De literaire rentree: van een nieuwe Bourgondische Bart Van Loo tot lijfschrijfster Lize Spit

Genoeg gebrusselmanst. Eind augustus begint het boekenwereldje weer op volle toeren te draaien.

Margot Vanderstraeten en Bart Van Loo bijten de spits af met nieuw werk. Daarna presenteert Stefan Hertmans een kunstenaarsroman, maakt Rik Van Cauwelaert ons benieuwd naar de journalist Filip De Pillecyn en graaft Lize Spit zich autobio naar aanleiding van haar ongeneeslijk zieke moeder.

Bart Van Loo: oergeschiedenis van onze gewesten

Niemand die de laatste jaren hogere toppen scheerde in de literaire non-fictie dan Bart Van Loo met zijn Bourgondiërs. Vijf jaar na het fenomenale succes ervan (ongeveer 375.000 exemplaren verkocht), komt hij nu met een vervolg. In Stoute schoenen gaat hij deze keer op zoek naar alle mogelijke sporen van ons Bourgondisch verleden: van het hartland natuurlijk in Bourgondië zelf tot Vlaanderen, Nederland en Zwitserland.

Ook nu wordt Van Loos Bourgondische stedentocht een dikke pil van meer dan 800 bladzijden. Zijn zoektocht van Brugge tot Bergen op Zoom, van Gent tot Gouda en van Nijmegen tot Namen belooft een alternatieve oergeschiedenis van onze gewesten. Op zaterdag 31 augustus wordt de nieuwe Van Loo feestelijk gepresenteerd in de Gentse Sint-Baafssite.

Margot Vanderstraeten bij de Roma-zigeuners

Haast op hetzelfde moment komt Margot Vanderstraeten met Wij, Roma. Vanderstraeten gooide hoge ogen met haar Joodse insideverhalen Mazzel tov en Minjan. Nu dompelde ze zich onder in de Roma-gemeenschap, op vraag allicht van haar nieuwe uitgever Pelckmans die na de inlijving van uitgeverij Vrijdag trouwens aan een opvallende literaire gebiedsuitbreiding bezig is.

Vanderstraeten bewees met haar Joodse portretten dat ze van binnenuit een gemeenschap als geen ander in kaart kan brengen. Aan de hand van een honderdtal persoonlijke ontmoetingen probeert ze nu dus de gesloten gemeenschap van de Roma een eigen gezicht te geven. Nu eens schrijnend, dan weer vol humor.

Rik Van Cauwelaert over collega-columnist Filip De Pillecyn

Van Filip De Pillecyn werd hier onlangs nog de schitterende heruitgave van diens novelle Monsieur Hawarden gesignaleerd. Rik Van Cauwelaert peilt in De dwarsligger naar diens journalistieke kwaliteiten. Een goede eeuw geleden zette De Pillecyn het satirische tijdschrift Pallieter op. Benieuwd of fijnschrijver De Pillecyn even sensibel te werk ging in zijn journalistieke gelegenheidswerk tussen 1922 en 1928 als in zijn romans.

Stefan Hertmans komt met nieuwe schildersroman

Stefan Hertmans rust niet op zijn lauweren. Nog maar net werden zijn verzamelde. essays als een grafsteen (zo Arnon Grunberg) op zijn oeuvre bijgezet of daar presenteert de gevierde auteur van Oorlog en terpentijn een nieuwe roman Dius. Het prospectus belooft een kunstenaarsroman in de grote traditie van de oude schildersbiografieën.

Hertmans debuteerde in 1981 bij de toen onbekende uitgeverij Van Hyfte met een artistieke vertelling Ruimte die in de voetsporen van Maurice Gilliams een soort van zelfportret was van een jonge kunstenaar op zoek naar zichzelf. Ondertussen is Hertmans al lang een gevierde oudere schrijver en zal het portret van de artiest er allicht ietsje anders uit zien.

Lize Spit en de pijn van het lichamelijk zijn

Lize Spit geraakte negen jaar geleden als een komeet gelanceerd dankzij haar debuutroman Het smelt, die ook verfilmd werd. Helemaal bevestigen met haar tweede worp Ik ben er niet lukte haar niet. Als columniste bleef ze wel vaak opmerkelijke momentopnames maken van haar lichamelijke kwalen en kwaaltjes.

Dat ze nu uitpakt met Autobiografie van mijn lichaam doet vermoeden dat ze serieus werk heeft gemaakt van een totaalopname van haar psychosomatische persona, ook al begint deze roman als een moederboek. Aanleiding was de ongeneeslijke ziekte van haar mama en wat dat doet met een zwaarmoedige dochter.