‘Ik ga leven’, de wanhoopskreet van Lale Gül

Een jong meisje dat een boek moet schrijven om te kunnen leven. Letterlijk. Anno 2021 is dit een verschrikking. De voorbeelden die de jonge Lale Gül (23) aanhaalt, zouden heel de wereld moeten doen opschrikken. Dit is afschuwelijk en wraakroepend. Vrouwonvriendelijkheid in de islam: het is nog een te braaf woord.

Wishful thinking van links

Ondertussen krijgt Lale ontelbare bedreigingen, wordt ze bijna verstoten door de eigen familie en moet ze onderduiken. Ik dacht dat het verhaal van Ayaan Hirsi Ali vijftien jaar geleden de ogen zou openen. Dat was en is naïeve wishful thinking. ‘Het is een schande dat een zo dappere criticus van de islam als Ayaan Hirsi Ali Nederland moest “ontvluchten” om zich veilig te voelen’, schreven de Nederlandse kranten toen. Het was ‘een overwinning voor de intolerantie in Nederland’. Vandaag, zoveel later, is er qua onverdraagzaamheid tegenover andersdenkende, vrijgevochten vrouwen niets veranderd.

Bedreiging ook voor Lale Gül

Onlangs verscheen ook Ayaan Hirsi Ali’s boek Prooiover de onderdrukking van de vrouw in de islam. Sterker, Ayaan vreest dat de recente instroom van mensen uit een islamitische samenleving het religieus fanatisme doet toenemen en een bedreiging vormt voor de rechten van álle vrouwen.

Dat wordt schrijnend duidelijk in het boek Ik ga leven van Lale Gül. Ze houdt het simpel en concreet met dagelijkse voorbeelden. ‘Muziek mag niet, daten is verboden, het hebben van vrienden van het andere geslacht is onwettig, je leuk kleden en opmaken is ongepast, ’s avonds buiten zijn is niet geoorloofd, films tv-series kijken waarin wordt gezoend is onaanvaardbaar, het vieren van verjaardagen of andere heidense feestdagen mag niet, werken met mannen kan niet en ook uitgaan en feesten op festivals is verboden, selfies op sociale media maken je te schande…’
Lale schrijft er hele paragrafen over: wat er allemaal niet mag. Wat heeft het leven nog te bieden, vraagt ze zich af, waarom mogen wij, jonge meisjes, ons niet vermaken?

Die openhartigheid — de vuile was buiten hangen — leverde haar een ongeziene hetze op, in die mate dat ze al verklaarde nooit nog iets over islam te zullen schrijven. Dat durft ze niet meer. Ze is ondertussen haar ouderlijk huis ontvlucht.
Je suis Charlie. Wie herinnert zich dat nog?

Doen alsof

Leven in een strikt islamitisch gezin, betekent onvermijdelijk stiekem zijn, is Lale’s conclusie. Een dubbelleven: thuis kuis gekleed en met hoofddoek, buitenshuis stiekem make-up en sieraden dragen, met jongens afspreken en alcohol serveren in een restaurant. Maar het betekende voor haar vooral: voortdurend vragen stellen. Over haar opvoeding, over haar leven.

En concluderen dat zij, die het dragen van een hoofddoek nog altijd een vrije keuze van de vrouw noemen, het niet begrepen hebben. Sterker, ze helpen jonge meisjes mee onderdrukken. Maar dat is dan weer mijn conclusie.

Leuk

Ondertussen is volgens het woke gedachtegoed assimilatie een taboe geworden. Zelfs integratie is niet langer essentieel. We leven immers in een geglobaliseerde wereld en ‘wat is het leuk, die Marokkaanse restaurantjes en die Turkse kebabs’. Die progressieve goedmensgedachte leidt nu tot een voorheen zo verguisde apartheid. Een bijna onvermijdelijke seksesegregatie, wat duidelijk spreekt uit het boek van Lale Gül. Wie integratie niet nodig vindt, aanvaardt die apartheid.

The proof of the pudding is in the eating

Erdogan liet ons even proeven van die pudding. Hij verklaarde zonet uit het Istanbulverdrag te stappen, een Europese conventie die geweld tegen vrouwen wil bestrijden. Want, zo stelt hij zonder blikken of blozen, dat verdrag stemt niet overeen met de normen en waarden van de Turkse samenleving. Dat betekent dan dat femicide, (69 vrouwen werden reeds vermoord in Turkije) geweld tegen vrouwen en hun gedwongen onderwerping, eigen is aan de Turkse samenleving. Inherent aan islam.
Zeg dat Erdogan het gezegd heeft.

Het wordt dus pijnlijk om onze politici te horen verklaren dat ze de strijd tegen ‘islamofobie’ willen aangaan. Een rechtgeaard mens kan een religie als islam niet aanvaarden. Want dat past dan weer niet in de normen en waarden van de Europese samenleving. Voor die waarden zou stilaan elk rechtgeaard mens mogen opstaan. Ook Europese politici.

Ik ga leven is verkrijgbaar in onze online boekhandel

Bestel hier uw exemplaar