De Mensheid
Josse De Pauw is gebeten door het theater.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementGrunberg heeft wel de wijsheid gehad – in het geval van De Mensheid Zij Geprezen, Lof der Zotheid 2001, zoals de volledige titel en ondertitel luidt – om de nieuwste productie van Josse De Pauw door iemand anders naar het toneel te laten hertalen. Dat werd Mark Schaevers, de journalist die momenteel aan een rustig tempo Hugo Claus aan het biograferen is.
De ene pool is een advocaat die de verdediging van de mens op zich neemt. Wat hem ook wordt verweten, hij is als individu niet verantwoordelijk voor de mensheid, in het bijzonder die van de Westerse beschaving, de beschaving die zich boven alle andere verheven voelt, en daarom maar al te vaak kop van jut is. De advocaat pleit in naam van alle mensen. Aangezien hij eigenlijk in de eerste plaats zichzelf verdedigt, wordt de apologie niet alleen een pro deo zaak maar ook een rechtvaardiging van zichzelf: hij kan niet anders, daar hij een marionet in handen is van – kies maar uit – God, het Opperste Denken, Jehova, de Bouwmeester van het Heelal, Jahweh. Hij geeft zijn verdedigingsrede een extra wapen mee door er een zekere humor in te steken. De relativering als derde macht. Iets wat Erasmus, en in zekere zin Thomas More ook heeft gedaan, de eerste met Lof der Zotheid [aha, vandaar de ondertitel] en de andere met Utopia.
Die filosofische theorie is het grondplan van het tweede deel. Wat in het eerste deel gezegd is wordt in de voorstelling overgedaan, in een andere vormgeving en met een vette laag ironie overgoten. Simpelweg gezegd: de relativering wordt gerelativeerd. Het maakt dat het tweede deel van De mensheid geen moraal-filosofische voorstelling is geworden, maar een heerlijk spel van woord-wederwoord.
De mensheid is een absolute aanrader. Een steunpilaar voor al wie zich medeverantwoordelijk acht voor de toestand van de wereld. Hij wordt echter vrijgesproken, nee, niet door een gebrek maar door een overdaad aan bewijs.
Concept & regie Josse De Pauw
Tekst Arnon Grunberg
Bewerking Mark Schaevers
Spel Josse De Pauw & Arnon Grunberg
Muziek Claron McFadden & Kris Defoort
Productie LOD muziektheater & KVS
7 t/m 10 juni KVS Bol – andere speeldata:
www.lod.be & www.fransbrood.com
Tags |
---|
Guido Lauwaert (1945) is organisator, regisseur, acteur, auteur, columnist, recensent voor o.a. Het Laatste Nieuws, NRC Handelsblad, Het Parool, VPRO-radio, Knack en Doorbraak. Hij richtte de Poëziewinkel op (later Poëziecentrum) en heeft een grote liefde voor Willem Elsschot en Paul van Ostaijen.
Milo Rau vertrekt bij het NT Gent. Hij zag zijn benoeming enkel zag als een tussenstap op de weg naar zonniger bestemmingen.
Evolueren we naar een politiek model zoals in een communistische eenpartijstaat? Ontdek het in ‘Ondernemen in Achterland 1.0’.