Politici waren ooit koele minnaars van de immigratie

In de jaren na de Tweede Wereldoorlog kwam er een eerste migratiebeweging op gang. Honderdduizenden verse arbeidskrachten afkomstig uit de landen rond de Middellandse Zee, trokken naar ons land om het nieuwe België mee gestalte te geven. De impact die ze daarmee gehad hebben op economisch, demografisch, cultureel en politiek gebied, is immens. In dit eerste deel van zijn grote geschiedenis van België als migratieland – Nieuw België – vertelt Tom Naegels het verhaal van die volksverhuizing.

België in de wereld

Maar het verhaal heeft ook oog voor de spanningen in de Vlaams-nationalistische beweging, voor de Waalse angst om politiek en economisch gemarginaliseerd te raken, voor de moeilijkheden waarvoor de scholen zich geplaatst zagen en voor het diplomatieke getouwtrek rond de stichting van de Grote Moskee. En het plaatst de ervaringen van de nieuwkomers naast die van de autochtone Belgen. Zo schetst dit boek een rijk en veelzijdig beeld van “België in de wereld”, dat de context en inzichten biedt om het land vandaag te begrijpen, aldus de flaptekst.

In 1947 was 3,4 procent van de Belgische bevolking van buitenlandse herkomst, vandaag is dat 32,1 procent, met uitlopers in de grote steden. De idee was aanvankelijk dat de arbeiders, die men aantrok omdat ze nodig waren, na gedane arbeid weer zouden vertrekken.

Socialistische gestrengheid

Politieke correctheid bestond toen nog niet. Zo kon de socialistische Louis Major (toenmalig minister van Tewerkstelling) pleiten voor het opsporen en uitzetten van clandestiene arbeiders, werkloze migranten moesten met hun familie het land kunnen worden uitgezet en de voordelen die de gezinsherenigers genoten moesten worden afgeschaft.
Dat was toen de oorspronkelijke teneur van de migratiepolitiek, schrijft Wim Van Rooy in zijn recensie elders op Doorbraak. Ook de toenmalige minister van Justitie Vranckx – ook al een socialist – ging daar in mee. Wie bijvoorbeeld de uitspraken van de liberaal Herman Vanderpoorten vandaag terug leest, wrijft zich verbaasd de ogen uit.

‘Het waren namelijk zeer verstandige realisten die goed begrepen waartoe die deugpolitiek zou leiden: naar de malaise waarin we vandaag verzeild zijn geraakt en waarvoor de politiek zelfs geen begin van een oplossing aanreikt. Het multiculturele moeras wordt immers alleen maar verraderlijker’ aldus Wim Van Rooy.

Een kritische krant

Ooit was er zelfs een tijd dat een krant als De Standaard kritisch was t.o.v. migratie. In 1974 zag Guido Despiegelaere hoezeer de verschillen tussen culturen tot grote problemen zouden leiden. Maar de politiek, vaak opgezweept door links activisme, maakte altijd opnieuw dezelfde fouten.
‘Vervreemding en conflict namen toe. De aanpassingsproblemen liepen voor geen meter, er was agressiviteit en criminaliteit. Men wees op de vele kosten die moesten worden gemaakt. Het staat letterlijk in zoveel verslagen en analyses uit de jaren zestig en zeventig, maar geen hond die nog luisterde’, schrijft Van Rooy.
Alleen al daarom is Nieuw België van Tom Naegels een onthullend historisch overzicht.

Lessen

De lessen die we uit dit werk kunnen trekken zijn verbijsterend. Men wist namelijk wat eraan stond te komen. Ondanks de officiële teksten daaromtrent, ondanks de dagelijkse wrijvingen en het besef dat integratie van de islam onmogelijk zou zijn, ‘haalden cognitieve dissonantie, de economische uitruil (olie voor facilitering van de islam en zijn gezanten) en het oecumenische drammen van het progressieve mensdom het van het gezond verstand’, aldus Van Rooy.

Nieuw België – Een migratiegeschiedenis is deze week ons onthullend boek van de week: verkrijgbaar in onze webwinkel

Bestel hier uw exemplaar