De kreten van Michel klinken vals
Herman Deweerdt countert de argumenten pro Belgica van Charles Michel
In Doorbraak van februari noemde de hoofdredacteur de drie argumenten van Charles Michel pro Belgica ‘populistische bangmakerij’. Hij vroeg ook de handschoen op te nemen om de argumenten te weerleggen. Herman Deweerdt wil graag een steentje bijdragen.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementSchuld
Een. ‘De splitsing van de schuld zou ons allemaal een pak geld kosten'(C. Michel). Een kreet zonder argumenten. Er zijn geen dwingende internationale regels voor schuldsplitsing. We nemen aan dat Vlamingen en Franstaligen het niet zullen eens worden over een fair akkoord. Dan komen we in een internationale arbitrage waar een aantal criteria gebruikelijk zijn, zoals o.a. de bevolking, het bbp, de financiële draagkracht. Op basis van het gemiddelde van deze drie criteria zou Vlaanderen 59, 06 % van de federale schuld moeten overnemen. We hebben de oefening gemaakt voor het jaar 2009. Voor de klassieke transfers en de Gewestelijke verdeling van de federale ontvangsten gebruiken we de gegevens van Vives (Het genoom van de geldstroom) en we veronderstellen dat er in 2009 een begrotingsevenwicht is op federaal niveau; m.a.w. dat er voldoende middelen zijn om alle rentelasten te betalen. Op een totale rentelast van 11,4 miljard geeft dit aan Vlaanderen een rentebonus van 343 miljoen. Samen met de ‘klassieke’ transfers (in de sociale zekerheid, de bijzondere financieringswet en de federale begroting) zou Vlaanderen een overschot hebben van 6,4 miljard. Wallonië en Brussel zouden dan een tekort hebben van respectievelijk 5,7 en 0,7 miljard.
Pensioenen
Twee. ‘Vlaanderen zal meer problemen hebben om zijn pensioenen te betalen'(C. Michel). Een kreet zonder argumenten. In de private sector (2009) worden 60,4 % van de pensioenuitgaven uitgekeerd in Vlaanderen. In de overheidssector (2010) zijn de Vlaamse aandelen in de pensioenen van de ambtenaren nogal verschillend naargelang het beleidsniveau. Voor het onderwijs, Brussel inbegrepen, bedraagt het Vlaams aandeel 57,1 %. Van de overige pensioenen van de Gewesten en de Gemeenschappen bedraagt het Vlaams aandeel 50,3 %. Voor de pensioenen van de ambtenaren bij de federale overheid ramen we het aandeel voor het Vlaams Gewest op 58,1 %. Voor het geheel van de overheidssector komen we voor Vlaanderen, inbegrepen het Nederlandstalig onderwijs te Brussel, op 56,8 % van het totaal van alle overheidspensioenen. Bij splitsing van de verantwoordelijkheid voor de pensioenen (privaat + overheid) zou Vlaanderen een overschot hebben van 1,3 miljard; de rest van het land een tekort van 1,3 miljard.
Armoede voor iedereen?
Drie. ‘Separatisme zou leiden tot meer armoede voor iedereen’ C. Michel). Een kreet zonder argumenten. Het armoederisico bedraagt in België 15,3 %. Zoals zoveel cijfers in dit land verbergt dit zowel de waarheid als de echte problemen van de mensen. In Vlaanderen bedraagt dit cijfer 9,8 %, in Wallonië 19,2 % en in Brussel 28 %. Met deze cijfers heeft Vlaanderen bijna het laagste cijfer in de Europese Unie (na Tsjechië en vóór Nederland), komt Wallonië op de 20e plaats en Brussel komt op de laatste plaats, zeer ver achter Bulgarije en Roemenië. Hoe men deze armoedebenadering ook bekijkt (kinderen, werklozen, eenoudergezinnen, opleidingsniveau, eigenaar, …) de verschillen tussen Vlaanderen en Wallonië zijn reusachtig groot; alleen voor de werkenden en de 65-plussers zijn de verschillen veel kleiner. Bij de Niet-Europeanen ligt het armoederisico op 32 %. De fel overgewaardeerde Belgische sociale zekerheid, inbegrepen meer dan veertig jaar transfers, heeft dus niet belet dat Wallonië en Brussel gewesten zijn met hoge armoederisico’s.
Argumenten contra Belgica
De kreten van mijnheer Michel klinken vals. De feiten van vandaag pleiten contra Belgica. Veel belangrijker zijn zowel de dynamiek als de problemen die zullen ontstaan na de splitsing:
• als Wallonië geconfronteerd wordt met zijn eigen tekorten
• als Vlaanderen geconfronteerd wordt met de oplopende kosten van de vergrijzing; bovenop de miljarden die de Vlaamse regering nu al tekort heeft om te doen wat nodig is.
• als BHG niet bij Vlaanderen komt en Vlaanderen zijn hoofdstad in het buitenland niet behoudt; en ten minste de helft van de federale ambtenaren Brussel verlaat; wat zullen de fiscale gevolgen zijn voor de pendelaars en de Brusselse bedrijven met activiteiten in Vlaanderen?
• als Vlaanderen, met of zonder BHG, wegens verzet van rest-België niet aanvaard zou worden als lid van de EU? de eurozone? de VN? het IMF? e.a.?
• als BHG, los van Vlaanderen en Wallonië, de Europese hoofdstad wordt?
Mijnheer Michel had veel pertinentere kreten kunnen fluisteren. Kreten die we al lang kennen, in vragende vorm. Wie geeft de antwoorden?
Tags |
---|
Personen |
---|
Wat kan Vlaanderen doen met de 10 miljard die het nu elk jaar weggeeft aan Wallonië? Een pak extra investeringen én minder belastingen…
‘Het bloed dat vloeit kleeft aan de handen van Hamas’, zegt de Israëlische ambassadeur in België. Maar hoe moet het verder? Een gesprek.