JavaScript is required for this website to work.

Boze Blanke Man

Herre Daelemans4/8/2023Leestijd 2 minuten

Over deze monoculturele, mono-ideologische, monopolitieke schrijversgeneratie die kost wat kost een tegencultuur willen opvoeren die bestaat uit zelfhaat.

De titel Boze Blanke Man zegt alles, maar Paul Cliteur voegt er in zijn recensie elders op Doorbraak nog wat aan toe. Alleen al op basis van de Eurabia-trilogie verdient Van Amerongen namelijk een ereplaats in de Nederlandse literatuur, schrijft Cliteur, omdat hij als enige problematiek ter sprake brengt waar de gehele Nederlandse literaire gemeenschap met een grote boog omheen loopt: de islam.

Neerlandica Emma Gosses heeft het dan meteen over het werk van Van Amerongen dat ‘de cultuurhistorische ontwikkelingen vanaf de jaren zestig’ reflecteert. Zijn werk zou illustratief zijn voor hedendaagse mechanismen in de maatschappij waarbij zij als voorbeelden noemt ‘seksueel nationalisme’, ‘witte onschuld’ en ‘masculinnocence’. Van Amerongen wordt dus neergezet als representatief voor wat Gosses noemt ‘witte onschuld’. En dat meteen op de achterflap van zijn boek. Een rechtzetting als het ware, een waarschuwing voor de politiek-correcte lezer.

Volgende quote uit het boek maakt duidelijk waar het echt om gaat. ‘Succesvolle Nederlandse romanciers prediken zonder uitzondering het narratief van het kabinet-Rutte IV. Ze omhelzen onvoorwaardelijk Brussel en de Europese Unie, knuffelen de islam, waarschuwen voor de klimapocalyps die alleen maar voorkomen kan worden als iedereen braaf naar Holle Bolle Frenske (Vriend van de literatuur) luistert, ze waarschuwen voor een dreigende volksoproer van het extreemrechtse blanke falderappes, waarschuwen tegen de fascistische boeren op hun moordtrekkers en brullen dat Nederland per jaar makkelijk 100.000 alleenstaande mohammedaanse jongeren uit Noord-Afrika, Afghanistan en Somalië kan opvangen, want da’s goed voor de economie en een probaat middel tegen de vergrijzing en bovendien de enige manier om een einde te maken aan de walgelijke witte suprematie van de Nederlandse gastheren.’ (p. 122)

Van Amerongen duikt dus in de wereld van de Boze Blanke Man en stuit daarmee op schokkende zaken. We hebben te maken met een monoculturele, mono-ideologische, monopolitieke schrijversgeneratie die kost wat kost een tegencultuur willen opvoeren die bestaat uit het produceren en propageren van zoveel mogelijk zelfhaat.

U ontdekt het in dit boek, ons boek van de week, verkrijgbaar in onze webwinkel!

Bestel hier uw exemplaar!

Opgeleid in de beste tradities van de Frankfurter Schule en aanverwanten, voorbestemd voor een journalistieke boerenstiel. Eieren voor zijn geld, echter.

Commentaren en reacties