CharlieMag legt de boeken neer

Het is een trieste dag voor de media in Vlaanderen. Het medialandschap is opnieuw verschraald. Na zes jaar houdt Charlie Mag(agzine) het voor bekeken. Na het magazine stopt het ook online, zo schrijft Jozefien Daelemans in een afscheidsbrief. Het is economisch niet haalbaar om verder te werken. Ondernemen in Vlaanderen en zeker in de media, wordt door de overheid afgeremd. Charlie was een van die leden van Media.21  die het zonder subsidies probeerden.

Nieuwe media

Net zoals Doorbraak.be  is Charlie begonnen in 2014. Charlie  stond voor een stijlbreuk met andere vrouwenbladen. Die bewerkten niet enkel de foto’s maar, volgens Jozefien Daelemans — de oprichtster van Charlie — waren ook de verhalen vaak fake. Charlie  bracht echte verhalen van echte mensen en echte foto’s. ‘Ik heb Charlie Magazine  opgericht omdat het media-aanbod voor vrouwen en mensen uit minderheidsgroepen te beperkt was. Vrouwen en mensen van kleur worden ondergerepresenteerd in de media en als ze getoond worden, is het vaak in erg stereotiepe rollen. ‘ schrijft Jozefien Daelemans in haar afscheidsbrief.

Taboeloos, zo noemden ze zichzelf om zo een inspiratie te zijn voor echte vrouwen, met een duidelijke aandacht voor diversiteit en inclusie. ‘We keep it real: geen picture perfect plaatjes, maar échte verhalen en realistische rolmodellen waarin jij je kan herkennen en waaruit jij inspiratie kan halen. Van body image, feminisme en seks tot de combinatie werk & gezin, duurzaamheid of nieuwe media; wij houden de vinger aan de pols van een veranderende wereld.’

Trendzetter Charlie

Charlie  legde daarmee de vinger op een zere plek in de media. Die media volgden ook argwanend wat Charlie  deed. De site stond open op hun redacties, de reacties werden gevolgd en het Bookzine  bestudeerd. En dat bleef niet zonder gevolgen. Charlie  had een grondstroom aangeboord en die was niet te stoppen. Maar ze konden zelf niet de vruchten plukken van hun trendsettende project. Dat werd snel overgenomen door de gevestigde media die met de stijl en de verhalen aan de haal gingen. Zo verloor Charlie  haar unieke positie.

Charlie  stond nog wel straffer in de markt, puurder. Maar de groten, met meer marketingbudget en met de steun van de postbedeling konden de kersen plukken. Charlie moest eerst de uitgave van het halfjaarlijkse Bookzine staken. De combinatie van druk, distributie, abonnementenwerving en –beheer, IT, marketing & sales, klantenservice en administratie en sociale media om op te volgen, waren te veel voor een klein team. Daarbij kwam dat de inkomsten van abonnees en samenwerkingen met partners niet voldoende waren om het te kunnen blijven dragen op eigen kracht.

Ongelijk speelveld

Het Bookzine  had een concurrentieel nadeel. Het kon niet profiteren van de post-steun die de andere wekelijkse magazines hadden. Een steun die de distributie zo goed als gratis maakt. Een concurrentievoordeel. Wie wil concurreren, moet al wekelijks een blad laten maken. Een grote drempel om te nemen: er is een serieus startkapitaal nodig om dat te doen. Wie op een website publiceert, zoals Charlie, of halfjaarlijks op papier, krijgt geen enkele overheidssteun. Het is onbegrijpelijk en niet uit te leggen, maar de kans dat de politici het afschaffen is bijzonder klein. De overheid organiseert in België het ongelijke speelveld voor de media in het voordeel van de grote mediagroepen.

Een ronde langs mogelijke overnemers leverde niets op. Ook een lang traject met de VRT leverde uiteindelijk niets op. Tenzij frustratie als ook daar de onderwerpen en nieuwe namen uit de Charliestal ongegeneerd in andere VRT-programma’s werden opgevoerd.

Kanarie Charlie

En nu stopt het ook online en valt het doek over Charlie. Charlie stond op haar manier voor de verbreding van de media zoals Doorbraak.be  dat doet. Aan de andere kant van het politieke spectrum, maar dat maakt het niet minder waardevol.

Het einde van Charlie  zou het effect moeten hebben van een kanarie in de koolmijn. Het toont aan dat er een probleem is. Het negeren is fout. We kijken uit naar het beleid van de nieuwe mediaminister Benjamin Dalle (CD&V) en vooral naar de federale onderhandelaars. Hoe lang nog zullen politici het mediabeleid beperken tot mooie woorden over de diversiteit van de media? Hoelang nog, politici, moeten wij deze ongelijke behandeling verdragen?

Bij Doorbraak  voelen we mee met de redactie van Charlie. We weten wat het is om met hart en ziel alles te geven voor een project waarin je gelooft, een project waaraan gewerkt wordt door overtuigde en gedreven medewerkers, maar met (te) weinig zijn. Het moet een harde noot zijn om te kraken om zoiets te moeten stoppen.

Het is een trieste dag voor de media in Vlaanderen.