Bpost, een symptoom van de Belgische ziekte

Bpost is een typische symptoom van de Belgische ziekte. Te duur voor de bedenkelijke service die ze met te veel werknemers uitvoeren. Met dank aan de PS.

Laat ons vertrekken bij de praktijk. Doorbraak Magazine wordt door bpost verdeeld. Daarbij loopt een en ander fout. Vooral correcte adressen die als onbestelbaar terugkomen. Versturen we onder gesloten omslag met exact hetzelfde adres, dan worden ze wel keurig afgeleverd. Bij het verzenden van Doorbaak.boeken, verdwijnen soms hele dozen gekochte boeken. Begin dan maar te bewijzen dat die er niet zijn. Of hoeveel keer is dat verjaardagskaartje of uitnodiging meer dan een week onderweg geweest?

Je verwacht beter van een concurrentieel beursgenoteerd bedrijf. Al is het dan één waarvan de overheid meer dan 50% van de aandelen én dus ook iets te zeggen heeft. Vooral de PS dan, afgaande op de gelekte berichten en agenda’s van vergaderingen met de partijtop en -ministers. Die partij is daar ook niet beschaamd over. Naar hun kiezers is dat nog maar eens een bewijs hoe hard de PS haar best doet. In de strijd met de PTB kan dat tellen.

Krantencontract

Echt nieuw is dat niet. Neem nu het ondertussen beruchte krantencontract, waarbij bpost geld krijgt van de overheid om de kranten en weekbladen ‘gratis’ te bedelen. In gesprekken en onderhandelingen daarover heeft de PS er nooit een geheim van gemaakt dat het krantencontract voor hen in de eerste plaats een tewerkstellingsproject is. De post maakte er dankbaar gebruik van om onder één hoedje te spelen met de grote mediaspelers én de overheid veel te veel aan te rekenen.

De truc met het krantencontract heeft de post overgedaan in andere overeenkomsten met de overheid. Te duur voor wat gevraagd wordt. Bpost boekte hoge ‘overwinsten’ op de beheersovereenkomst en het krantencontract. Beursgenoteerd of niet, voor de PS is bpost een sociaal tewerkstellingsproject, betaald door de belastingbetaler. Nu kan u zeggen dat dat op zich geen probleem is. De winsten komen via dividenden terug bij de overheid, die hoofdaandeelhouder is. Volgens prof. Herman Matthijs betaalt de overheid meer aan bpost dan dat het bedrijf uitkeert aan de schatkist.

Overwinsten van bpost

De overwinsten op de contracten met de staat gebruikt bpost alvast niet om de tarieven laag te houden. Volgens het BIPT (Belgisch Instituut voor Postdiensten en Telecommunicatie) zijn onze posttarieven als sinds 2020 de vijfde duurste van Europa. In 2022 bedraagt de Europese mediaan voor de frankering van een binnenlandse brief €0,98. Denemarken is de duurste (€ 3,90) en Malta de goedkoopste (€ 0,30). In België betaal je €1,89. De cijfers van het BIPT staan in het jaarlijkse rapport over de postdiensten. Daaruit blijkt dat er in 2021 (het recentst rapport) 34.011 werknemers zijn bij de post. Dat is 3,5% meer dan in 2020, dat jaar was er ook al een stijging met 3,7%. Volgens het BIPT is die stijging toe te schrijven aan de enorme groei van de ‘snelpostzendingen en pakjes’.

Zoveel personeel is dat nodig? De vorige CEO van bpost, Dirk Tirez, zou een plan hebben gehad om zo’n 7.000 jobs bij de post te schrappen. Tirez moest begin december 2022 opstappen omdat hij betrokken zou zijn bij de mogelijk manipulatie rond de prijs van het krantencontract. Achteraf gezien, het minste van de zorgen van bpost… Tirez wordt vandaag genoemd als een van de perslekken van de berichten die de greep van de PS op bpost aantonen. Zoveel personeel, wie zijn dat dan? Dat vroeg Barbara Pas (Vlaams Belang) op 22 maart 2023 aan voogdijminister De Sutter. Pas vroeg waarom de post niet bijhoudt wat de verhouding Nederlandstaligen/Franstaligen is in het bedrijf waarvan de overheid hoofdaandeelhouder is. Dat is wettelijk verplicht.

Taalkaders?

Het antwoord van De Sutter komt erop neer dat bpost dat niet moet omdat het een beursgenoteerd bedrijf is dat er alles moet aan doen om concurrentieel te blijven en vlot in te spelen op de veranderende markt. De Sutter verwijst naar de Vaste Commissie voor Taaltoezicht, die zelf zou aangeven dat – kort gezegd – die taalkaders een concurrentieel nadeel zijn. Dat blijkt niet helemaal te stroken met de werkelijkheid. Bpost houdt zich niet aan de wet, eens te meer. De voogdijminister dekt het toe. Eens te meer. U mag drie keer raden hoe de taalverhoudingen in het bedrijf zullen liggen.

We betalen twee keer voor het PS-sociaal-tewerkstellingsproject bpost, via de belastingbrief en via te dure posttarieven. Wat krijgen we terug? Een lamentabele dienstverlening. De kosten zijn vooral voor Vlaanderen, de baten voor Wallonië (en Brussel). Het is een bedrijf dat beursgenoteerd is en concurrentieel moet kunnen zijn als het uitkomt. Maar vooral dient om zoveel mogelijk mensen te laten werken. Goed omringd door zoveel mogelijk socialistische vakbondsafgevaardigden. Zo knabbelt de PS aan de Belgische welvaartsstaat, tot enkel het karkas overblijft.

Naast bpost zijn ook de NMBS, Infrabel en Proximus autonome overheidsbedrijven. Iets met het topje en de ijsberg.