfect de boutade van een teleurgestelde lezer.

Zo begint De Morgen haar filmbespreking met de mededeling dat de recensent van dienst zijn blik op oneindig moest zetten voor deze ‘halve kerstfilm’ met sterren Zac Efron en Nicole Kidman, die wel wat meer in zich hebben dan een oudere vrouw te vertolken die verliefd wordt op en jongere man. A Family Affair is nochtans een aardige en intelligente variant van het romcomgenre, die zowel op de hart- als op de lachspieren werkt.

Romcoms

Romcoms zijn altijd al in geweest. In Pretty Woman (1990) wordt een rijke zakenman verliefd op een prostituee en in Notting Hill (1999) valt een gewone boekhandelaar voor een beroemde filmster. En ook vandaag schiet Cupido nog steeds lukraak met pijlen.

In The Idea of You (2024) raken de liefdespijlen een 40-jarige alleenstaande moeder (Anne Hathaway) en een 24-jarige Boybandzanger (Nicholas Galitzine). En nu, ook dit jaar, is er A Family Affair, geschreven door nieuwkomer Carrie Solomon en geregisseerd door veteraan Richard LaGravenese, met sterke acteerprestaties van een sterrencast.

Nicole Kidman is weduweschrijfster Brooke die verliefd wordt op Zac Efron, de jonge megafilmster Chris die superheld Icarus Rush vertolkt maar nog nooit van de Icarus mythe gehoord heeft. Probleem? Niet het leeftijdsverschil maar wel het feit dat Brooke’s dochter Zara de secretaresse is van de toch wat al te arrogante Chris.

Zelfs oma (Kathy Bates) kan kleindochter Zara niet overtuigen van de goede intenties van haar huidige baas en toekomstige stiefvader. Joey King vertolkt de voortdurend geïrriteerde dochter Zara erg irritant.

Als je je moeder in bed betrapt met je baas

De reden van Zara’s wantrouwen zien we al in de openingsscènes van de film waarin de totaal wereldvreemde, zelfingenomen Chris Zara als een dictator commandeert en haar zelfs ontslaat wanneer ze de obligate oorringen, die moeten dienen als troost voor het beëindigen van zijn zoveelste relatie, te laat afgeeft.

Wanneer hij al snel merkt dat hij niet zonder Zara kan voor zulke boodschappen en alle andere praktische zaken, zoekt hij haar op bij haar thuis. Zij is er niet, haar moeder wel. En, het klikt tussen beiden.

Wanneer Zara hen in bed betrapt is zij vooral bezorgd dat ook haar moeder al snel die klassieke oorbellen zal krijgen als een van Chris zijn 50 Ways to Leave Your Lover. Oorspronkelijk heette de film Motherf-er, met koppelteken gespeld, maar die woordspeling was een stap te ver voor Netflix.

En toch is het verlangen van Chris naar oprechte liefde echt, getuige de prachtige, romantische scène waarin Chris in LA een wandeling in New York belooft aan Brooke: in de Big Apple van de Hollywoodstudio’s natuurlijk.

Grensverleggend of traditioneel?

A Family Affair is een onderhoudende romantische komedie die thematisch de grenzen verlegt zonder de clichés van het genre te schuwen, met een soundtrack die perfect past bij de personages en de sfeer van de film: Chers I Believe in Love voor Chris, Blondie’s Dreaming voor Brooke.

Met een verhaal dat zowel onconventioneel als verrassend herkenbaar is: oudere actrices met veel jongere partners zoals Demi Moore en de zestien jaar jongere Ashton Kutcher, TIlda Swinton en de achttien jaar jongere Sandro Kopp en, last but not least, Madonna en al haar lovers onder wie de 35 jaar jongere Josh Popper.

Met een intelligent script en een hartverwarmend verhaal draait de film om de verwarrende complicaties in liefde, seks en identiteit. De film moet het vooral hebben van de chemie tussen Zac Efron en Nicole Kidman, die na The Paperboy (2012) al een tweede keer geliefden vertolken.

Van Kidman verwacht je die chemie: ze werkte ooit met topregisseurs als Glazer, Lanthimos, Luhrmann, von Trier, Campion en Kubrick. Zac Efron daarentegen wordt door vele ‘ernstige’ critici niet ‘au serieux’ genomen, zelfs niet na zijn vertolking van de oudste catcherbroer in het recente The Iron Claw. Maar ja, als filmcritici hem collectief afkraken, is de kans groot dat hier uitstekend geacteerd wordt. En zo is het!