De dubbele moraal van links: Trump, migratie, de hoofddoek en uw vrijheid
foto © Belga / DB
Donald Trump voorstellen als de prins der duisternis heeft niet echt gewerkt in de Verenigde Staten, maar in Europa wel. Waar zit het echte gevaar?
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnement‘De duisternis marcheert op.’ Het was een van de commentaren in de Vlaamse pers op de overwinning van Donald Trump bij de presidentsverkiezingen in de Verenigde Staten. De commentatoren lijken sterk te geloven in de framing die ze zelf rond Trump in hun media hebben opgezet.
Daarbij zetten ze in op het uitvergroten van sterke uitspraken. Ze nemen de framing van de tegenstanders van Trump over. In onze VS-podcast zeggen Roan Asselman en David Neyskens al een hele tijd dat Trump net sterk naar het centrum is opgeschoven in vergelijking met de verkiezingen van 2016 en 2020.
Inflatie en migratie
Waarom stemt de meerderheid van de Amerikanen voor Trump? Het antwoord lijkt eenvoudig: inflatie en migratie. De plannen van de Trumpregering om de migratie te stoppen en de illegalen uit het land te zetten, zullen druk worden besproken. De mensenrechten, weet u wel. Alsof het een mensenrecht is om in de Verenigde Staten of in Europa te wonen. De kiezers vinden alvast van niet.
Diezelfde inflatie en migratie treffen ook ons. Ook hier zijn journalisten en linkse politici daar selectief blind voor. Inflatie, dat lukt nog. De oorlog in Oekraïne als oorzaak van de toenemende inflatie is niet zo makkelijk bespreekbaar, maar migratie en illegale migratie liggen gewoon nooit op tafel.
‘Opvattingen moeten leren van feiten.’ Feiten zijn dat de massale migratie van de laatste decennia onze maatschappij ontwricht. Dat we al die nieuwkomers niet geïntegreerd krijgen. Dat we wie illegaal hier is, het land niet uit krijgen. De overheid moet de oncontroleerbare migratie onder controle krijgen. Dat vinden de Amerikanen ook, daarom is Trump verkozen.
Vrouwenrechten
Trump zou ook een groot gevaar zijn voor de vrouwenrechten. Hij past inderdaad niet in hun beeld van de nieuwe man, maar is hij werkelijk dé bedreiging van de vrouwenrechten? Hij benoemde alvast Susan Wels als stafchef van het Witte Huis voor zijn volgende ambtstermijn. De eerste vrouw ooit in die functie. Opvallend voor een vrouwonvriendelijke president.
Maar komt het gevaar voor de vrouw van rechts of van Trump? Er is toch een schril contrast met de verdediging van de hoofddoek door diezelfde linkse opiniemakers die dat beweren. Het recht op het dragen van het symbool van de vrouwelijke onderdanigheid in de samenleving wordt met vuur verdedigd. Over de religie die van die vrouwelijke onderdanigheid een speerpunt maakt, ook in ons land, wordt niet in even straffe termen gesproken of geschreven als over Trump.
Vrijheid!
Trump zal moeten worden beoordeeld op zijn daden. Hij was al eens vier jaar president en de ‘Apocalyps’ is toen wel voorspeld, maar niet gekomen. Trump pleit ervoor dat de burger de staat controleert en niet andersom. Dat de burger in eerste instantie vrij is en dat ook veiligheid een recht is. Dat lijkt me ook in Europa vandaag een overtuiging die aan kracht wint.
Trump lijkt me te verkiezen boven een linkse politicus als Conner Rousseau (Vooruit) die onze vrijheid ziet als eigendom van de staat. De staat die vervolgens bepaalt hoeveel van onze vrijheid we mogen opnemen. Wie zoet is krijgt vrijheid, wie stout is… niet. Geen commentator die ‘de duisternis marcheert op’ schreef en Rousseau is vandaag nog altijd partijleider. Hij bespeelt als een Trump met uitgekiende communicatie het publiek en wordt gezien als een noodzakelijke partner om het land te redden.
Twee maten en twee gewichten. Als je links bent en het doet voor ‘de goede zaak’, dan mag dat allemaal. Alsof de kiezers dat niet doorzien.
Categorieën |
---|
Pieter Bauwens is sinds 2010 hoofdredacteur van Doorbraak. Journalistiek heeft hij oog voor communautaire politiek, Vlaamse beweging, vervolgde christenen en religie.
Politici die zelf niet weten waar ze voor staan: ze kunnen mooi vertellen, maar regeren gaat moeilijk.
‘Afgrond’ verhaalt de waargebeurde verhouding tussen Venetia Stanley en de veel oudere Britse premier Henry Asquith, die leidde tot een kabinetscrisis.