De keuze van de kiezers is meer dan een optelsom van zetels
CEO Ignace Van Doorselaere brengt een ode aan de keuze voor centrumrechts in Vlaanderen en bepleit respect voor de Vlaamse kiezer.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementEconomische groei komt van stevige ondernemingen. Grote en kleine. Duizenden. Die hebben een positief ondernemingsklimaat nodig : onderwijs, infrastructuur, een goed werkende en flexibele arbeidsmarkt, verantwoorde loonvorming, rechtszekerheid, duidelijke fiscaliteit, lagere kosten van een efficiënte en krachtige overheid.
Nog meer dan al die ‘beleidsaspecten’ hebben ze behoefte aan vertrouwen en goesting om te starten en aan ambitie om steeds beter te worden. Dát is de economische basis van een sterk land. Daarnaast zijn er essentiële verdeelmechanismen van die groei naar de rest van de maatschappij: het uitbouwen van een verzorgingsstaat, het betrekken van de bevolking. Groeien en verdelen versterken elkaar.
Stevige ondernemingen hebben vandaag behoefte aan een centrumrechtse koers van de overheid. Het zou een kaakslag voor de Vlaamse democratie zijn, mocht er geen centrumrechtse Vlaamse regering komen. De golf is zo duidelijk dat zelfs de som van het aantal zetels voor een traditionele tripartite in Vlaanderen niet ter zake doet. Je moet niet alleen zetels optellen maar ook de ziel van de kiezer respecteren. Je mag je middelvinger niet opsteken naar die kiezer, ook al heb je wat wiskunde aan je kant.
Ode aan de nuchterheid en het gezond verstand van de Vlaming die kiest voor een sterke economie en beseft dat er iets moet gebeuren aan de overdaad van structuren, subsidies en versnippering in dit land. Ode aan het vertrouwen van de Vlaming die geen schrik heeft dat centrumrechts ons onderwijs zou hypothekeren, onze verzorgingsstaat onredelijk zou afbouwen of de kansen op de arbeidsmarkt voor moeilijke doelgroepen zou verminderen. We leven niet meer in de 19de eeuw. De aard van een volk blijft de kracht onder een economie. Respecteer die aard.
Ik begrijp overigens de hoerastemming bij Open VLD niet. Ze zijn klein gebleven. De analyse van Karel De Gucht getuigt van geheugenverlies. Het is juist dat de stemmenwinst van de N-VA dit keer van extreemrechts komt, maar dat kon haast niet anders omdat alle échte blauwe kiezers al in de vorige jaren naar LDD en de N-VA overgelopen waren.
Blauwe voetafdruk
Henry Ford zei ooit: ‘You cannot build a reputation on what you are going to do.’ Dat is de fout die de liberalen de voorbije 15 jaar hebben gemaakt. De blauwe voetafdruk is zo goed als onbestaande. Open VLD heeft sinds – en ook door – Guy Verhofstadt de zelfstandige, de ondernemer en de bedrijfsleider als kiezer verloren. Op het veld is haast niets gebeurd om het ondernemersklimaat te bevorderen. Opnieuw meegaan in een traditionele tripartite zou een gigantische blunder zijn. Alleen een centrumrechtse regeringskuur kan hun geloofwaardigheid bij mij herstellen.
We moeten trouwens rekening houden met de groei van Groen. Uiteraard nooit om iets wat op vermogensbelasting lijkt in te voeren – goesting, ambitie en vertrouwen moeten gevoed worden, niet gestraft-, maar wél voor een forse omslag naar milieubelasting in plaats van loonbelasting. De zorg voor het milieu en voor de minder gegoeden mogen niet alleen groene principes zijn. Ze moeten deel uitmaken van een moderne centrumrechtse visie op een open maatschappij. We mogen niemand achterlaten.
Maar de wereld wacht niet. Wie veel reist, ziet dat. België geeft al lang geen moderne aanblik meer na het landen in Zaventem. Buitenlandse investeerders maken andere keuzes. Onze ‘rankings’ zakken. We moeten spoed maken, en ons niet laten vangen door een mogelijk andere coalitievoorkeur aan de andere kant van de taalgrens. Er is nog zoveel dat Vlaanderen zelf kan invullen dat niemand het recht heeft om op de rem te gaan staan.
Ideaal is er uiteraard een ‘coherentie van coalities’ over taalgrenzen heen. Maar als dat niet lukt, dan kies ik voor verantwoorde incoherentie eerder dan voor het voortzetten van een coherente tripartite. Laten we tenslotte beseffen hoe goed de Vlaamse werknemer is: vol kwaliteit, inzet en werklust. Wie veel reist, ziet ook dát. Die mentaliteit moeten we koesteren.
Ignace Van Doorselaere is afgevaardigd bestuurder van lingeriebedrijf Van de Velde. Deze opinie verscheen gisteren in De Tijd.
Foto: (c) Reporters
Doorbraak publiceert graag en regelmatig artikels die door externe auteurs worden aangebracht. Deze auteurs schrijven uiteraard in eigen naam en onder eigen verantwoordelijkheid.
Tijl De Bie: ‘Zelfs getrainde journalisten en wereldvermaarde experts blijken niet immuun voor het verspreiden van mis- en desinformatie.’
De laatste Amerikapodcast voor de presidentsverkiezingen: over een eekhoorn, vuilnis en slechte grappen.